«14 Hours Technicolour Dream» με 10.000 «τριπαρισμένους» να ακούνε Pink Floyd, Soft Machine, Arthur Brown, Pretty Things, Savoy Brown, Alexis Corner, Graham Bond, Creation, The Purple Gang, Champion Jack Dupree, Move, Pete Townsend και συνολικά 30 ονόματα που αποτελούσαν την αφρόκρεμα της εποχής με επικεφαλείς της βραδιάς τους Pink Floyd! Το παρών ως θεατής είχε δώσει και ο John Lennon από τους Beatles που ήταν ανάμεσα στον κόσμο, παρέα με τον John Dunbar. Αφορμή ήταν η συμμετοχή της Yoko Ono στην συναυλία, την οποία είχε γνωρίσει ένα χρόνο πριν στην έκθεσή της «Unfinished Paintings and Objects», στην γκαλερί του φίλου του Dunbar «Indica Gallery». Η είσοδος είχε την συμβολική τιμή της 1 λίρας!
Στην μεγάλη αίθουσα υπήρχαν δύο stage για τους μουσικούς κι ένα μικρότερο όπου γινόντουσαν απαγγελίες ποιημάτων, performance ακροβατικών και χορευτικών, συμπεριλαμβανομένης της φυλής του Ιερού Μανιταριού, του Φιλιππινέζου χορευτή David Medalla και της χορευτικής ομάδας Galaxy και άλλων ταιριαστών δραστηριοτήτων μέσα στο κλίμα που εμπλούτιζαν την ιδιαίτερη αυτή συναυλία που συνδύαζε μουσική με κατανάλωση LSD και οπτικών εφέ κάτι που είχαν πλασάρει στην Αμερικής στα μέσα των 60s οι Ken Kesey και Merry Pranksters.
Οι Pink Floyd εμφανίστηκαν πριν την ανατολή του ηλίου, γύρω στις 5 το πρωί καθώς είχαν το ίδιο βράδυ μια άλλη συναυλία στην Ολλανδία κι έφτασαν στο Λονδίνο στις 3 η ώρα τα ξημερώματα! Το σετ τους περιλάμβανε κομμάτια όπως τα «Astronomy Domine», «Arnold Layne», «Interstellar Overdrive», «Nick's Boogie» και άλλο υλικό κυρίως από το ακυκλοφόρητο ακόμη αριστουργηματικό ψυχεδελικό ντεμπούτο άλμπουμ τους «The Piper at the Gates of Dawn». Ωστόσο η φήμη τους ήταν ήδη πολύ διαδεδομένη στη Αγγλία, λόγω των εμφανίσεών τους.
Η συναυλία διοργανώθηκε από τους Barry Miles (γνωστός Άγγλος συγγραφέας που κατέγραφε στη δεκαετία του ’60 το underground Λονδίνο και την υποκουλτούρα του, αρθρογράφου της εφημερίδας The Guardian), John "Hoppy" Hopkins (Βρετανός φωτογράφος, δημοσιογράφος, ακτιβιστής, ερευνητής των underground στοιχείων του επονομαζόμενου «Swinging London» στα τέλη του ’60), David Howson, Mike McInnerney και Jack Henry Moore
Αναλυτικά συμμετείχαν: The Crazy World of Arthur Brown, Soft Machine, The Move, Tomorrow, The Pretty Things, Jimmy Powell & The Five Dimensions, Pete Townshend, John's Children, Alexis Korner, Social Deviants, The Purple Gang, Champion Jack Dupree, Graham Bond, Savoy Brown, Ginger Johnson and his African conga drummers, The Creation, Denny Laine, The Block, The Cat, The Flies, Charlie Browns Clowns, Glo Macari and the Big Three, Gary Farr, The Interference, Jacobs Ladder Construction Company, Ron Geesin, Lincoln Folk Group, Mike Horovitz, Poison Bellows, Christopher Logue, Robert C. Randall, Suzy Creamcheese, Sam Gopal's Dream, Giant Sun Trolley, Simon Vinkenoog, Jean Jaques Lavel, The Stalkers, Utterly Incredible Too Long Ago To Remember Sometimes Shouting At People, Barry Fantoni, Noel Murphy, Dick Gregory, Graham Stevens and Yoko Ono.
Η συναυλία κινηματογραφήθηκε και ηχογραφήθηκε από τον Peter Whitehead (Άγγλος συγγραφέας από το Λίβερπουλ και σκηνοθέτης ταινιών της υποκουλτούρας του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, μεταξύ των βίντεο κλιπ που γύρισε ήταν το ψυχεδελικό «Interstellar Overdrive» των Pink Floyd και αρκετών τραγουδιών των Rolling Stones) και κυκλοφόρησε σε δίσκο με τον τίτλο: «Tonite Let’s Make Love In London» (1968). Ο δίσκος επανεκδόθηκε το 1990 από την «See For Miles» με επιπλέον μουσικό υλικό. Στην ταινία τους εκτός του μουσικού υλικού, εμφανίζονται ως ομιλητές οι: John Lennon, Yoko Ono, Mick Jagger, Eric Burdon, Allen Ginsberg, αλλά και οι ηθοποιοί Vanessa Redgrave, Lee Marvin, Julie Christie, Michael Caine.
