1965-2015: 50 Χρόνια Ελληνικό Ροκ (ΜΕΡΟΣ Β')

Πονεμένη ιστορία. Οι μουσικοί που το υπερασπίστηκαν και επιμένουν πέρασαν μια ζωή δύσκολη ή «50 χρόνια τράβηγμα» όπως μας είπε χαρακτηριστικά ένας «παθών». Ωστόσο η ροκ μουσική άνθισε στην Ελλάδα και χαρακτηρίζει σε ένα παράλληλο, μα όχι πια τόσο μοναχικό, τρόπο ζωής, μια κουλτούρα που έβαλε τη στάμπα της σε κάθε δεκαετία. Η ροκ μουσική αποτελεί πάντα μια διεθνή γλώσσα και φέρνει εκατομμύρια νέους πιο κοντά δημιουργώντας ισχυρές φιλίες.   

Ο εναλλακτικός κόσμος, της ροκ στην Ελλάδα, μουσική παντός καιρού, κλείνει ένα σημαντικό κύκλο 50 ετών από την ίδρυση των M.G.C. το 1965 μέχρι την σύσταση των Film, Sigmatropic, την σόλο πορεία των Γιάννη Αγγελάκα και Παύλου Παυλίδη, τους Empty Frame, Jane Doe και τους Playground Theory. Παρ’ ότι το λεγόμενο ελληνικό ροκ πέρασε περιόδους που οι ιθύνοντες της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας είχαν καιροσκοπική διάθεση απέναντί του, η δυναμική του παραμένει χαλκέντερη (το πρώτο μέρος του αφιερώματος ΕΔΩ).

Δεκαετία ’80

Η δεκαετία του ’80 σημαδεύτηκε από τον σχηματισμό αρκετών new wave και punk συγκροτημάτων στο κλίμα της εποχής, με γκρουπ όπως οι Sharp Ties, T.V.C., Apocalypsis, που είχαν το δικό τους κοινό. Κάποιες φορές δεν ήταν αποδεκτοί από το σκληροπυρηνικό ροκ κοινό που είχε μπολιαστεί με τον ήχο των 70’ς.

Στη δεκαετία αυτή έβαλαν τη σφραγίδα τους οι Μουσικές Ταξιαρχίες με το φαινόμενο Τζίμης Πανούσης, που λογοκρίθηκε ο πρώτος δίσκος τους το 1982, ενώ τα τραγούδια του είχαν ήδη γνωστά από τις επεισοδιακές συναυλίες του ανά την Ελλάδα, αλλά και την παράνομη κασέτα που κυκλοφορούσε χέρι με  χέρι στις ζωντανές εμφανίσεις τους στην Πλάκα. Την έβρισκε κανείς σε μικροπωλητές στα Προπύλαια. Μια καθαρά αντι-εξουσιαστική μπάντα μαγνήτισε το ενδιαφέρον εξελίσσοντας την υπόθεση rock’n’roll. Ο Πανούσης είναι σήμερα ο ρόκερ που μαζεύει περισσότερο κόσμο με πικάντικα οπτικο-ακουστικά σόου και αρκετή φαντασία, με το κριτικό πνεύμα που πάντα τον διέκρινε. Παράλληλα είναι ενδιαφέρουσα η βιβλιογραφία του. Οι Μουσικές Ταξιαρχίες έγιναν γνωστοί από τις εκκεντρικές εμφανίσεις τους στο «Skylamb» στην Πλάκα, περιοχή που έσφυζε από τις ζωντανές εμφανίσεις ροκ συγκροτημάτων τη δεκαετία του ’70 και στις αρχές του ’80.  Το κλείσιμο των μαγαζιών στην Πλάκα, μετά από απόφαση της τότε υπουργού πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη, ήταν ακόμη ένα χτύπημα στην ελληνική ροκ σκηνή, καθώς εκεί μπορούσε κανείς να διαλέξει το γκρουπ που προτιμούσε και να το δει ζωντανά κάθε βράδυ.

Ήταν η εποχή που ξεπετάχθηκαν και οι Φατμέ του Νίκου Πορτοκάλογλου, που μέσα σε ένα κλίμα φθοράς και αφθαρσίας για το ελληνικό ροκ, δεν δήλωναν ροκ, μα στους τοίχους γράφονταν με μαύρο μαρκαδόρο Φατμέ με Α σε κύκλο. Ο «Άσωτος Υιός» έγινε ο ύμνος των απανταχού «παραστρατημένων» νέων και όσων σκέφτονταν να μπουν στο… κλαμπ. Τελικά ο Πορτοκάλογλου κατάφερε να ενταχθεί στην ελληνική πραγματικότητα απλώνοντας το χέρι σε πολλούς λαϊκούς, μα κρατώντας την μοναδικότητά του και στον ήχο και στην παρουσία του.

Στη δεκαετία του ’80 έως το ’00 έγραψαν τη δική τους ιστορία συγκροτήματα στο χώρο του new wave, punk rock και hard core. Τα ονόματα που ξεχώρισαν για τους δικούς τους λόγους το καθένα και την πρωτοπορία τους είναι με χρονολογική σειρά : Stress, Apocalypsis, Sharp Ties, T.V.C, Metro Decay, Soldiers of Anarchy, Panx Romana, Chaos Generation και μετά Γενιά του Χάους, Χωρίς Περιδέραιο, Παρθενογέννεσις, Κουμπότρυπες Α.Ε., Villa 21, Γκρόβερ, Αδιέξοδο, Anti - Troppau Council, Last Drive, X-Mandarina Duck, Stress, Αρνάκια, No Man’s Land, Αντίδραση, Γκούλαγκ, Lost Bodies, Πίσσα και Πούπουλα, Deus Ex Machina, Blue Light, Ρήγμα, Διατάραξη (αρχικά Αδιέξοδος), Σκιές, Terminal Curve, Ολέθριο Ρήγμα (από μέλη των Όλεθρος και Ρήγμα), Τσοπάνα Rave κ.α.

Επίσης: Pete and Royce, ΑέραΠατέρα, Magic de Spell, Closer, The Flowers of  Romance, Honeydive, Common Sense, Cosmic Teds, De Traces, The Dirty Saints, Nightstalker, Red Mist, Vice Viersa, Wasteland, Ziggy Was, Make Believe, Στίγμα ’90, Στέρεο Νόβα. Στο χώρο του blues ξεχωρίζουν : Athens Blues Band, Blues Family, Drifrting Around, Blues Gang, Blues Wire, Nick Dounousis, Hot Organic Trio, Blues Cargo κ.α.                                                                                

Δεκαετία ’90 – σήμερα

Στη δεκαετία του ’90 η ελληνική ροκ σκηνή έχει σημαία τις Τρύπες του Γιάννη Αγγελάκα – που είχαν κυκλοφορήσει ήδη δύο δίσκους το 1985 και 1987 και εκτοξεύεται η φήμη τους με το τρίτο άλμπουμ τους «Τρύπες στον Παράδεισο» το 1990 - και τα Ξύλινα Σπαθιά που εμφανίζονται το 1993 με το δίσκο «Ξεσσαλονίκη» και γίνονται ευρύτερα γνωστοί με το δεύτερο άλμπουμ τους «Πέρα απ’ τις Πόλεις της Ασφάλτου» το 1995, με τα space φωνητικά του Παύλου Παυλίδη. Ένα αυτόφωτο ταλέντο που μπορεί και μόνος του, όπως απέδειξε η σόλο πορεία του που ξεκίνησε το 2004 και έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τη ροκ κοινότητα.