Για να προσθέσει ο ατακαδόρος σύντροφός της Steve Allen: «Μάλλον περιμένει να έρθει την Κυριακή».
17 Απριλίου του 1961 η Ακαδημία του Αμερικάνικου Κινηματογράφου απένειμε στον Μάνο Χατζιδάκι το βραβείο για το τραγούδι του «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία «Ποτέ την Κυριακή».
Τα Όσκαρ βρισκόντουσαν στην 33η αστραφτερή στιγμή της λάμψης τους…αλλά ο Χατχιδάκις δεν τα καταδέχτηκε και δεν παραβρέθηκε στο Santa Monica Civic Auditorium της ομώνυμης Καλιφορνέζικης πόλης.
Το Όσκαρ κράτησε μοιραία ο παρουσιαστής της βραδιάς, ο πολύς Bob Hope που δήλωσε με χιούμορ πριν το…παραδώσει: «Είναι η στιγμή που περίμενα πολύ καιρό».
Κάπως έτσι μέσα σε χιουμοριστικό κλίμα κύλησε η μάταια απονομή που είχε και ανάλογη συνέχεια.
Το αγαλματίδιο στάλθηκε ταχυδρομικώς αλλά «χάθηκε» στο δρόμο. Γι’ αυτό και όταν τελικά ο Χατζιδάκις όταν δέχθηκε να τον απαθανατίσουν οι δημοσιογράφοι με το βραβείο του δανείστηκε εκείνο της Κατίνας Παξινού, που είχε κερδίσει για την ερμηνεία της στην ταινία «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» (1943).
Η Ακαδημία προθυμοποιήθηκε να στείλει στο συνθέτη ένα αντίγραφο, το οποίο σύμφωνα με το «μύθο» κατέληξε κι αυτό στον κάλαθο των αχρήστων… όπου το βρήκε η καθαρίστρια.
Απ’ όσα έχουμε διαβάσει σήμερα βρίσκεται στα χέρια του Γιώργου Χατζιδάκι μαζί με άλλα, και σίγουρα περισσότερο πολύτιμα, του μοναδικού Μάνου.
Μαθήματα ζωής για όλους!
17 Απριλίου του 1961 η Ακαδημία του Αμερικάνικου Κινηματογράφου απένειμε στον Μάνο Χατζιδάκι το βραβείο για το τραγούδι του «Τα παιδιά του Πειραιά» από την ταινία «Ποτέ την Κυριακή».
Τα Όσκαρ βρισκόντουσαν στην 33η αστραφτερή στιγμή της λάμψης τους…αλλά ο Χατχιδάκις δεν τα καταδέχτηκε και δεν παραβρέθηκε στο Santa Monica Civic Auditorium της ομώνυμης Καλιφορνέζικης πόλης.
Το Όσκαρ κράτησε μοιραία ο παρουσιαστής της βραδιάς, ο πολύς Bob Hope που δήλωσε με χιούμορ πριν το…παραδώσει: «Είναι η στιγμή που περίμενα πολύ καιρό».
Κάπως έτσι μέσα σε χιουμοριστικό κλίμα κύλησε η μάταια απονομή που είχε και ανάλογη συνέχεια.
Το αγαλματίδιο στάλθηκε ταχυδρομικώς αλλά «χάθηκε» στο δρόμο. Γι’ αυτό και όταν τελικά ο Χατζιδάκις όταν δέχθηκε να τον απαθανατίσουν οι δημοσιογράφοι με το βραβείο του δανείστηκε εκείνο της Κατίνας Παξινού, που είχε κερδίσει για την ερμηνεία της στην ταινία «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» (1943).
Η Ακαδημία προθυμοποιήθηκε να στείλει στο συνθέτη ένα αντίγραφο, το οποίο σύμφωνα με το «μύθο» κατέληξε κι αυτό στον κάλαθο των αχρήστων… όπου το βρήκε η καθαρίστρια.
Απ’ όσα έχουμε διαβάσει σήμερα βρίσκεται στα χέρια του Γιώργου Χατζιδάκι μαζί με άλλα, και σίγουρα περισσότερο πολύτιμα, του μοναδικού Μάνου.
Μαθήματα ζωής για όλους!
