Η καταδικασμένη Αξιοπρέπεια του Ολυμπιακού…

Κι εγώ με πόνο την ντροπή μου καταπίνω…
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
Το 1975, η Καίτη Γκρέυ στην ωριμότητά της απολάμβανε τις δάφνες ενός ένδοξου παρελθόντος ενώ ταυτόχρονα συνέχιζε να δίνει δυναμικό παρόν στην διασκέδαση αλλά και τη δισκογραφία. Η Μεγάλη Κυρία είχε ακόμα και το μέταλλο και τη φλόγα να συγκινεί τους φίλους του καλού λαϊκού τραγουδιού. Βέβαια παρά την εκτίμηση του κόσμου, οι θρύλοι του παρελθόντος, ηχογραφούσαν πλέον τα καινούργια τραγούδια τους σε «περιφερειακές» εταιρείες, που κινούνταν όμως δυναμικά, σε βαθμό μάλιστα που συχνά να ανησυχούν με το εκτόπισμά τους -τηρουμένων πάντα των κυβικών τους- τους μεγάλους. Δηλαδή με θεωρητικά λιγότερα μέσα, έδρεπαν περισσότερους, από αυτούς που τους αναλογούσαν καρπούς…

Είναι η χρονιά που η Γκρέυ συνεργάζεται στη Sonora, με έναν εκλεκτό γνώριμό της, τον περίφημο ακορντεονίστα, αρμονίστα και συνθέτη Βασίλη Βασιλειάδη στον δίσκο «Λόγια της νύχτας». Εκεί στα πλαίσια της αναβίωσης του ρεμπέτικου και παραδοσιακού τραγουδιού η Γκρέυ θα ερμηνεύσει σμυρνέικα πειραγμένα από τον Β.Β καθώς και πρωτότυπες δημιουργίες του. Μεγάλο σουξέ του άλμπουμ, αυτό που σε στίχους της Λούλας Παπαγιαννοπούλου έλεγε:

Αξιοπρέπειά μου καταδικασμένη
Αυτός ο έρωτας σε θέλει πεθαμένη

Κάπως έτσι, ακόμη και μια ήττα με δύο μηδέν μέσα στο γήπεδό σου χαρακτηρίζεται «αξιοπρεπής». Λίγες φορές πριν έναν αγώνα, ο Ολυμπιακός φάνταζε χαμένος από χέρι. Κι αυτό είναι το «περίεργο» της όλης υπόθεσης και με το οποίο πρέπει να ασχοληθούν όσοι κρατούν τις τύχες του στα χέρια τους και αν πραγματικά ενδιαφέρονται για το καλό, την άνοδο και την εξέλιξη ενός συλλόγου που παρά το τελευταίο στραπάτσο βρίσκεται -ή τουλάχιστον βρισκόταν- σε καλή τροχιά.

Ο Λεμονής στάθμισε σωστά τα δεδομένα και φρόντισε να έχει πολλούς ξεκούραστους και για την κρίσιμη βαθμολογικά αναμέτρηση που έρχεται για το πρωτάθλημα με τον Παναιτωλικό.

Και ο Αλέγκρι στη Γιουβέντους, αντικρίζοντας με κρύα ματιά τα δεδομένα, το ίδιο έπραξε. Κινήθηκε στη λογική του ροτέσιον που κάνει σε Ιταλία και Ευρώπη. Προστάτεψε στο βαθμό που τους επέτρεπαν οι συνθήκες κάποια απ’ τα βαριά χαρτιά του, παρότι ένα διαβολεμένο ενδεχόμενο συγκυριών μπορεί και να τον οδηγούσε σε ένα ανεπανάληπτο στραπάτσο. Όμως οι μπαρουτοκαπνισμένοι ξέρουν πως τα θαύματα γίνονται μια φορά στα χίλια χρόνια και παράλληλα κατέχουν τον τρόπο να πετυχαίνουν, ρισκάροντας ελάχιστα, τους πολλαπλούς στόχους τους.

Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έφευγε και με ισοπαλία απ’ το Καραϊσκάκη, και αν τα μήκη και τα φάρδη του σύμπαντος ισορροπούσαν σε συνεδρία, ή για να το πω πιο «ευγενικά» κλέβοντας εκκλησία, ακόμα και με νίκη.

Όμως, άποψή μου είναι, πως όποιος καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο, θα αντιλήφθηκε ακόμα και πριν από το γκολ των Τορινέζων, την λογική εξέλιξη του παιχνιδιού.

Δεν τρομάζει αυτός ο Θρύλος, δεν μπορεί να ταρακουνήσει τα καλοχτισμένα σπίτια. Όσο κι αν το θέλουν και το προσπαθούν οι συντελεστές του. Η «σεισμική δόνηση» της συγκεκριμένης ομάδας είναι περιορισμένη, οπότε οι ανατροπές είναι και ακατόρθωτες.

Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν δυνατότητες. Απλώς για να φανούν πρέπει να συναντήσουν ρήγματα… που δεν υπάρχουν στην κατηγορία Γιουβέντους και σία.

Η κλήρωση ήταν άτιμη για τον Ολυμπιακό, που σε μια από τις αδύναμες χρονιές του έκανε ακόμα πιο ορατές τις αδυναμίες και χαμήλωσε την αξιοπρέπειά του.

Κι όπως ερμήνευε και η Καίτη Γκρέυ, μάλλον τα ίδια λένε και οι οπαδοί του… που τραγουδούσαν ακόμη και μετά το τέλος του αγώνα…

Κι εγώ με πόνο την ντροπή μου καταπίνω
Και μια αγάπη που είν’ ατέλειωτη σου δίνω

*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (6-12-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.

Video

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!