Στις 21 Απριλίου 2007 με αφορμή την συμπλήρωση 40 χρόνων από το ιστορικό αυτό κονσέρτο πραγματοποιήθηκε συναυλία στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης του Λονδίνου με την συμμετοχή των Pretty Things και του Arthur Brown.
Η ΤΑΙΝΙΑ: «Tonite Let’s Make Love In London»
Στην μεγάλη αίθουσα υπήρχαν δύο stage για τους μουσικούς κι ένα μικρότερο όπου γινόντουσαν απαγγελίες ποιημάτων, performance ακροβατικών και χορευτικών, συμπεριλαμβανομένης της φυλής του Ιερού Μανιταριού, του Φιλιππινέζου χορευτή David Medalla και της χορευτικής ομάδας Galaxy και άλλων ταιριαστών δραστηριοτήτων μέσα στο κλίμα που εμπλούτιζαν την ιδιαίτερη αυτή συναυλία που συνδύαζε μουσική με κατανάλωση LSD και οπτικών εφέ κάτι που είχαν πλασάρει στην Αμερικής στα μέσα των 60s οι Ken Kesey και Merry Pranksters.
Οι Pink Floyd εμφανίστηκαν πριν την ανατολή του ηλίου, γύρω στις 5 το πρωί καθώς είχαν το ίδιο βράδυ μια άλλη συναυλία στην Ολλανδία κι έφτασαν στο Λονδίνο στις 3 η ώρα τα ξημερώματα! Το σετ τους περιλάμβανε κομμάτια όπως τα «Astronomy Domine», «Arnold Layne», «Interstellar Overdrive», «Nick's Boogie» και άλλο υλικό κυρίως από το ακυκλοφόρητο ακόμη αριστουργηματικό ψυχεδελικό ντεμπούτο άλμπουμ τους «The Piper at the Gates of Dawn». Ωστόσο η φήμη τους ήταν ήδη πολύ διαδεδομένη στη Αγγλία, λόγω των εμφανίσεών τους.
Η συναυλία διοργανώθηκε από τους Barry Miles (γνωστός Άγγλος συγγραφέας που κατέγραφε στη δεκαετία του ’60 το underground Λονδίνο και την υποκουλτούρα του, αρθρογράφου της εφημερίδας The Guardian), John "Hoppy" Hopkins (Βρετανός φωτογράφος, δημοσιογράφος, ακτιβιστής, ερευνητής των underground στοιχείων του επονομαζόμενου «Swinging London» στα τέλη του ’60), David Howson, Mike McInnerney και Jack Henry Moore
Αναλυτικά συμμετείχαν: The Crazy World of Arthur Brown, Soft Machine, The Move, Tomorrow, The Pretty Things, Jimmy Powell & The Five Dimensions, Pete Townshend, John's Children, Alexis Korner, Social Deviants, The Purple Gang, Champion Jack Dupree, Graham Bond, Savoy Brown, Ginger Johnson and his African conga drummers, The Creation, Denny Laine, The Block, The Cat, The Flies, Charlie Browns Clowns, Glo Macari and the Big Three, Gary Farr, The Interference, Jacobs Ladder Construction Company, Ron Geesin, Lincoln Folk Group, Mike Horovitz, Poison Bellows, Christopher Logue, Robert C. Randall, Suzy Creamcheese, Sam Gopal's Dream, Giant Sun Trolley, Simon Vinkenoog, Jean Jaques Lavel, The Stalkers, Utterly Incredible Too Long Ago To Remember Sometimes Shouting At People, Barry Fantoni, Noel Murphy, Dick Gregory, Graham Stevens and Yoko Ono.
Η συναυλία κινηματογραφήθηκε και ηχογραφήθηκε από τον Peter Whitehead (Άγγλος συγγραφέας από το Λίβερπουλ και σκηνοθέτης ταινιών της υποκουλτούρας του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, μεταξύ των βίντεο κλιπ που γύρισε ήταν το ψυχεδελικό «Interstellar Overdrive» των Pink Floyd και αρκετών τραγουδιών των Rolling Stones) και κυκλοφόρησε σε δίσκο με τον τίτλο: «Tonite Let’s Make Love In London» (1968). Ο δίσκος επανεκδόθηκε το 1990 από την «See For Miles» με επιπλέον μουσικό υλικό. Στην ταινία τους εκτός του μουσικού υλικού, εμφανίζονται ως ομιλητές οι: John Lennon, Yoko Ono, Mick Jagger, Eric Burdon, Allen Ginsberg, αλλά και οι ηθοποιοί Vanessa Redgrave, Lee Marvin, Julie Christie, Michael Caine.
Στις 21 Απριλίου 2007 με αφορμή την συμπλήρωση 40 χρόνων από το ιστορικό αυτό κονσέρτο πραγματοποιήθηκε συναυλία στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης του Λονδίνου με την συμμετοχή των Pretty Things και του Arthur Brown.
Η ΤΑΙΝΙΑ: «Tonite Let’s Make Love In London»
