Το Μάη του 1961 ο Στέλιος Καζαντζίδης έμπαινε στο στούντιο για μα σειρά ηχογραφήσεων. Σε μια μέρα μαζί με τους συνεργάτες του ηχογράφησε 7 τραγούδια! Βρισκόταν στο πιο εντυπωσιακό σκαλί της διαδρομής και της αποδοχής του. Για τον κόσμο αλλά και για το σινάφι του ήταν κάτι σαν Θεός. Είναι χαρακτηριστικό πως μέσα στο 1961 πραγματοποίησε 60 ηχογραφήσεις! Ανάμεσά τους τα κλασικά με τον Μίκη (Βράχο βράχο, Σαββατόβραδο), με το Μάνο (Το πέλαγος είναι βαθύ, ο Κυρ Αντώνης) και βέβαια ευλογημένα λαϊκά του Καλδάρα, του Μπακάλη, του Δερβενιώτη, του Λαύκα και άλλων μαστόρων (Έξω ντέρτια και καημοί, Καρδιά Πληγωμένη, Στις φάμπρικες της Γερμανίας). Η Κολούμπια, η εταιρεία του, κυριολεκτικά τον ξεζούμιζε, αλλά και ο ίδιος επεδίωκε αυτόν τον δισκογραφικό οργασμό. Ανάμεσα στα τα 7 κομμάτια που έγραψε τον Μάιο του ’61 ήταν και ένα που έφερε τη δική του μελωδική υπογραφή του, τους στίχους του Κώστα Βίρβου και φυσικά τις απαράμιλλες διφωνίες της Μαρινέλλας:
Στην Κωνσταντινούπολη όποιος κι αν θα πάει
Όσα δουν τα μάτια του δεν τα λησμονά
Πέρα, Πριγκιπόνησο, Γαλατά Σεράι
Αναμνήσεις όμορφες, μέρη μαγικά…
Μαγικές στιγμές, και πριν και χτες στην Πόλη για τον Ολυμπιακό και μάλιστα τη στιγμή που το επιζητούσε περισσότερο από ποτέ. Μπορεί η φράση να είναι κοινότοπη και να φαντάζει και κάπως υπερβολική, αλλά στο μεδούλι της κουβαλάει κάμποση αλήθεια. Η νίκη του Ολυμπιακού έρχεται κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, στην έδρα της, και με απόντα τον μεγάλο πρωταγωνιστή και ηγέτη του, το Βασίλη Σπανούλη.
Ο Σφαιρόπουλος ξαναγίνεται ικανός προπονητής, και δικαιώνεται για τις δηλώσεις του, που με βάση αυτές, κάποιοι, βρήκαν την ευκαιρία για να τον ψέξουν σε πολλαπλά επίπεδα.
Κι όμως ο κόουτς τα είχε πει μια χαρά, σε όσους κρίνουν τη δουλειά των κρινόμενων από το αποτέλεσμα και μόνο. Κάπως έτσι και η κριτική καταντά καρικατούρα, αφού αλλάζει ρούχα κάθε αγωνιστική ανάλογα με το ροζ φύλλο του αγώνα.
Ο Ολυμπιακός είτε νικήσει ή χάσει απ’ τον Παναθηναϊκό το πρωτάθλημα Ελλάδος ή και το Ευρωπαϊκό έπαθλο από κάποιον άλλο αντίπαλο, είναι μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Μασίφ, επιτομή του πως οι πολλοί λειτουργούν μαζί κρατώντας την ιδιαιτερότητά τους ως ένα.
Κι αυτό το οικοδόμημα χρίστηκε με δύσκολες και δύσβατες επιλογές. Στηρίζοντας τον ελληνικό πυρήνα και εμπλουτίζοντάς τον με παίκτες που αξίζει τον κόπο να περιμένεις αλλά και να ποντάρεις επάνω τους. Ίσως η ένσταση για έναν πιο λαμπερό ρολίστα να έχει ουσιαστικό ρόλο ύπαρξης, αλλά μην ξεχνάμε την παρουσία του Kill Bill. Ζόρικα χωράνε δυο βασιλιάδες στην ίδια πόλη.
Η ανηφορική επιλογή του Ολυμπιακού θέλει επιμονή και υπομονή. Και ευτυχώς η ηγεσία των Πειραιωτών διακρίνεται για τη φινέτσα και τη σύνεσή της. Ορισμένοι θα ήθελαν τους Αγγελόπουλους περισσότερο τσαμπουκάδες. Κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο και για το Μεγάλο Λιμάνι αλλά και για το ίδιο το άθλημα, αφού ανάλογες συμπεριφορές στον αιώνιο αντίπαλο μάλλον περισσεύουν.
