Το 1994 ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου παρουσίαζε το δίσκο του «Δε σηκώνει». Σε αυτόν μια σημαντική μερίδα κατείχε ο εμπνευσμένος τραγουδοποιός Σταμάτης Μεσημέρης με τον οποίο ο Παπακωνσταντίνου συνδέεται με χαρακτηριστικά τραγούδια (Ελλάς, Δεν πάει άλλο κ.ά.). Το εν λόγω άλμπουμ μάλλον δεν συγκαταλέγεται στις πληρέστερες καταθέσεις του ερμηνευτή, εντούτοις είχε μια αξιοπρόσεκτη πορεία, και όπως ο χρόνος αποδεικνύει, ένα ενδιαφέρον μετά. Ανάμεσα στα κομμάτια του άλμπουμ που ξεχώρισαν ήταν το ομότιτλο του Μεσημέρη και το Πόρτο Ρίκο σε μουσική του τελευταίου και στίχους του ξεχωριστού Άλκη Αλκαίου.
Τα χρόνια έχουν περάσει, δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε ή Νίκο;
Σε αντίθεση με τους στίχους του τραγουδιού, τον Ερνέστο Βαλβέρδε δεν τον ξεχνάνε στιγμή στον Πειραιά. Ο γεννημένος στις 9 Φεβρουαρίου 1964, τεχνικός γνωστός και με το βασκικό παρατσούκλι Txingurri, που σημαίνει μυρμήγκι, θαρρείς και έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας που τον χρίζει και επιτυχημένο και εξαιρετικά συμπαθή. Ειδικά και μετά τη χτεσινή ισοπαλία στο Καραϊσκάκη, αλλά και γενικότερα με τον όμορφο τρόπο που λειτουργεί αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, τις προσεγμένες δηλώσεις, τη φιλική αύρα του, ο Ερνέστο για το μεγάλο λιμάνι τείνει να αναδειχθεί σε ερυθρόλευκο ήρωα.
Ξεχωριστό το αποτέλεσμα που έφερε ο Ολυμπιακός, και μάλιστα τη δεδομένη χρονική στιγμή, όπου η ομάδα, οι ικανότητες και οι προοπτικές της αμφισβητούνταν έντονα, μετά και την ήττα απ’ τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, εκεί όπου οι κόκκινοι είχαν πετάξει λευκή σημαία για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, ξυπνώντας μόνο στο φινάλε.
Ο Τάκης Λεμονής ξανάγινε «γάτος» προπονητής και οι προβληματικοί αθλητές κανονικοί παίκτες. Ο Φορτούνης πρόσθεσε μια ακόμη εξαιρετική συμμετοχή, δείχνοντας στιγμές του ταλέντου του αλλά και υπογραμμίζοντας με τη γενικότερη συμπεριφορά του πως αυτός πλέον θα είναι το αφεντικό του Θρύλου.
Και ο Οφόε κινήθηκε ανάλογα ενώ ο Μποτία σημείωσε μια μεγάλη επιστροφή απέναντι σε παίκτες φωτιά.
Κομβική και η παρουσία του Προτό που με τις επεμβάσεις και την εμπειρία του ξέρει να δίνει ηρεμία στην ομάδα. Ο Κούτρης σταδιακά αναδεικνύεται σε περσόνα των άκρων του γηπέδου. Καλός και ο Ταχτσίδης και ο Όμαρ και γενικότερα όλοι οι ερυθρόλευκοι, ανάλογα ο καθένας με τις δυνατότητες και τα όρια του.
Δηλαδή θα είναι μάλλον απίθανο να ζητήσει κανείς απ’ τον Φιγκέϊρας, μαζί με τα καλά του, να μην υποπέσει σε σφάλματα που συχνά κοστίζουν.
Ευτυχώς ο Ολυμπιακός στάθηκε αλώβητος, και κατά διαστήματα, θύμισε στιγμές του παρελθόντος, όταν με τη λάμψη στα μάτια και την αγωνιστική υπερπροσπάθειά του, γονάτιζε στο Φάληρο ανώτερους αντιπάλους του.
