Κάθε χρόνο την πρώτη Παρασκευή του Αυγούστου γιορτάζεται η Διεθνής Ημέρα Μπύρας (International Beer Day). Όλα ξεκίνησαν στο Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνιας αλλά τα τελευταία χρόνια η γιορτή έχει αποκτήσει δυναμικές διαστάσεις σε όλον τον πλανήτη.
Στόχος της Παγκόσμιας ημέρας μπύρας να φέρει τους φίλους κοντά και ταυτόχρονα να τιμήσει παραγωγούς και καταναλωτές μπύρας.
Το 1985 τα Παιδιά απ’ την Πάτρα ήταν ένα από τα καυτά ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας. Στην μικρή εταιρεία Αφοι Φαληρέα είχαν κάνει επανάσταση με τα άλμπουμ Αφιερωμένο Εξαιρετικά (1983) και Καραβάν (1985) σημειώνοντας πωλήσεις εκατοντάδων χιλιάδων αντιτύπων. Παράλληλα εμφανιζόντουσαν με μεγάλη επιτυχία στο κέντρο Αχαρνών 77 (ο ιστορικός Τζίμης) και σε συναυλίες που έφταναν μέχρι και τον Λυκαβηττό μαζί με ιστορικά ονόματα του τραγουδιού.
Τα Παιδιά απ’ την Πάτρα ξεχώριζαν για τον ευρηματικό και ανανεωτικό τρόπο με τον οποίο προσέγγιζαν το κλασικό ρεπερτόριο αλλά και τις απρόσμενες επιλογές τους σε αυτό. Μοιραία ήρθε η ώρα να παρουσιάσουν τα καινούργια δικά τους… Στοίχημα και ρίσκο που κερδήθηκε με το καλημέρα.
Ο δίσκος με τίτλο το όνομα του μαγαζιού που έδρεπαν δάφνες σάρωσε. Όλα τα τραγούδια ακούστηκαν πλατιά και μεγάλα σουξέ έγιναν το Όμως εγώ είμαι τρελός με στίχους της Σεμίνας Διγενή και μουσική του Λάμπρου Καρελά και οι ξακουστές Μπύρες του Βαγγέλη Δεληκούρα με τους στίχους της Ρούλας Ψωράκη - για την «ταυτότητα» της οποίας λέγονται πολλά- και με την ωραία ερμηνεία του Αργύρη Παπαγεωργίου.
Πανέξυπνο κομμάτι με μοναδική εισαγωγή, μια παρέα που κουβεντιάζει και παραγγέλνει… μπύρες.
Οι Μπύρες είναι ακόμη και σήμερα παντού πασίγνωστες. Εκείνο που μάλλον δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι η συνέχειά τους που ήρθε πάρα πολλά χρόνια αργότερα… το 2013. Ο φίλος Χρήστος Παπαδόπουλος μου ζήτησε μια προέκτασή τους με αφορμή μια ζωντανή κυκλοφορία του με κυριακάτικη εφημερίδα και έτσι έγραψα τους στίχους στο Οι μπύρες γίνανε βουνό. Το τραγούδι ερμήνευσαν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο Αργύρης Παπαγεωργίου, ο Λάμπρος Καρελάς και ο Νίκος Μακρόπουλος… Δυστυχώς Τα κουτάκια δεν είχαν την ίδια τύχη με τις πρώτες Μπύρες…
Στόχος της Παγκόσμιας ημέρας μπύρας να φέρει τους φίλους κοντά και ταυτόχρονα να τιμήσει παραγωγούς και καταναλωτές μπύρας.
Το 1985 τα Παιδιά απ’ την Πάτρα ήταν ένα από τα καυτά ονόματα της ελληνικής δισκογραφίας. Στην μικρή εταιρεία Αφοι Φαληρέα είχαν κάνει επανάσταση με τα άλμπουμ Αφιερωμένο Εξαιρετικά (1983) και Καραβάν (1985) σημειώνοντας πωλήσεις εκατοντάδων χιλιάδων αντιτύπων. Παράλληλα εμφανιζόντουσαν με μεγάλη επιτυχία στο κέντρο Αχαρνών 77 (ο ιστορικός Τζίμης) και σε συναυλίες που έφταναν μέχρι και τον Λυκαβηττό μαζί με ιστορικά ονόματα του τραγουδιού.
Τα Παιδιά απ’ την Πάτρα ξεχώριζαν για τον ευρηματικό και ανανεωτικό τρόπο με τον οποίο προσέγγιζαν το κλασικό ρεπερτόριο αλλά και τις απρόσμενες επιλογές τους σε αυτό. Μοιραία ήρθε η ώρα να παρουσιάσουν τα καινούργια δικά τους… Στοίχημα και ρίσκο που κερδήθηκε με το καλημέρα.
Ο δίσκος με τίτλο το όνομα του μαγαζιού που έδρεπαν δάφνες σάρωσε. Όλα τα τραγούδια ακούστηκαν πλατιά και μεγάλα σουξέ έγιναν το Όμως εγώ είμαι τρελός με στίχους της Σεμίνας Διγενή και μουσική του Λάμπρου Καρελά και οι ξακουστές Μπύρες του Βαγγέλη Δεληκούρα με τους στίχους της Ρούλας Ψωράκη - για την «ταυτότητα» της οποίας λέγονται πολλά- και με την ωραία ερμηνεία του Αργύρη Παπαγεωργίου.
Πανέξυπνο κομμάτι με μοναδική εισαγωγή, μια παρέα που κουβεντιάζει και παραγγέλνει… μπύρες.
Οι Μπύρες είναι ακόμη και σήμερα παντού πασίγνωστες. Εκείνο που μάλλον δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι είναι η συνέχειά τους που ήρθε πάρα πολλά χρόνια αργότερα… το 2013. Ο φίλος Χρήστος Παπαδόπουλος μου ζήτησε μια προέκτασή τους με αφορμή μια ζωντανή κυκλοφορία του με κυριακάτικη εφημερίδα και έτσι έγραψα τους στίχους στο Οι μπύρες γίνανε βουνό. Το τραγούδι ερμήνευσαν ο Χρήστος Παπαδόπουλος, ο Αργύρης Παπαγεωργίου, ο Λάμπρος Καρελάς και ο Νίκος Μακρόπουλος… Δυστυχώς Τα κουτάκια δεν είχαν την ίδια τύχη με τις πρώτες Μπύρες…
