Το άρθρο αυτό γράφτηκε με αφορμή δύο ακόμη σημαντικά άλμπουμ του Frank Zappa που επανακυκλοφόρησαν σε βινύλιο στα τέλη του 2018.
Πρόκειται για τα «Burnt Weeny Sandwich» και «Chunga’s Revenge» από την Zappa Records που κρατούν ζεστό το ενδιαφέρον και της νέας γενιάς που ψάχνει δίσκους του.
Η αλήθεια είναι ότι μετά τη φυγή του δεν έχει τελειωμό το αρχειακό μουσικό υλικό του Frank Zappa και η αξιοποίησή του κυρίως από τη δισκογραφική του που συνεχώς φέρνει στην επιφάνεια ακυκλοφόρητο υλικό. Ενδιαφέρον έχουν επίσης δύο ακόμη μεταθανάτια νέα άλμπουμ του με ανέκδοτες στιγμές.
Το «For President» με πολιτικά τραγούδια του, συμπεριλαμβανομένου ενός remix των «Brown Shows Don’t Make It», «If I Was President» και ζωντανές ηχογραφήσεις των «When The Lie’s So Big» και «America The Beautiful».
Η δεύτερη κυκλοφορία είναι το άλμπουμ «Crux Of The Biscuit» με επίκεντρο το δίσκο του «Apostrophe» με άλλες ηχογραφήσεις των κομματιών «Don’t Eat The Yellow Snow», «Nanook Rubs It», «Cosmik Debris», «Uncle Remus», το ομώνυμο κομμάτι μαζί με άλλο ακυκλοφόρητο υλικό όπως τα «Down In De Dew» και «Energy Frontier».
Ο Frank Zappa είναι από τους μουσικούς που δεν θέλει κανένας γονιός να λατρέψει το παιδί του γιατί εκτός του ότι είναι μια κακή επιρροή είναι και ανυπόφορο γι’ αυτούς να τον ακούν! Ασφαλώς θεωρείται μέγιστη ατυχία ο γιος σου να αρχίσει να αγοράζει δίσκους του Frank Zappa… Ο ίδιος αυτοσαρκάζεται -κάτι που υπεργαπά- στο «Joe’s Garage», όπου κάποιοι αγανακτισμένοι, υποτίθεται γείτονες, του φωνάζουν «turn it down!». H ελκυστική μούρλα που κουβαλούσε είχε και ελληνική ρίζα από τον Σισιλιάνο πατέρα του που καταγόταν από τα Επτάνησα. Έτσι βγήκε και αθυρόστομος ο Zappa, ένας καλλιτέχνης με τόσο γοητευτική μοναχική πορεία, μια μουσική ιδιοφυΐα.
Την ίδια διαφορετικότητα έκρυβαν και οι δίσκοι του. Κανένας δεν έμοιαζε με άλλον. Αυτή ήταν μια επιδίωξή του καθώς ο ίδιος έβρισκε βαρετά τα γκρουπ που επαναλάμβαναν τον ήχο τους από δίσκο σε δίσκο. Οι ποικίλες επιρροές τον βοήθησαν να βουτά σε διαφορετικές «θάλασσες» κάθε φορά. Πιτσιρικάς, στα 15 του, άκουσε το «Ionisation» του avant-garde συνθέτη Έντγκαρ Βαρέζε, ένα έργο γραμμένο μόνο για κρουστά, κι έπαθε τόση πλάκα με τον ήχο του που ήθελε να μιλήσει τηλεφωνικά στο συνθέτη. Στα αυτιά του ο Μότσαρτ, ο Μπετόβεν κι ο Μπαχ, ήταν… λίγοι. Η άλλη του μεγάλη επιρροή στην κλασική ήταν ο Ίγκορ Στραβίνσκι. Από εκεί και πέρα η jazz, το rhythm’n’blues, το rock’n’roll, το doo-woop και τα μουσικά του κοκτέιλ πρόσθεταν στον άναρχο ήχο του που έκρυβε κι έναν βιρτουόζο κιθαρίστα. Ο Zappa ποτέ δεν προέταξε την κιθαριστική του δεξιοτεχνία σε βάρος των υπόλοιπων μουσικών του, των οποίων ο ήχος ήταν εξίσου σημαντικός στο μουσικό σύμπαν του. Το θέμα αυτό το ξεκαθάρισε παίζοντας την κιθάρα του περισσότερο απ’ όσο συνήθιζε σε μερικά άλμπουμ του, με αιχμή τα «Shut Up 'N' Play Yer Guitar» (1981) και «Guitar» (1988).
