Στη μουσική και το τραγούδι οι αφορισμοί και οι διαχωριστικές γραμμές συχνά δεν έχουν θέση.
Αρκεί να υπάρχει ταλέντο, έμπνευση και διάθεση ειλικρινούς έκφρασης και επικοινωνίας.
Η μελωδία του Χρήστου Νικολόπουλου στο «Υπάρχω» σε στίχους του Πυθαγόρα και με την ανεπανάληπτη ερμηνεία του Στέλιου Καζαντζίδη, ήταν και μέσα αλλά και μπροστά από την εποχή της όταν πρωτοκυκλοφόρησε στα 1975.
Έτσι άλλωστε συμβαίνει τις περισσότερες φορές με τα σπουδαία έργα.
Μιλάμε για ένα τραγούδι που ακόμη και σήμερα το τραγουδούν… όλοι.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, θυμάμαι την ροκάδικη προσέγγισή του, από τον Δημήτρη Πουλικάκο, που όπως αναφέρει και ο Χρήστος Νικολόπουλος στην βιογραφία που έγραψα για εκείνον, του άρεσε πολύ.
Πάνω εκεί φαίνεται πατάει και ο κιθαρίστας Δημήτρης Σκόδρας στο video που ανάρτησε… με τις δικές του «μεταλλικές» πινελιές…
Αρκεί να υπάρχει ταλέντο, έμπνευση και διάθεση ειλικρινούς έκφρασης και επικοινωνίας.
Η μελωδία του Χρήστου Νικολόπουλου στο «Υπάρχω» σε στίχους του Πυθαγόρα και με την ανεπανάληπτη ερμηνεία του Στέλιου Καζαντζίδη, ήταν και μέσα αλλά και μπροστά από την εποχή της όταν πρωτοκυκλοφόρησε στα 1975.
Έτσι άλλωστε συμβαίνει τις περισσότερες φορές με τα σπουδαία έργα.
Μιλάμε για ένα τραγούδι που ακόμη και σήμερα το τραγουδούν… όλοι.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, θυμάμαι την ροκάδικη προσέγγισή του, από τον Δημήτρη Πουλικάκο, που όπως αναφέρει και ο Χρήστος Νικολόπουλος στην βιογραφία που έγραψα για εκείνον, του άρεσε πολύ.
Πάνω εκεί φαίνεται πατάει και ο κιθαρίστας Δημήτρης Σκόδρας στο video που ανάρτησε… με τις δικές του «μεταλλικές» πινελιές…