Η Μπαρτσελόνα ήθελε και πάλεψε για τη νίκη, αλλά δε μάτωσε κιόλας. Ούτε κι ο Ερνέστο στον πάγκο παραστεναχωρέθηκε. Άλλωστε οι Καταλανοί τα πηγαίνουν μια χαρά στο πρωτάθλημα, εκμεταλλευόμενοι και τις αδυναμίες της Ρεάλ, ενώ και στην Ευρώπη καπαρωμένη φαίνεται να έχουν την πρώτη θέση στον όμιλο. Βλέπετε η Γιουβέντους δεν έκανε τη χάρη στον Ολυμπιακό…
Παρ’ όλα αυτά οι Πειραιώτες, όπως και στο πρωτάθλημα, έτσι και στην Ευρώπη, χάρη και τις αστοχίες των συναγωνιστών τους, παραμένουν ζωντανοί…
Κι όπως αναφέρει και ο Άλκης Αλκαίος στο τραγούδι που έδωσε την αφορμή να γεννηθούν αυτές οι σκέψεις:
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
Κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (1-11-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
Τα χρόνια έχουν περάσει, δε θυμάμαι πια
Ερνέστο τον ελέγανε ή Νίκο;
Σε αντίθεση με τους στίχους του τραγουδιού, τον Ερνέστο Βαλβέρδε δεν τον ξεχνάνε στιγμή στον Πειραιά. Ο γεννημένος στις 9 Φεβρουαρίου 1964, τεχνικός γνωστός και με το βασκικό παρατσούκλι Txingurri, που σημαίνει μυρμήγκι, θαρρείς και έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας που τον χρίζει και επιτυχημένο και εξαιρετικά συμπαθή. Ειδικά και μετά τη χτεσινή ισοπαλία στο Καραϊσκάκη, αλλά και γενικότερα με τον όμορφο τρόπο που λειτουργεί αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, τις προσεγμένες δηλώσεις, τη φιλική αύρα του, ο Ερνέστο για το μεγάλο λιμάνι τείνει να αναδειχθεί σε ερυθρόλευκο ήρωα.
Ξεχωριστό το αποτέλεσμα που έφερε ο Ολυμπιακός, και μάλιστα τη δεδομένη χρονική στιγμή, όπου η ομάδα, οι ικανότητες και οι προοπτικές της αμφισβητούνταν έντονα, μετά και την ήττα απ’ τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, εκεί όπου οι κόκκινοι είχαν πετάξει λευκή σημαία για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, ξυπνώντας μόνο στο φινάλε.
Ο Τάκης Λεμονής ξανάγινε «γάτος» προπονητής και οι προβληματικοί αθλητές κανονικοί παίκτες. Ο Φορτούνης πρόσθεσε μια ακόμη εξαιρετική συμμετοχή, δείχνοντας στιγμές του ταλέντου του αλλά και υπογραμμίζοντας με τη γενικότερη συμπεριφορά του πως αυτός πλέον θα είναι το αφεντικό του Θρύλου.
Και ο Οφόε κινήθηκε ανάλογα ενώ ο Μποτία σημείωσε μια μεγάλη επιστροφή απέναντι σε παίκτες φωτιά.
Κομβική και η παρουσία του Προτό που με τις επεμβάσεις και την εμπειρία του ξέρει να δίνει ηρεμία στην ομάδα. Ο Κούτρης σταδιακά αναδεικνύεται σε περσόνα των άκρων του γηπέδου. Καλός και ο Ταχτσίδης και ο Όμαρ και γενικότερα όλοι οι ερυθρόλευκοι, ανάλογα ο καθένας με τις δυνατότητες και τα όρια του.
Δηλαδή θα είναι μάλλον απίθανο να ζητήσει κανείς απ’ τον Φιγκέϊρας, μαζί με τα καλά του, να μην υποπέσει σε σφάλματα που συχνά κοστίζουν.
Ευτυχώς ο Ολυμπιακός στάθηκε αλώβητος, και κατά διαστήματα, θύμισε στιγμές του παρελθόντος, όταν με τη λάμψη στα μάτια και την αγωνιστική υπερπροσπάθειά του, γονάτιζε στο Φάληρο ανώτερους αντιπάλους του.
Η Μπαρτσελόνα ήθελε και πάλεψε για τη νίκη, αλλά δε μάτωσε κιόλας. Ούτε κι ο Ερνέστο στον πάγκο παραστεναχωρέθηκε. Άλλωστε οι Καταλανοί τα πηγαίνουν μια χαρά στο πρωτάθλημα, εκμεταλλευόμενοι και τις αδυναμίες της Ρεάλ, ενώ και στην Ευρώπη καπαρωμένη φαίνεται να έχουν την πρώτη θέση στον όμιλο. Βλέπετε η Γιουβέντους δεν έκανε τη χάρη στον Ολυμπιακό…
Παρ’ όλα αυτά οι Πειραιώτες, όπως και στο πρωτάθλημα, έτσι και στην Ευρώπη, χάρη και τις αστοχίες των συναγωνιστών τους, παραμένουν ζωντανοί…
Κι όπως αναφέρει και ο Άλκης Αλκαίος στο τραγούδι που έδωσε την αφορμή να γεννηθούν αυτές οι σκέψεις:
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο
Κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει…
*Το κείμενο προέρχεται από το σημερινό οπισθόφυλλο της Sportday (1-11-17) και είναι μια χορηγία της πίπας Herb.