Ανεξάρτητα από τις όποιες υπογραμμίσεις, τα συμπεράσματα θα ήταν τα ίδια, ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός έχανε απ’ την πανίσχυρη τουρκική ομάδα και τον μάγο προπονητής της. Επίσης τα παραπάνω δεν καταργούν παραδοχές, πως οι κόκκινοι ένα θεματάκι με τους πράσινους το έχουν… καθώς κατά καιρούς δεν μπορούν να αποδείξουν την θεωρητική ανωτερότητά τους, τουλάχιστον όταν τη διαθέτουν…
Αλλά μιας και ήρθαν έτσι τα μαντάτα, να μείνουμε στην Πόλη, εκεί που ο Ολυμπιακός, αρκετές πια φορές, ξέρει να βρίσκει την… άκρη του:
Κωνσταντινούπολη, ωραία πολιτεία,
Κωνσταντινούπολη, ωραία ζωγραφιά…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (16-11-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
Στην Κωνσταντινούπολη όποιος κι αν θα πάει
Όσα δουν τα μάτια του δεν τα λησμονά
Πέρα, Πριγκιπόνησο, Γαλατά Σεράι
Αναμνήσεις όμορφες, μέρη μαγικά…
Μαγικές στιγμές, και πριν και χτες στην Πόλη για τον Ολυμπιακό και μάλιστα τη στιγμή που το επιζητούσε περισσότερο από ποτέ. Μπορεί η φράση να είναι κοινότοπη και να φαντάζει και κάπως υπερβολική, αλλά στο μεδούλι της κουβαλάει κάμποση αλήθεια. Η νίκη του Ολυμπιακού έρχεται κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης, στην έδρα της, και με απόντα τον μεγάλο πρωταγωνιστή και ηγέτη του, το Βασίλη Σπανούλη.
Ο Σφαιρόπουλος ξαναγίνεται ικανός προπονητής, και δικαιώνεται για τις δηλώσεις του, που με βάση αυτές, κάποιοι, βρήκαν την ευκαιρία για να τον ψέξουν σε πολλαπλά επίπεδα.
Κι όμως ο κόουτς τα είχε πει μια χαρά, σε όσους κρίνουν τη δουλειά των κρινόμενων από το αποτέλεσμα και μόνο. Κάπως έτσι και η κριτική καταντά καρικατούρα, αφού αλλάζει ρούχα κάθε αγωνιστική ανάλογα με το ροζ φύλλο του αγώνα.
Ο Ολυμπιακός είτε νικήσει ή χάσει απ’ τον Παναθηναϊκό το πρωτάθλημα Ελλάδος ή και το Ευρωπαϊκό έπαθλο από κάποιον άλλο αντίπαλο, είναι μια ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Μασίφ, επιτομή του πως οι πολλοί λειτουργούν μαζί κρατώντας την ιδιαιτερότητά τους ως ένα.
Κι αυτό το οικοδόμημα χρίστηκε με δύσκολες και δύσβατες επιλογές. Στηρίζοντας τον ελληνικό πυρήνα και εμπλουτίζοντάς τον με παίκτες που αξίζει τον κόπο να περιμένεις αλλά και να ποντάρεις επάνω τους. Ίσως η ένσταση για έναν πιο λαμπερό ρολίστα να έχει ουσιαστικό ρόλο ύπαρξης, αλλά μην ξεχνάμε την παρουσία του Kill Bill. Ζόρικα χωράνε δυο βασιλιάδες στην ίδια πόλη.
Η ανηφορική επιλογή του Ολυμπιακού θέλει επιμονή και υπομονή. Και ευτυχώς η ηγεσία των Πειραιωτών διακρίνεται για τη φινέτσα και τη σύνεσή της. Ορισμένοι θα ήθελαν τους Αγγελόπουλους περισσότερο τσαμπουκάδες. Κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο και για το Μεγάλο Λιμάνι αλλά και για το ίδιο το άθλημα, αφού ανάλογες συμπεριφορές στον αιώνιο αντίπαλο μάλλον περισσεύουν.
Ανεξάρτητα από τις όποιες υπογραμμίσεις, τα συμπεράσματα θα ήταν τα ίδια, ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός έχανε απ’ την πανίσχυρη τουρκική ομάδα και τον μάγο προπονητής της. Επίσης τα παραπάνω δεν καταργούν παραδοχές, πως οι κόκκινοι ένα θεματάκι με τους πράσινους το έχουν… καθώς κατά καιρούς δεν μπορούν να αποδείξουν την θεωρητική ανωτερότητά τους, τουλάχιστον όταν τη διαθέτουν…
Αλλά μιας και ήρθαν έτσι τα μαντάτα, να μείνουμε στην Πόλη, εκεί που ο Ολυμπιακός, αρκετές πια φορές, ξέρει να βρίσκει την… άκρη του:
Κωνσταντινούπολη, ωραία πολιτεία,
Κωνσταντινούπολη, ωραία ζωγραφιά…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (16-11-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
