Είναι γνωστή η μεγάλη εκτίμηση και αγάπη του Άκη Πάνου για τον ερμηνευτή Στέλιο Καζαντζίδη. Παρ’ όλο που τους συνδέουν μόνο 6 τραγούδια, στην ουσία μέσα από αυτά μας τα είπαν όλα. Πραγματικά πιστεύω πως δεν χρειάζονταν ούτε ένα παραπάνω. Ίσως μόνο αυτή η επενεκτέλεση του «Τρελού» που τόσο ήθελε να κεντήσει ο Στέλιος.
Γνωρίζοντάς τους έως έναν βαθμό, πρέπει να προσθέσω πως ο ένας παραδέχονταν βαθιά τον άλλον. Ο Καζαντζίδης τον θεωρούσε «το μυαλό» και ο Άκης τον «μεγαλύτερο όλων των εποχών».
Ταξιδεύοντας στο διαδίκτυο συνάντησα στον ιστότοπο antifonies.gr ένα ξεχωριστό άρθρο όπου περιγράφονται οι εμπειρίες του ιδιαίτερου τραγουδοποιού Θανάση Γκαϊφύλλια, ο οποίος επισκεπτόταν αρκετά συχνά στις φυλακές της Κομοτηνής τον Πάνου. Αποκορύφωμα ήταν η συναυλία που έγινε σε αυτές για τον Άκη και τους υπόλοιπους κρατούμενους.
Αντιγράφω:
Όταν τελείωσα το τραγούδι λέει ο Άκης: «Σταθείτε, τέτοια τραγούδια έγραφα κι εγώ, όσο ήμουν απ’ έξω. Αλλά δε μπορεί κανείς να γράψει τραγούδια για τη φυλακή όταν είναι απ’ έξω. Θα σας πω εγώ τραγούδια για τη φυλακή».
Έτρεξε στο κελί του κι έφερε ένα χαρτί, το οποίο άρχισε να διαβάζει. Ήταν πραγματικά ένα συγκλονιστικό ποίημα. Δίκαιο είχε βέβαια για το ότι δε μπορεί κάποιος να γράψει τραγούδια για τη φυλακή όντας έξω από αυτήν. Πάντως ο Άκης έτσι απόλυτος όπως ήταν, νομίζω, είχε χαράξει μόνος του το δρόμο που διάβηκε τελικά. Δε θεώρησε ποτέ κάποιον άλλο υπεύθυνο για τη δική του τύχη. Γι’ αυτό κι εμείς που τον αγαπήσαμε δε μπορέσαμε να τον παρεξηγήσουμε. Τελικά ήταν τέτοιος χαρακτήρας που και μέσα στη φυλακή αισθανόταν ελεύθερος!»
«Ψάχνω να βρω που είμαι εγώ σ’ αυτά που λεν για μένα / και δε με βρίσκω πουθενά, όλα στημένα, ταπεινά, φτηνά κι αρρωστημένα. / Ψάχνω να βρω αν έχω πει αυτά που λεν πως είπα / κι αυτό που βρίσκω τελικά είναι βρομιά με την οκά και κόσμος δίχως τσίπα. / Ρίξτε με μάγκες φυλακή ελεύθερος να νιώσω / από την έξω φυλακή για πάντα να γλιτώσω / φωνάξτε δεσμοφύλακες να κλείσουμε την πόρτα / να φάμε το πιλάφι μας να πιούμε και τα χόρτα».
«Στα 23 βήματα περίπατο θα κάνω / 23 βήματα δεν έχει παραπάνω. / Απάνω ζάρια παίζουνε πέντε-έξι, επτά ντερβίσια / άλλοι στ’ αλεύρι πέσανε και άλλοι στα χασίσια / κι εγώ μέσα στη λούφα μου συνέχεια αραγμένος / να ψάχνω πώς μου έλαχε και βρέθηκα μπλεγμένος»
«Όταν ξυπνήσεις τελικά Ελευθερία βρες το κουράγιο κι έλα πάλι να με βρεις / διακυμάνσεις έχει κάθε ιστορία μη φανταστείς πως είναι αργά και δεν μπορείς. / Όταν συνέλθεις τελικά Ελευθερία και δεις αυτά που δεν κατάφερες να δεις / έλα να δούμε τίνος πρέπει τιμωρία, ποιος είναι θύμα και ποιος είναι αναιδής. / Όταν το πάθος που σου θόλωσε τη σκέψη / με τον καιρό διαλυθεί σιγά σιγά / όταν θα δεις πως την ψυχή σου ‘χουν ληστέψει δείξε μετάνοια και ποτέ δεν είναι αργά»
Όπως αναγράφεται και στο πρωτότυπο άρθρο:
Οι φωτογραφίες του Στέλιου Ελληνιάδη και οι ανέκδοτοι στίχοι -«Τα Ημερολόγια της Κομοτηνής»- του Άκη Πάνου, είναι από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Φώτη Απέργη και στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (02/11/1997).
