Ο Αμερικανός κιθαρίστας και μπλουζίστας τραγουδοποιός Elmore James άφηνε στο Σικάγο στις 24 Μαΐου 1963 την τελευταία του πνοή.
Είχε γεννηθεί στις 27 Γενάρη του 1918 στις γειτονιές του Mississippi. Η μάνα του ήταν 15 ετών, πατέρα δε γνώρισε.
Πιτσιρίκος έγινε ένα με την κιθάρα κι άρχισε να παίζει σε χορούς και πανηγύρια. Έμπλεξε με «συμμαθητές» του μπλουζ όπως ο Sonny Boy Williamson και ο Robert Johnson.
Μετά το στρατιωτικό του «κάρφωσε» το Dust my Broom (1952) και «έγραψε». Ο τρόπος του να ανακατεύει τάσεις, σχολές και είδη, σε ένα προσωπικό χωνευτήρι, τόσο παικτικά όσο και δημιουργικά, άρεσε και ξεχώρισε.
Μοιραία η μοίρα τον οδήγησε στην πρωτεύουσα του ηλεκτρικού μπλουζ, το Σικάγο. Εκεί σαν συγκροτηματάρχης «κέντησε» μια σειρά δυνατών στιγμών: Blues Before Sunrise, The Sky Is Crying, Standing At The Crossroads, Done Somebody Wrong, One Way Out, My Bleeding Heart, Stranger Blues, Look on Yonder Wall, Shake Your Moneymake κ.ά.
Αυτό όμως που μέτρησε πάνω απ’ όλα ήταν ότι το «χαρμάνι» του επηρέασε το τότε και το μετά.
Πολλοί εμπνεύστηκαν και εμπνέονται απ’ αυτόν. Το ρύθμισμa του ενισχυτή του και το πάτημά του στη χορδή είναι απαράμιλλο. Κρυστάλλινος ήχος και «γεμάτος» μαζί. Και οι αλλαγές των τόνων και των δρόμων αφάνταστα γοητευτικές. Το ίδιο και η «κραυγή» της ερμηνείας του, που έχει πολλαπλές λεπτές αποχρώσεις.
Οι John Lennon, Frank Zappa, Eric Burdon John Mayall και Roy Buchanan τον «έκαναν» τραγούδι ενώ «θεοί» της μπλουζ (Homesick James, John Littlejohn, Hound Dog Taylor, J. B. Hutto) και της ροκ (Allman Brothers Band, Brian Jones- Rolling Stones, Alan Wilson- Canned Heat, Jeremy Spencer-Fleetwood Mac, Eric Clapton) τον μελέτησαν βαθιά.
Ακόμη κι Jimi Hendrix δήλωσε την επιρροή του από τον Elmore James, των "the King of the Slide Guitar", όπως έμεινε στην ιστορία.
Είχε γεννηθεί στις 27 Γενάρη του 1918 στις γειτονιές του Mississippi. Η μάνα του ήταν 15 ετών, πατέρα δε γνώρισε.
Πιτσιρίκος έγινε ένα με την κιθάρα κι άρχισε να παίζει σε χορούς και πανηγύρια. Έμπλεξε με «συμμαθητές» του μπλουζ όπως ο Sonny Boy Williamson και ο Robert Johnson.
Μετά το στρατιωτικό του «κάρφωσε» το Dust my Broom (1952) και «έγραψε». Ο τρόπος του να ανακατεύει τάσεις, σχολές και είδη, σε ένα προσωπικό χωνευτήρι, τόσο παικτικά όσο και δημιουργικά, άρεσε και ξεχώρισε.
Μοιραία η μοίρα τον οδήγησε στην πρωτεύουσα του ηλεκτρικού μπλουζ, το Σικάγο. Εκεί σαν συγκροτηματάρχης «κέντησε» μια σειρά δυνατών στιγμών: Blues Before Sunrise, The Sky Is Crying, Standing At The Crossroads, Done Somebody Wrong, One Way Out, My Bleeding Heart, Stranger Blues, Look on Yonder Wall, Shake Your Moneymake κ.ά.
Αυτό όμως που μέτρησε πάνω απ’ όλα ήταν ότι το «χαρμάνι» του επηρέασε το τότε και το μετά.
Πολλοί εμπνεύστηκαν και εμπνέονται απ’ αυτόν. Το ρύθμισμa του ενισχυτή του και το πάτημά του στη χορδή είναι απαράμιλλο. Κρυστάλλινος ήχος και «γεμάτος» μαζί. Και οι αλλαγές των τόνων και των δρόμων αφάνταστα γοητευτικές. Το ίδιο και η «κραυγή» της ερμηνείας του, που έχει πολλαπλές λεπτές αποχρώσεις.
Οι John Lennon, Frank Zappa, Eric Burdon John Mayall και Roy Buchanan τον «έκαναν» τραγούδι ενώ «θεοί» της μπλουζ (Homesick James, John Littlejohn, Hound Dog Taylor, J. B. Hutto) και της ροκ (Allman Brothers Band, Brian Jones- Rolling Stones, Alan Wilson- Canned Heat, Jeremy Spencer-Fleetwood Mac, Eric Clapton) τον μελέτησαν βαθιά.
Ακόμη κι Jimi Hendrix δήλωσε την επιρροή του από τον Elmore James, των "the King of the Slide Guitar", όπως έμεινε στην ιστορία.
