Ήταν 19 Σεπτεμβρίου του 2016 όταν ο στοχαστής, φιλόσοφος και δάσκαλος Ουμπέρτο Έκο άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 84 ετών.
Για την πολύτιμη σπορά του Έκο έχουν γραφεί, γράφονται και θα γράφονται πολλά, αφού όσα μας χάρισε έχουν παντοτινή ουσία.
Ο Χρήστος Θηβαίος υπήρξε μαθητής του όταν σπούδαζε στη Φιλοσοφική Σχολή της Μπολόνια.
Θυμάμαι το Χρήστο, να παίζει μουσική σε στέκια της πόλης, βρισκόμουν τότε εκεί, στο Πολυτεχνείο.
Θυμάμαι και τον Έκο να πλημμυρίζεται από μαθητές, μετά το μάθημα, και να απαντά γενναιόδωρα στις ερωτήσεις τους. Η Φιλοσοφική ήταν προς το κέντρο της πόλης, κοντά στα αναγνωστήρια και τις φοιτητικές λέσχες.
Είχα παρακολουθήσει και μια διάλεξή του. Και στην Φεράρα τον είχα απολάυσει. Ήξερε ο Έκο να μαγνητίζει, είχε το χάρισμα…
Στο νου μου σήμερα έρχεται μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πριν χρόνια ο Θηβαίος στη Βίκυ Κατεχάκη και το aixmi.gr με τον αιχμηρό αλλά καίριο τίτλο: «Οι πεινασμένοι θα σκοτώνουν τα παιδιά μας και θα έχουν δίκιο…».
Πατέρας ο Χρήστος, βαριά η κουβέντα του!
Στην ερώτηση, « Τι θυμάστε από τα φοιτητικά σας χρόνια στην Ιταλία;», ο Θηβαίος απάντησε:
«Εγώ είχα τη μεγάλη τύχη να είμαι μαθητής του Ουμπέρτο Έκο στη Μπολόνια. Κάποια στιγμή, απήυθηνε μία ερώτηση στην τάξη και είπε ότι εξαρτιόταν από την απάντησή μας, ποιοι θα περνούσαμε το μάθημα: «Εάν ξαναγεννιόσασταν θα θέλατε να είστε αυτός που ανακάλυψε τον υπολογιστή ή την πολυθρόνα;” Η σωστή απάντηση ήταν αυτός που ανακάλυψε την πολυθρόνα. Γιατί σκέφτεται, όχι κάθεται και… τα ξύνει. Κάθεται και σκέφτεται. Και δίνει την άνεση σε κάποιον όχι τόσο να καθίσει, δίνει την άνεση σε αυτόν που έχει την πολυθρόνα, να πει σε κάποιον άλλο: “Κάθισε!” Δίνει δηλαδή τη δυνατότητα αυτής της μικρής, απλής γενναιοδωρίας. “Κάθισε, ξεκουράσου”».
Όταν η δημοσιογράφος τον ρώτησε «Την απαντήσατε σωστά;» ο Θηβαίος πρόσθεσε: «Εγώ, ναι».
Για την πολύτιμη σπορά του Έκο έχουν γραφεί, γράφονται και θα γράφονται πολλά, αφού όσα μας χάρισε έχουν παντοτινή ουσία.
Ο Χρήστος Θηβαίος υπήρξε μαθητής του όταν σπούδαζε στη Φιλοσοφική Σχολή της Μπολόνια.
Θυμάμαι το Χρήστο, να παίζει μουσική σε στέκια της πόλης, βρισκόμουν τότε εκεί, στο Πολυτεχνείο.
Θυμάμαι και τον Έκο να πλημμυρίζεται από μαθητές, μετά το μάθημα, και να απαντά γενναιόδωρα στις ερωτήσεις τους. Η Φιλοσοφική ήταν προς το κέντρο της πόλης, κοντά στα αναγνωστήρια και τις φοιτητικές λέσχες.
Είχα παρακολουθήσει και μια διάλεξή του. Και στην Φεράρα τον είχα απολάυσει. Ήξερε ο Έκο να μαγνητίζει, είχε το χάρισμα…
Στο νου μου σήμερα έρχεται μια συνέντευξη που είχε παραχωρήσει πριν χρόνια ο Θηβαίος στη Βίκυ Κατεχάκη και το aixmi.gr με τον αιχμηρό αλλά καίριο τίτλο: «Οι πεινασμένοι θα σκοτώνουν τα παιδιά μας και θα έχουν δίκιο…».
Πατέρας ο Χρήστος, βαριά η κουβέντα του!
Στην ερώτηση, « Τι θυμάστε από τα φοιτητικά σας χρόνια στην Ιταλία;», ο Θηβαίος απάντησε:
«Εγώ είχα τη μεγάλη τύχη να είμαι μαθητής του Ουμπέρτο Έκο στη Μπολόνια. Κάποια στιγμή, απήυθηνε μία ερώτηση στην τάξη και είπε ότι εξαρτιόταν από την απάντησή μας, ποιοι θα περνούσαμε το μάθημα: «Εάν ξαναγεννιόσασταν θα θέλατε να είστε αυτός που ανακάλυψε τον υπολογιστή ή την πολυθρόνα;” Η σωστή απάντηση ήταν αυτός που ανακάλυψε την πολυθρόνα. Γιατί σκέφτεται, όχι κάθεται και… τα ξύνει. Κάθεται και σκέφτεται. Και δίνει την άνεση σε κάποιον όχι τόσο να καθίσει, δίνει την άνεση σε αυτόν που έχει την πολυθρόνα, να πει σε κάποιον άλλο: “Κάθισε!” Δίνει δηλαδή τη δυνατότητα αυτής της μικρής, απλής γενναιοδωρίας. “Κάθισε, ξεκουράσου”».
Όταν η δημοσιογράφος τον ρώτησε «Την απαντήσατε σωστά;» ο Θηβαίος πρόσθεσε: «Εγώ, ναι».
