Σαν σήμερα...
Στις 14 Νοεμβρίου 1952 γεννήθηκε στην Αθήνα η Δήμητρα Γαλάνη…
Μια συνάντηση δυνατή
Με αυτή την αφορμή σήμερα πάμε 11 χρόνια πίσω, στον Δεκέμβρη του 2007, όταν η Δήμητρα Γαλάνη με την Ελευθερία Αρβανιτάκη ξεκίνησαν σειρά παραστάσεων στο «Rex» της Αθήνας, που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και ολοκληρώθηκαν τον Απρίλη του 2008.
Η επιτυχία των παραστάσεων ώθησε τις ερμηνεύτριες να συνεχίσουν τη συνεργασία τους, αρχικά με καλοκαιρινές συναυλίες σε όλη τη χώρα και στη συνέχεια με εμφανίσεις στο «Fix» της Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκαν, με εξίσου μεγάλη επιτυχία από τον Δεκέμβρη του 2008 μέχρι τον Γενάρη του 2009.
Η επιμέλεια του προγράμματος έγινε από την Δήμητρα Γαλάνη και την Ελευθερία Αρβανιτάκη, με τη συνεργασία του Παναγιώτη Τσεβά, της Λήδας Ρουμάνη και του Κοσμά Κοκκόλη, η σκηνογραφία από τον Μανόλη Παντελιδάκη και η ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας από τον Γιώργο Ζαχαρίου και τον Δημήτρη Μπαρμπαγάλα.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιάννης Άννινος (μπάσο), Χριστίνα Αργύρη (πλήκτρα, φωνητικά), Σπύρος Γκούμας (μπουζούκι, φωνητικά), Γιώργος Ζαχαρίου (πιάνο, keyboards), Νίκος Καρατζάς (κρουστά), Κοσμάς Κοκκόλης (μπουζούκι, φωνητικά), Θωμάς Κωνσταντίνου (τσουμπούς, λαούτο, μπουζούκι), Δημήτρης Μπαρμπαγάλας (κιθάρες), Θέμης Νικολούδης (βιολί), Σπύρος Παναγιωτόπουλος (τύμπανα), Δημήτρης Τσάκας (σαξόφωνο), Παναγιώτης Τσεβάς (ακορντεόν, φωνητικά).
Λίγα λόγια για τη συνεργασία
Την εποχή των παραστάσεων της Θεσσαλονίκης είχα τη χαρά να συναντήσω τόσο την Δήμητρα Γαλάνη όσο και την Ελευθερία Αρβανιτάκη και στο πλαίσιο δυο μεγάλων συνεντεύξεων να μιλήσουν για αυτή τη συνεργασία.
Στις 26 Δεκεμβρίου 2008 η Δήμητρα Γαλάνη, μου είπε σχετικά:
Σας βρίσκουμε στη Θεσσαλονίκη, στο κλείσιμο του ιδιαίτερα επιτυχημένου κύκλου παραστάσεων με την Ελευθερία Αρβανιτάκη. Πείτε μας δυο λόγια γι’ αυτή τη συνεργασία.
Ναι, εδώ συμπληρώνεται αυτός ο κύκλος των παραστάσεων. Συνεργαστήκαμε πέρυσι το χειμώνα στην Αθήνα και κάναμε και 25 συναυλίες το καλοκαίρι. Ήταν μια πολύ όμορφη συνεργασία, την αγάπησε πολύ ο κόσμος αυτή τη συνάντηση κι είμαστε κι οι δυο πολύ περήφανες.
Υπάρχει η προοπτική να κυκλοφορήσει σε cd;
Όχι, όχι, δεν είναι απαραίτητο να κυκλοφορούν όλα…
Λίγες μέρες μετά, στις 17 Ιανουαρίου 2009, λίγο πριν το φινάλε των παραστάσεων της Θεσσαλονίκης, μου έκανε την τιμή η Ελευθερία Αρβανιτάκη:
Το πρόγραμμα με τη Δήμητρα Γαλάνη στο Fix αλλά και στην Αθήνα ήταν πολύ επιτυχημένο. Μου άρεσε ιδιαίτερα η εισαγωγή… Θα ήθελα να μου πεις δυο λόγια γι’ αυτή τη συνεργασία αλλά και για το στιγμιότυπο με το karaoke. Εκεί δηλαδή που στη μέση του προγράμματος καλείται κάποιος από το κοινό, να τραγουδήσει, όποιο τραγούδι θέλει, με τη συνοδεία της ορχήστρας σας.
