Κοιτώντας μια φωτογραφία, με φίλους, που δεν την θυμόμουν καν, γύρισα για λίγο στα χρόνια εκείνα που αναζητούσαμε τα απομεινάρια της χρυσής εποχής του λαϊκού τραγουδιού στα νυχτερινά μαγαζιά της Εθνικής Οδού και όπου αλλού αυτά υπήρχαν, αδιακρίτως.

Ο Γιάννης Αγγελάκας προέρχεται από την παλιότερη δοκιμασμένη γενιά της Θεσσαλονίκης που βγήκε στην κεντρική μουσική σκηνή επιθετικά και σίγουρα με δυνατούς, εκφραστικούς, κώδικες.

Η παρωχημένη αντίληψη για τις ινδικές επιρροές του Καζαντζίδη ή πόσοι γνωρίζουν ότι η Ζιγκουάλα ήταν από τη Σουηδία;

Θα ήταν άραγε δυνατό, αν ο Άκης Πάνου ήταν στη ζωή, να είχαμε την πρόσφατη «πειραγμένη» εκδοχή του Γιώργου Νταλάρα στο Θέλω Να Τα πω;

Μουσική για το φιλμ Faccia Di Spia.

Υπέροχο τραγούδι και «πεντακάθαρο» ηχητικό ντοκουμέντο του 1947.

Λατρεμένη φωνή. Μεγάλη ιστορία.

Ξεφυλίζοντας ένα παλιό οδηγό της νυχτερινής ζωής και της πολιτιστικής κίνησης στο Παρίσι...