«Μουσική συμφιλίωση»
Ήταν Δεκέμβρης του 1989 όταν ο Χρήστος Νικολόπουλος με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη ξεκίνησαν σειρά παραστάσεων στον «Ζυγό» της Πλάκας με τίτλο «Μουσική συμφιλίωση». Mια συνεργασία ιδιαίτερα απρόβλεπτη για τα δεδομένα, τουλάχιστον, εκείνης της εποχής…Όσον αφορά την πιο πρόσφατη, τότε, δισκογραφική παρουσία των δυο δημιουργών, σε «latin» κλίμα και οι δυο, ο Νικολόπουλος μόλις είχε παρουσιάσει το δίσκο «Μη μιλάς, κινδυνεύει η Ελλάς» με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου και ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα, ο Λουκιανός, ένα χρόνο πριν, προέτρεπε για «επιστροφή στις ρίζες» με «Fifties και ξερό ψωμί» και πολύ χορό…
Ο Χρήστος Νικολόπουλος θυμάται…
Στο βιβλίο του Κώστα Μπαλαχούτη «Χρήστος Νικολόπουλος – Η ζωή μου… τα τραγούδια μου» ο λαϊκός συνθέτης θυμάται σχετικά με τη συνεργασία και την εποχή της:…Κλείνω στον «Ζυγό» στην Πλάκα μαζί με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη και ερμηνευτές τον Ηλία Κλωναρίδη και την Κατερίνα Κόρου. Το μαγαζί το είχε ο σπουδαίος πρώην ποδοσφαιριστής Μίμης Δομάζος, ο οποίος είχε παντρευτεί και τη Βίκυ Μοσχολιού. Είχαν χωρίσει βέβαια τότε… Θεωρητικά είχαμε όλα τα στοιχεία για να περάσουμε μια όμορφη σεζόν. Όλοι οι συντελεστές βρισκόμασταν σε μια δυνατή φάση της καριέρας μας. Ο καθένας είχε την ιστορία του, ανάλογα με τη διαδρομή του και τον ρόλο του και βέβαια τις επιτυχίες του. Και ο Ηλίας ήταν σε μια περίοδο που είχε γκελ στο κοινό. Δυστυχώς όμως οι προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν.
Ενώ το σχήμα περπάτησε, για πολλούς και διάφορους λόγους αντιμετωπίσαμε προβλήματα. Ξέρετε… η δουλειά μας δεν έχει μόνο χαρές, γέλια και επιτυχίες. Επικρατεί μεγάλη ανασφάλεια, ζήλιες, κόντρες, που μερικές φορές έχουν σαν αποτέλεσμα ο ένας να θέλει να φάει τη θέση του άλλου. Είναι κάποιοι που σε περιμένουν με το ντουφέκι στη γωνία να κάνεις μια στραβή και να σε πυροβολήσουν. Εγώ έχω μάθει να επιβιώνω σε αυτές τις καταστάσεις, έχοντας σαν ασπίδα και όπλο μου τη δουλειά μου. Αυτά είναι τα δικά μου μέσα και η τακτική μου στον «πόλεμο».
Δεν πέρασα καλά στο μαγαζί του Δομάζου. Δυστυχώς αν και διέπρεψε σαν ποδοσφαιριστής, δεν έκανε για επιχειρηματίας.
Ευτυχώς μέσα σε αυτό το γκρίζο σκηνικό είχα στο πλευρό μου για σύντροφο και στήριγμά μου τη γυναίκα μου. Η Τασούλα μου έδινε απάγκιο και δύναμη για να προχωρήσω. «Μη στεναχωριέσαι Τάτη», μου έλεγε «θα περάσουν κι αυτά, μετά την μπόρα έρχεται η ξαστεριά»…
Ο «cowboy» «καβαλά» τις… «νταλίκες»…
Πριν από λίγες μέρες έφτασε στα χέρια μου ένα σπάνιο ηχητικό ντοκουμέντο, με ένα απόσπασμα από την κοινή εμφάνιση του Χρήστου Νικολόπουλου με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη… Αλλάζοντας «ρόλους», ο Νικολόπουλος γίνεται «ένας φτωχός και μόνος κάου – μπόυ», ενώ ο Λουκιανός «κατεβαίνει απ’ τ’ άλογο» και τραγουδά για τις «νταλίκες» που «τριγυρνάνε στην Αθήνα» (με τα λόγια του Μανώλη Ρασούλη)…
Νομίζω πως παρά το μέτριο ήχο της ερασιτεχνικής ηχογράφησης, πρόκειται για μια σημαντική και μοναδική καταγραφή. Οφείλουμε λοιπόν πολλές ευχαριστίες στο φίλο Στάθη Κόλλια, για την ευγενική παραχώρηση του ντοκουμέντου…