*Όπως μας ενημέρωσε ο Θεοδόσης Βαφειάδης, το κείμενο για τον Άκη Πάνου πρωτοδημοσιεύτηκε στις 4 Απριλίου του 2015 στο theovaf.blogspot.gr. Με την ίδια ακριβώς ημερομηνία παρουσιάζεται και στις antifonies.gr.
Γνωρίζοντάς τους έως έναν βαθμό, πρέπει να προσθέσω πως ο ένας παραδέχονταν βαθιά τον άλλον. Ο Καζαντζίδης τον θεωρούσε «το μυαλό» και ο Άκης τον «μεγαλύτερο όλων των εποχών».
Ταξιδεύοντας στο διαδίκτυο συνάντησα στον ιστότοπο antifonies.gr ένα ξεχωριστό άρθρο όπου περιγράφονται οι εμπειρίες του ιδιαίτερου τραγουδοποιού Θανάση Γκαϊφύλλια, ο οποίος επισκεπτόταν αρκετά συχνά στις φυλακές της Κομοτηνής τον Πάνου. Αποκορύφωμα ήταν η συναυλία που έγινε σε αυτές για τον Άκη και τους υπόλοιπους κρατούμενους.
Αντιγράφω:
Όταν τελείωσα το τραγούδι λέει ο Άκης: «Σταθείτε, τέτοια τραγούδια έγραφα κι εγώ, όσο ήμουν απ’ έξω. Αλλά δε μπορεί κανείς να γράψει τραγούδια για τη φυλακή όταν είναι απ’ έξω. Θα σας πω εγώ τραγούδια για τη φυλακή».
Έτρεξε στο κελί του κι έφερε ένα χαρτί, το οποίο άρχισε να διαβάζει. Ήταν πραγματικά ένα συγκλονιστικό ποίημα. Δίκαιο είχε βέβαια για το ότι δε μπορεί κάποιος να γράψει τραγούδια για τη φυλακή όντας έξω από αυτήν. Πάντως ο Άκης έτσι απόλυτος όπως ήταν, νομίζω, είχε χαράξει μόνος του το δρόμο που διάβηκε τελικά. Δε θεώρησε ποτέ κάποιον άλλο υπεύθυνο για τη δική του τύχη. Γι’ αυτό κι εμείς που τον αγαπήσαμε δε μπορέσαμε να τον παρεξηγήσουμε. Τελικά ήταν τέτοιος χαρακτήρας που και μέσα στη φυλακή αισθανόταν ελεύθερος!»
«Ψάχνω να βρω που είμαι εγώ σ’ αυτά που λεν για μένα / και δε με βρίσκω πουθενά, όλα στημένα, ταπεινά, φτηνά κι αρρωστημένα. / Ψάχνω να βρω αν έχω πει αυτά που λεν πως είπα / κι αυτό που βρίσκω τελικά είναι βρομιά με την οκά και κόσμος δίχως τσίπα. / Ρίξτε με μάγκες φυλακή ελεύθερος να νιώσω / από την έξω φυλακή για πάντα να γλιτώσω / φωνάξτε δεσμοφύλακες να κλείσουμε την πόρτα / να φάμε το πιλάφι μας να πιούμε και τα χόρτα».
«Στα 23 βήματα περίπατο θα κάνω / 23 βήματα δεν έχει παραπάνω. / Απάνω ζάρια παίζουνε πέντε-έξι, επτά ντερβίσια / άλλοι στ’ αλεύρι πέσανε και άλλοι στα χασίσια / κι εγώ μέσα στη λούφα μου συνέχεια αραγμένος / να ψάχνω πώς μου έλαχε και βρέθηκα μπλεγμένος»
«Όταν ξυπνήσεις τελικά Ελευθερία βρες το κουράγιο κι έλα πάλι να με βρεις / διακυμάνσεις έχει κάθε ιστορία μη φανταστείς πως είναι αργά και δεν μπορείς. / Όταν συνέλθεις τελικά Ελευθερία και δεις αυτά που δεν κατάφερες να δεις / έλα να δούμε τίνος πρέπει τιμωρία, ποιος είναι θύμα και ποιος είναι αναιδής. / Όταν το πάθος που σου θόλωσε τη σκέψη / με τον καιρό διαλυθεί σιγά σιγά / όταν θα δεις πως την ψυχή σου ‘χουν ληστέψει δείξε μετάνοια και ποτέ δεν είναι αργά»
Όπως αναγράφεται και στο πρωτότυπο άρθρο:
Οι φωτογραφίες του Στέλιου Ελληνιάδη και οι ανέκδοτοι στίχοι -«Τα Ημερολόγια της Κομοτηνής»- του Άκη Πάνου, είναι από τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Φώτη Απέργη και στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (02/11/1997).
*Όπως μας ενημέρωσε ο Θεοδόσης Βαφειάδης, το κείμενο για τον Άκη Πάνου πρωτοδημοσιεύτηκε στις 4 Απριλίου του 2015 στο theovaf.blogspot.gr. Με την ίδια ακριβώς ημερομηνία παρουσιάζεται και στις antifonies.gr.