Το 'χαμε σχεδιάσει να γίνει έτσι… Επίσης είχαμε συζητήσει πολύ καιρό να την κάνουμε αυτή τη συνεργασία. Από τις προτεραιότητες που είχε η κάθε μία μας, αποφασίσαμε να την κάνουμε τη χρονιά που πέρασε και να τελειώσει στη Θεσσαλονίκη. Για μας ήταν μια αυτονόητη συνεργασία. Ήταν φυσικό πράγμα να βρεθούμε. Με τη Δήμητρα γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, έχουμε συναντηθεί στη σκηνή αρκετές φορές. Έχουμε μια παράλληλη συζήτηση, αν θέλεις, όχι σ’ ένα συχνό επίπεδο αλλά βλέποντας η κάθε μία και παρατηρώντας τη δουλειά που κάνει η άλλη, είμαστε σε μια παράλληλη σκέψη για τα πράγματα… Ήταν ιδέα της Δήμητρας να κάνουμε το karaoke, το οποίο το βρήκα εξαιρετικό και της λέω «ναι, είναι καταπληκτικό, πάμε…» Εκείνη φοβόταν κιόλας ότι θα της πω όχι, ότι είμαι λίγο πιο συντηρητική, ας πούμε, στο θέμα. Όταν όμως παρουσιάζεις μουσικά κάτι άρτιο είτε παίζεις σ’ ένα club που εκεί ο άλλος τρώει, πίνει, καπνίζει, τραγουδάει μαζί σου, μιλάει με τον διπλανό του, αγκαλιάζεται, δηλαδή είναι ένα άλλο κλίμα, εκεί χώραγε. Και χώραγε εξαιρετικά και γι’ αυτό είχε και μεγάλη επιτυχία και νομίζω ότι θα βρούμε και πολλούς μιμητές τώρα πια…
Γιατί ακολουθείται η πεπατημένη των μεγάλων προσωπικών επιτυχιών στο πρώτο μέρος και λαϊκών τραγουδιών στο δεύτερο; Δεν ανταποκρίνεται ο κόσμος στα λιγότερο γνωστά τραγούδια; Τόσο εσύ όσο και η Δήμητρα έχετε ένα τεράστιο ρεπερτόριο που απαρτίζεται από σπουδαία και λιγότερο ακουσμένα τραγούδια.
Υπάρχει η λειτουργία του χώρου. Όταν είσαι σ’ έναν πολύ μεγάλο χώρο όπου έρχεται ο κόσμος, όχι μόνο αυτός που σε ξέρει, αλλά έρχεται κι ένας κόσμος ο οποίος σε ξέρει μεν, αλλά ξέρει τα πολύ γνωστά σου πράγματα. Όταν λοιπόν γίνεται μια μεγάλη παρέα που μπορεί να είναι και 1500 άτομα, η επικοινωνία, για να τους κρατήσεις όλους, πρέπει να κρατηθεί σ’ ένα επίπεδο γνωστών τραγουδιών. Αν αρχίσεις να κάνεις τραγούδια, πιο διαφορετικά, πιο εσωτερικά, που εγώ το κάνω κιόλας, λέω το «δεύτερη ζωή δεν έχει» ας πούμε ή κομμάτια για πιο «ειδικούς», αν θέλεις, χάνεται η λειτουργία… Εκεί γίνεται μια λειτουργία. Συναυλία είναι, μαγαζί ή club, λειτουργία γίνεται. Και γι’ αυτό υπάρχουν χώροι στους οποίους αυτά μπορείς να τα παίξεις, αλλά υπάρχουν χώροι, οι οποίοι επειδή είναι μεγάλοι, χρειάζεται να παίξεις εκεί με μεγάλη ένταση. Είναι θέμα λειτουργίας. Με τη Δήμητρα, ας πούμε, το 'χουμε πει και θα το κάνουμε κάποια στιγμή, να παίξουμε σ’ ένα θέατρο, δέκα παραστάσεις. Θα 'ναι εντελώς άλλο το πρόγραμμα, εντελώς διαφορετική η σκέψη που στήνεται, γιατί εκεί πάει ο κόσμος να ακούσει. Εδώ κάνουμε ένα γλέντι. Εδώ κάνουμε μια συνάντηση δυνατή…
Επί σκηνής και επί οθόνης
Ένα μέρος των παραστάσεων προβλήθηκε την Πρωτοχρονιά του 2010 από τον Alpha και μπορείτε να το παρακολουθήσετε στο video. H σκηνοθεσία και η παραγωγή ήταν του Αλέξανδρου Γραμματόπουλου.
