Σεργιανώντας στην βιβλιοθήκη και ρακοσυλλέγοντας, ως συνήθως πολλά και διάφορα, αντιφατικά και ετερόκλητα, που και με ξεκουράζουν και συχνά δίνουν αφορμές για νέα σχέδια, κορφολόγησα μια δήλωση της Δήμητρας Γαλάνη για τη Σοφία Βέμπο.
Η τοποθέτηση της Γαλάνη για τη Βέμπο, καίρια και εύστοχη, λιτή αλλά τόσο μεστή.
Στο Δίφωνο του Νοεμβρίου του 1997 σε αφιέρωμα του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη για τη Σοφία Βέμπο, η Δήμητρα Γαλάνη, δήλωνε:
"Με τη Βέμπο, ξεκινάει μια ολόκληρη σχολή. Είναι η ίδια σχολή που συνεχίζεται σε λαϊκές φωνές του τύπου, ας πούμε, ακόμα και της Πόλυς Πάνου -και ας είναι σχολή η Πόλυ Πάνου από μόνη της-, της Μοσχολιού, μέχρι και της Αλεξίου. Είχε μια φόρμα, μια χροιά φωνής και έναν τρόπο ερμηνείας πολύ συγκεκριμένο. Ο τρόπος που φρασάριζε ήταν μοναδικός.
Είχε εκτόπισμα φοβερό, μεγάλη προσωπικότητα, για μένα είναι από τις εξαιρετικές τραγουδίστριες σε παγκόσμια κλίμακα. Η ερμηνεία της είναι κάτι συγκλονιστικό. Και εκτός από τραγουδίστρια, μην ξεχνάμε ότι υπήρξε και μεγάλη θεατρίνα.
Και βέβαια δεν υπάρχει τραγουδίστρια από εκεί και πέρα, κι εγώ μέσα σ' αυτές, που να μην έχουμε δανεισθεί στοιχεία από τον τρόπο που ερμήνευε η Βέμπο. Υπήρξε πραγματικά σχολή για όλους μας..."