Ο Zappa είναι και ο πιο φετίχ μουσικός στο rock’n’roll καθότι ο κόσμος του περικλείει τα πάντα. Ακόμη και τα κόμιξ. Η φρικιαστική φιγούρα του εξίταρε την φαντασία όλων αυτών που εμπνεύστηκαν αυτά τα φανταστικά εξώφυλλα με χιουμοριστική, ανατρεπτική και φρικαλέα αισθητική, ότι είναι δηλαδή ο Zappa μια εξωπραγματική φάτσα, εικόνα που ενίσχυε με την ίδια τη μουσική του. Όσο πιο σουρεαλιστική γίνεται η διάθεσή του γυρίζοντας τις περίεργες ταινίες του, τόσο πολλαπλασιάζεται η θρυλική μορφή του στα μάτια μας. Με τα πρώτα λεφτά που πήρε γράφοντας τη μουσική του γουέστερν «Run Home Slowly» το 1963 αγόρασε το πρώτο στούντιό του.
Το 1966 όταν ο παραγωγός του Frank Zappa και του συγκροτήματός του Mothers of Invention (Μητέρες της Επινόησης) κατάλαβε ότι δεν ήταν αυτοί που νόμιζε, ήταν πια αργά… Ήδη ηχογραφούσαν το «Freak Out», που έμελλε να γίνει το πρώτο διπλό άλμπουμ στην ιστορία της rock (έπεται κατά μερικούς μήνες το «Blonde on Blonde» του Bob Dylan). Ένα ασυνήθιστο συνονθύλευμα παρωδιών ερωτικών τραγουδιών, που τσουρούφλισε την καθεστηκυία τάξη κι έκανε γνωστό το όνομα του Zappa σ’ όλα τα φρικιά. «Τα πραγματικά φρικιά δεν είχαν σχέση με τα ναρκωτικά», είπε ο ίδιος. Ο όρος «freak out» χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, ως παρακίνηση απόδρασης από τις κοινωνικές νόρμες, κι είναι εφεύρεση του Zappa. Είναι αυτό που λέμε «φρίκαρα»! Πόσοι από εσάς έχετε σήμερα τη θρυλική πια κασέτα του «Freak Out» που κυκλοφορούσε στα Προπύλαια, την εποχή που το βινύλιο αυτό ήταν δυσεύρετο στην Ελλάδα; (είναι μία από τις τρεις πιο θρυλικές κασέτες όλων των εποχών στη Ελλάδα! Οι άλλες δύο είναι οι Μουσικές Ταξιαρχίες και του Νικόλα Άσιμου). Τα απολαυστικά στιχάκια του και οι τίτλοι των τραγουδιών του δημιουργούν εικόνες που ιντριγκάρουν: «Titties and Beer» (Βυζιά και μπύρα) ή «Stink foot» (Ποδαρίλα), «Baby Snakes» (Φιδάκια), «Hungry Freaks, Daddy» (Πεινασμένα φρικιά, πατέρα) και τόσα άλλα. Επίσης είναι ο μουσικός με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία bootleg (ανεπίσημη δισκογραφία).
Ο Frank Vincent Zappa γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1940 στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ και πέθανε στις 4 Δεκεμβρίου 1993 στο Laurel Canyon της Καλιφόρνια. Το 1992 διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη, από τον οποίο και πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Westwood Village Memorial Park, στο Γουέστγουντ της Καλιφόρνια.
Ο Zappa έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame το 1995. Την ίδια χρονιά ο μεγαλύτερος σύγχρονος Λιθουανός γλύπτης, Κονσταντίνας Μπογκντάνας (Konstantinas Bogdanas), δημιουργός πορτρέτων του Λένιν φιλοτέχνησε μια προτομή του Zappa, η οποία και τοποθετήθηκε στο κέντρο του Βίλνιους, της πρωτεύουσας της Λιθουανίας. Προς τιμήν του, επίσης, δόθηκε το όνομά του σε ένα αστεροειδή 3834 Zappafrank.
Ο Zappa παντρεύτηκε δύο φορές, την πρώτη με την Κέι Σέρμαν και τη δεύτερη με την Γκέιλ Σλόουτμαν με την οποία και έμεινε μέχρι το θάνατό του. Με τη Σλόουτμαν απέκτησε τέσσερα παιδιά, δύο γιους και δύο κόρες, στα οποία έδωσε ασυνήθιστα ονόματα: Moon Unit, Dweezil, Ahmet Rodin και Diva. Μετά από αρκετά χρόνια τα παιδιά του έμελλε να παίξουν για πρώτη φορά ζωντανά τη μουσική του Frank Zappa στην Ελλάδα, τον Μάιο του ’06 μαζί με άλλους θρυλικούς μουσικούς των Mothers: Napoleon Murphy Brock, Terry Bozio, Steve Vai, στο Ελληνικό, στην παγκόσμια περιοδεία «Zappa plays Zappa», μια μετάκληση του Δημήτρη Χέλμη.
Σχολιάζοντας με τον αμίμητο αυτοσαρκασμό του τις θέσεις του, ο Frank Zappa έγραψε στην αυτοβιογραφία του «The Real Frank Zappa Book» (1989): «Το απολαμβάνω να προσβάλω ανθρώπους που το απολαμβάνουν να προσβάλλονται».
