Τις όμορφες μνήμες απ’ την Αλεξάνδρεια αλλά και το δραματικές στιγμές του Ξεριζωμού θυμήθηκε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη στο «Ενώπιος Ενωπίω» και τον Νίκο Χατζηνικολάου.
Είπε χαρακτηριστικά η πηγαία ερμηνεύτρια:
«Στην Αλεξάνδρεια γεννήθηκα και όταν ακούω τη λέξη "Αλεξάνδρεια" στο μυαλό μου έρχονται εικόνες ηλιοβασιλεμάτων, ο πατέρας να με κρατάει από το χέρι στη διώρυγα του Σουέζ, το παγωτό που έλιωνε. Τα μισά αδέλφια του πατέρα μου πήγαν στην Αυστραλία, τα άλλα μισά στην Αμερική και ο πατέρας μου ήταν ο μόνος που διάλεξε να γυρίσει στην Ελλάδα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο.
Έχω στο μυαλό μου πολύ έντονες εικόνες. Θυμάμαι τα κλάματα και του πατέρα μου και της μητέρας μου. Εκείνη την ώρα τα έχαναν όλα, με μία βαλίτσα στο χέρι και χίλια αγκάθια στην ψυχή. Θυμάμαι μια από τις πιο έντονες στιγμές. Στο τελωνείο που αποκεφάλισαν με μαχαίρι την κούκλα μου γιατί νόμιζαν ότι μέσα είχαν κρύψει τιμαλφή οι δικοί μου. Την Αλεξάνδρεια την κουβαλάω μέσα, μου την κουβαλάω στα τραγούδια μου, την κουβαλάω στην ψυχή μου».
Είπε χαρακτηριστικά η πηγαία ερμηνεύτρια:
«Στην Αλεξάνδρεια γεννήθηκα και όταν ακούω τη λέξη "Αλεξάνδρεια" στο μυαλό μου έρχονται εικόνες ηλιοβασιλεμάτων, ο πατέρας να με κρατάει από το χέρι στη διώρυγα του Σουέζ, το παγωτό που έλιωνε. Τα μισά αδέλφια του πατέρα μου πήγαν στην Αυστραλία, τα άλλα μισά στην Αμερική και ο πατέρας μου ήταν ο μόνος που διάλεξε να γυρίσει στην Ελλάδα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο.
Έχω στο μυαλό μου πολύ έντονες εικόνες. Θυμάμαι τα κλάματα και του πατέρα μου και της μητέρας μου. Εκείνη την ώρα τα έχαναν όλα, με μία βαλίτσα στο χέρι και χίλια αγκάθια στην ψυχή. Θυμάμαι μια από τις πιο έντονες στιγμές. Στο τελωνείο που αποκεφάλισαν με μαχαίρι την κούκλα μου γιατί νόμιζαν ότι μέσα είχαν κρύψει τιμαλφή οι δικοί μου. Την Αλεξάνδρεια την κουβαλάω μέσα, μου την κουβαλάω στα τραγούδια μου, την κουβαλάω στην ψυχή μου».