Tέτοια ημέρα την άνοιξη του 1948 γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη (Αμβροσίου 6) ο Νίκος Παπάζογλου, ένας από τους πιο προικισμένους και αγαπητούς δημιουργούς της γενιάς του, που επηρέασε με πολλούς τρόπους την ελληνική μουσική σκηνή από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 κι έπειτα, ως το θάνατό του.
Μια λιγότερο γνωστή πτυχή της δραστηριότητάς του είναι ότι υπήρξε εξαιρετικός μηχανικός ήχου με καινοτόμες ιδέες και άρτια τεχνική κατάρτηση.
Έτσι δημιουργήσε το περίφημο στούντιο ηχογραφήσεων το «Αγροτικόν» στη Κάτω Τούμπα. Εκεί το 1977, ηχογραφήθηκε και ο δίσκος σταθμός «Η εκδίκηση της γυφτιάς» ο οποίος επί της ουσίας εγκαινίασε το μουσικό ρεύμα που συνηθίζουμε (λίγο αυθαίρετα είναι αλήθεια) να ονομάζουμε «σχολή της Θεσσαλονίκης».
Ο Νίκος Παπάζογλου εργάστηκε ως μηχανικός ήχου στην ηχογράφηση των πρώτων δίσκων που κυκλοφόρησαν οι θρυλικές «Τρύπες» αλλά και σε δίσκους των Φατμέ,των Χειμερινών κολυμβητών,του Σωκράτη Μάλαμα,του Παύλου Παυλίδη,του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Γιώργου Ζήκα,της Ελένης Τσαλιγοπούλου καθώς και σε πολλές σπουδαίες ανεξάρτητες Rock και Jazz μπάντες της Θεσσαλονίκης.
Το «Αγροτικόν» το έστησε στην κυριολεξία με τα χέρια του. Ο ίδιος συνέδεε, βελτίωνε και επιδιόρθωνε τις κονσόλες και πειραματιζόταν διαρκώς για τη βελτίωση του ηχητικού αποτελέσματος.
Υπήρξε εκτός από ένας προικισμένος τραγουδοποιός και ένας εξαιρετικός παραγωγός, τεχνικός ήχου που είχε τον απόλυτο έλεγχο των ηχογραφημάτων του από την αρχή έως το τέλος.
Κάπως έτσι προέκυψε και το παρατσούκλι του του “Πουσπούλ”. Push pull, ονομαζόταν ένας τύπος ενισχυτή με λυχνίες Vacuum Tubes που χρησιμοποιούσε κατά κόρον στο «Αγροτικόν» και πρόφερε με έναν ιδιαίτερο τραγουδιστό τρόπο το όνομά τους.
Κάτι τέτοιες ανοιξιάτικες ημέρες μας λείπεις πολύ Πουσπούλ…
Μια λιγότερο γνωστή πτυχή της δραστηριότητάς του είναι ότι υπήρξε εξαιρετικός μηχανικός ήχου με καινοτόμες ιδέες και άρτια τεχνική κατάρτηση.
Έτσι δημιουργήσε το περίφημο στούντιο ηχογραφήσεων το «Αγροτικόν» στη Κάτω Τούμπα. Εκεί το 1977, ηχογραφήθηκε και ο δίσκος σταθμός «Η εκδίκηση της γυφτιάς» ο οποίος επί της ουσίας εγκαινίασε το μουσικό ρεύμα που συνηθίζουμε (λίγο αυθαίρετα είναι αλήθεια) να ονομάζουμε «σχολή της Θεσσαλονίκης».
Ο Νίκος Παπάζογλου εργάστηκε ως μηχανικός ήχου στην ηχογράφηση των πρώτων δίσκων που κυκλοφόρησαν οι θρυλικές «Τρύπες» αλλά και σε δίσκους των Φατμέ,των Χειμερινών κολυμβητών,του Σωκράτη Μάλαμα,του Παύλου Παυλίδη,του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Γιώργου Ζήκα,της Ελένης Τσαλιγοπούλου καθώς και σε πολλές σπουδαίες ανεξάρτητες Rock και Jazz μπάντες της Θεσσαλονίκης.
Το «Αγροτικόν» το έστησε στην κυριολεξία με τα χέρια του. Ο ίδιος συνέδεε, βελτίωνε και επιδιόρθωνε τις κονσόλες και πειραματιζόταν διαρκώς για τη βελτίωση του ηχητικού αποτελέσματος.
Υπήρξε εκτός από ένας προικισμένος τραγουδοποιός και ένας εξαιρετικός παραγωγός, τεχνικός ήχου που είχε τον απόλυτο έλεγχο των ηχογραφημάτων του από την αρχή έως το τέλος.
Κάπως έτσι προέκυψε και το παρατσούκλι του του “Πουσπούλ”. Push pull, ονομαζόταν ένας τύπος ενισχυτή με λυχνίες Vacuum Tubes που χρησιμοποιούσε κατά κόρον στο «Αγροτικόν» και πρόφερε με έναν ιδιαίτερο τραγουδιστό τρόπο το όνομά τους.
Κάτι τέτοιες ανοιξιάτικες ημέρες μας λείπεις πολύ Πουσπούλ…
