Προερχόμενος από το σουηδικό νότο του Μάλμε και τα λημέρια της jazz, του swing και του Be-Bop, ο Σκανδιναβός πολυμουσικός Ale Moller ανέπτυξε μια ιδιαίτερη σχέση με την ελληνική μουσική και το ρεμπέτικο όταν, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, άκουσε τον Χρήστο Μητρέντζη να παίζει μπουζούκι.
Αποτέλεσμα αυτής της, καθοριστικής για τον Moller, συνάντησης με το μπουζούκι και τον ιδιαίτερο τρίχορδο μπουζουξή από τη Θεσσαλονίκη, που τότε ζούσε στην πόλη Μάλμε της Σουηδίας, ήταν η δημιουργία του συγκροτήματος «Νέο Μινόρε» με το οποίο δραστηριοποιήθηκαν για χρόνια βγάζοντας δίσκους και δίνοντας πολλές συναυλίες για το κοινό της Σουηδίας και τους Έλληνες της διασποράς. Την περίοδο 1978 - 1981, Moller και Μητρέντζης συνεργάστηκαν και με τον Μίκη Θεοδωράκη στα έργα «Άξιον εστί» και «Canto General», ενώ έπαιξαν και στην ηχογράφηση του «Άξιον Εστί» στη σουηδική γλώσσα, με τη μετάφραση του Σουηδού συγγραφέα Iνγκεμαρ Pεντίν, όπως, σαν σολίστες, συμμετείχαν και στην ορχήστρα που έπαιξε στη Σουηδική Ακαδημία της Στοκχόλμης κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη, στις 10 Δεκέμβρη του 1979.
Αποτέλεσμα αυτής της, καθοριστικής για τον Moller, συνάντησης με το μπουζούκι και τον ιδιαίτερο τρίχορδο μπουζουξή από τη Θεσσαλονίκη, που τότε ζούσε στην πόλη Μάλμε της Σουηδίας, ήταν η δημιουργία του συγκροτήματος «Νέο Μινόρε» με το οποίο δραστηριοποιήθηκαν για χρόνια βγάζοντας δίσκους και δίνοντας πολλές συναυλίες για το κοινό της Σουηδίας και τους Έλληνες της διασποράς. Την περίοδο 1978 - 1981, Moller και Μητρέντζης συνεργάστηκαν και με τον Μίκη Θεοδωράκη στα έργα «Άξιον εστί» και «Canto General», ενώ έπαιξαν και στην ηχογράφηση του «Άξιον Εστί» στη σουηδική γλώσσα, με τη μετάφραση του Σουηδού συγγραφέα Iνγκεμαρ Pεντίν, όπως, σαν σολίστες, συμμετείχαν και στην ορχήστρα που έπαιξε στη Σουηδική Ακαδημία της Στοκχόλμης κατά την απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη, στις 10 Δεκέμβρη του 1979.
Παράλληλα με τις πρώτες του μουσικές επιρροές, αλλά, και την ανακάλυψη του ρεμπέτικου, ο Moller, αφουγκράστηκε και την σκανδιναβική μουσική κουλτούρα και παράδοση, ενώ, στα νεότερα χρόνια, δημιούργησε την πολυεθνική μπάντα Ale Moller Band. Μια από τις πάμπολλες πολυεθνικές μπάντες, που δραστηριοποιούνται τα τελευταία χρόνια σε Ευρώπη και Αμερική. Τα μέλη της, εκτός από τη Σουηδία, κατάγονται από: τη Σενεγάλη, τη Βεγγάλη, το Μεξικό, τον Καναδά και την Ελλάδα, μεταφέροντας και υποστηρίζοντας ανάλογους τοπικούς μουσικούς χρωματισμούς. Σε πολλά σημεία, ο χαρακτήρας της μπάντας είναι ελληνοκεντρικός, ενώ, βασικό ρόλο, σε αυτό το ελληνικού ενδιαφέροντος κομμάτι του συγκροτήματος, κρατά και η Ελληνοσουηδέζα τραγουδίστρια και χορεύτρια Μαρία Στέλλας. Ο Moller, ως αυτόνομη μουσική οντότητα, έχει ηχογραφήσει δεκάδες άλμπουμ σε διάφορες, μικρές ή μεγάλες, δισκογραφικές ετικέτες, όπως την ECM. Με την πολυεθνική του μπάντα, όμως, μέχρι σήμερα, έχει παρουσιάσει μόνο δύο άλμπουμ, τα: Bodjal (2004) και Djef Djel (2007) που περιέχουν και αρκετές ενδιαφέρουσες διασκευές και αποδώσεις (ή και προσμίξεις, ακόμη, με θέματα από άλλες ρίζες και κουλτούρες) παραδοσιακών ελληνικών και ρεμπέτικων τραγουδιών: «Βάλε με στην αγκαλιά σου», «Βρύση μου μαλαματένια», «Λειβαδιά», «Έπεσε απ' το δέντρο κυρά-Γιώργαινα», «Στόπα και στο ξαναλέω», «Έλα, έλα μετα μένα, να περνάς χαριτωμένα», «Μινόρε της αυγής», «Και γιατί δεν μας το λες», «Μπρατσέρα», «Καμωματού».
