Γιατί Ολυμπιακός κέρδισε τον Παναθηναϊκό

Πετραδάκι, πετραδάκι… Αυτός είναι ο τίτλος της μεγαλύτερης επιτυχίας του Μιχάλη Μενιδιάτη. Και μιλάμε για ένα ερμηνευτή που στο ενεργητικό του κατέχει τρανταχτά σουξέ: Μην περιμένεις πια, Λίγο- λίγο θα με συνηθίσεις, Τόσα χρόνια σαν τυφλός, Περιφρόνα με γλυκειά μου, Αγωνίες, Ξημέρωσε καλή μου, Παράνομη αγάπη, Είδα τα μάτια σου κλαμένα, Πήραν τα στήθια μου φωτιά, Λαϊκός τραγουδιστής, Ένα τραγούδι πες μου ακόμα, Που να ’ναι τέτοια ώρα η αγάπη μου... Μερικοί και μόνο τίτλοι τραγουδιών που ο Μενιδιάτης ερμήνευσε σε πρώτη εκτέλεση. Στιγμές που όχι απλώς διασώθηκαν στο χρόνο αλλά ανακαλύπτονται συνεχώς από τις νεότερες γενιές -μέσω και των απανωτών επανεκτελέσεων που γνωρίζουν- και εξακολουθούν να παραμένουν στην πρώτη γραμμή.

Κι αν επεκταθούμε και στις λιγότερο ίσως αστραφτερές επιτυχίες - όπως Ένα τεφαρίκι, Εφτά φορές τη μάζεψα, Στο σπίτι μου χαράματα, Την αγάπη μου μου την κλέψανε, Τάμπα τούμπα, Όπου δεις φωτιά να καίει, Αγωνίες, Ότι άναψε θα σβήσει, Απαλλάχτηκα από σένα, Στο κάτω-κάτω της γραφής, Τώρα τέτοια θα λέμε, Όλα τα σφάλματά σου -που όμως «σάρωσαν στην εποχή τους- ο αναλυτικός κατάλογος μάλλον θα ήταν ατελείωτος.

Κι αυτό γιατί ο Μιχάλης Καλογράνης, όπως πρωτοπαρουσιάστηκε με το πραγματικό του επώνυμο στις αρχές της δεκαετίας του '60 όταν και έκανε ουσιαστικά το ντεμπούτο του στη δισκογραφία, από διαίσθηση αλλά και λόγω των ευλογημένων συγκυριών που επικρατούσαν τότε, ευτύχησε να κάνει χαρισματικές επιλογές ρεπερτορίου και να καθιερωθεί ως πρωταγωνιστής σε μια «κλειστή» περίοδο που δεν άφηνε πολλά «ανοίγματα αφού μεσουρανούσαν μεγαθήρια με ήδη δρομολογημένη καριέρα όπως οι Καζαντζίδης, Αγγελόπουλος, Μπιθικώτσης, Γαβαλάς, Περπινιάδης, Ζαγοραίος και φυσικά κυρίες σαν τις Γκρέυ, Λύδια, Πάνου, Λίντα.

Το τραγούδι όμως του Καλδάρα και της Ευτυχίας που έσκασε αμέσως μετά τα μισά του ’60 προκάλεσε πάταγο:

Πετραδάκι, πετραδάκι
Για τα σένα το έχτισα…

Πετραδάκι, πετραδάκι ο Ολυμπιακός κατάφερε να νικήσει τον Παναθηναϊκό στην πρώτη παρτίδα της διεκδίκησης του φετινού τίτλου στο μπάσκετ. Οι κόκκινοι ξεπέρασαν και την αστοχία τους και την ανορθοδοξία των επιλογών τους ακόμα και τα «ξένα» λάθη. Οι πράσινοι δεν έλαμψαν αλλά ήταν εκεί, και λίγο έλειψε να πιουν νερό απ’ την πηγή... Νομίζω πως συγκριτικά οι πρώτοι απέδωσαν λιγότερα απ’ όσα μπορούσαν ενώ οι δεύτεροι κινήθηκαν στο όριο. Η ψυχολογία των ερυθρόλευκων, που δεν πέφτει ακόμα κι όταν το καλάθι μοιάζει με τρύπα… του γκολφ είναι δυνατό χαρτί. Και ειδικά όταν απρόσμενα για πολλούς ξεπροβάλει υπέρ τους ένας ήρεμος γίγαντας που στην αρχή της σεζόν λίγοι πόνταραν πάνω του… Η δεύτερη φορά θα είναι καθοριστική για τον καθορισμό των στρατευμάτων, την ποιότητα, την δυναμική, την καρδιά και το μετά τους.

Πετραδάκι, πετραδάκι ο Μαρίνος Ουζουνίδης παλεύει, και όταν η τύχη του χαμογελά του βγαίνει, να κρατήσει τα προσχήματα και την παλιά πρωταγωνιστική στόφα, σε μια ομάδα που χρειάζεται μπόλικη και ορθολογικά δομημένη ενίσχυση, για να πλησιάσει έστω τα στάνταρντ του παρελθόντος. Ο Πανιώνιος ήδη έχει πετύχει αρκετά, κι αν ανακοίνωνε και το φινάλε του προπονητή στο τέλος των πλέι οφ, ίσως να κατακτούσε και περισσότερα.

Η ΑΕΚ επικράτησε ενός υπερεκτιμημένου από αρκετούς ΠΑΟΚ και ενός προπονητή που καλείται να διαχειριστεί πολυπλοκότερα μεγέθη και καταστάσεις απ’ όσα ενδεχομένως η εμπειρία και ο μέχρι στιγμής οπλισμός του επιτρέπουν... Θα δείξει… Οι νικητές του σήμερα, μπορεί και να ‘ναι οι ηττημένοι του αύριο και να αναγκαστούν να τραγουδούν για όσα έχτισαν Πετραδάκι, πετραδάκι…

Φλόγες άναψα ένα βράδυ
Το τσαρδάκι το ‘καψα
Κι ύστερα πάνω στη στάχτη
Μοναχός μου έκλαψα

*...μπάλα μετά μουσικής

Το άρθρο προέρχεται από το οπισθόφυλλο της Sportday (29/5/2017) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb. Μπορείτε να το διαβάσετε και μέσα από το pdf που ακολουθεί.