Το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός παραχώρησε συνέντευξη στον Λάμπρο Σπυρόπουλο και το Βήμα της Κυριακής (15/3/2020).
Εκεί, δημοσιεύτηκαν και στιγμές του βιβλίου του «Μια Ζωή Γεμάτη» από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Μεταξύ άλλων και μια αναφορά στη Σωτηρία Μπέλλου.
Λέει σχετικά ο Φοίβος Ιωαννίδης:
«Στο δωματιάκι μου έρχονταν Ηρακλειώτες φοιτητές και χαρτοπαίζαμε με τις ώρες. Πότε πότε μετά από πρόσκλησης της σπιτονοικοκυράς μας, της κυρίας Μαίρης, που φώναζε: φέρτε τα βιβλία, και εννοούσε την τράπουλα, ανεβαίναμε στην ευρύχωρη τραπεζαρία του σπιτιού. Για να παίξουμε με την ίδια και τις φίλες της.
Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις, είδα έκπληκτος ότι η φίλη της σπιτονοικοκυράς μου, που καθόταν ήδη στο τραπέζι και ανακάτευε την τράπουλα, ήταν η Σωτηρία Μπέλλου. Όντας λάτρης του ρεμπέτικου ήμουν και θαυμαστής της. Χάρηκα πολύ γι’ αυτό, αν και μόλις αρχίσαμε την πόκα διαπίστωσα ότι η Μπέλλου ήταν παθιασμένη χαρτοπαίκτρα που δεν άντεχε να χάνει. Έπαιζε άτσαλα ρισκάροντας συνέχεια, αφού δεν πήγαινε ποτέ πάσο. Τσαντιζότανε όμως, φώναζε και έβριζε σε κάθε κόλπο που έχανε. Προφανώς ήταν πιωμένη. Άλλωστε πάντα είχε δίπλα της ένα ποτήρι κονιάκ.
Τη ρώτησα σε ποιο κέντρο τραγουδάει για να πάρω την απάντηση: σε όποιο γουστάρω.
Η κυρία Μαίρη μου είπε, μετά που έφυγε η Μπέλλου, ότι εκείνη την εποχή είχε μείνει χωρίς δουλειά γιατί είχε τσακωθεί με τον ιδιοκτήτη του κέντρου που εργαζόταν. Γι’ αυτό ήταν στις κακές της».
Εκεί, δημοσιεύτηκαν και στιγμές του βιβλίου του «Μια Ζωή Γεμάτη» από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Μεταξύ άλλων και μια αναφορά στη Σωτηρία Μπέλλου.
Λέει σχετικά ο Φοίβος Ιωαννίδης:
«Στο δωματιάκι μου έρχονταν Ηρακλειώτες φοιτητές και χαρτοπαίζαμε με τις ώρες. Πότε πότε μετά από πρόσκλησης της σπιτονοικοκυράς μας, της κυρίας Μαίρης, που φώναζε: φέρτε τα βιβλία, και εννοούσε την τράπουλα, ανεβαίναμε στην ευρύχωρη τραπεζαρία του σπιτιού. Για να παίξουμε με την ίδια και τις φίλες της.
Σε μια από αυτές τις περιπτώσεις, είδα έκπληκτος ότι η φίλη της σπιτονοικοκυράς μου, που καθόταν ήδη στο τραπέζι και ανακάτευε την τράπουλα, ήταν η Σωτηρία Μπέλλου. Όντας λάτρης του ρεμπέτικου ήμουν και θαυμαστής της. Χάρηκα πολύ γι’ αυτό, αν και μόλις αρχίσαμε την πόκα διαπίστωσα ότι η Μπέλλου ήταν παθιασμένη χαρτοπαίκτρα που δεν άντεχε να χάνει. Έπαιζε άτσαλα ρισκάροντας συνέχεια, αφού δεν πήγαινε ποτέ πάσο. Τσαντιζότανε όμως, φώναζε και έβριζε σε κάθε κόλπο που έχανε. Προφανώς ήταν πιωμένη. Άλλωστε πάντα είχε δίπλα της ένα ποτήρι κονιάκ.
Τη ρώτησα σε ποιο κέντρο τραγουδάει για να πάρω την απάντηση: σε όποιο γουστάρω.
Η κυρία Μαίρη μου είπε, μετά που έφυγε η Μπέλλου, ότι εκείνη την εποχή είχε μείνει χωρίς δουλειά γιατί είχε τσακωθεί με τον ιδιοκτήτη του κέντρου που εργαζόταν. Γι’ αυτό ήταν στις κακές της».
