Το τελευταίο «αντίο» στη Νέλλη Χαραλαμπίδου, συνεργάτιδα του Γιώργου και της Άννας Νταλάρα

Ο τελευταίος αποχαιρετισμός σε έναν άνθρωπο εργατικό, ακούραστο, διακριτικό κι αθόρυβο
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
14/01/2022

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Θανάσης Γιώγλου
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ήταν 1:07 μετά τα μεσάνυχτα, ξημερώνοντας των Φώτων, όταν ήρθε στο messenger ένα μήνυμα από την καλή μου φίλη, την Ελίνα Κωστελέτου: «Πέθανε η Νέλλη

Σοκ μεγάλο! Ήταν μόνο 56. Χωρίς προβλήματα υγείας, τουλάχιστον όσο ξέραμε...

Η Νέλλη Χαραλαμπίδου


Η στενή και άοκνη συνεργάτιδα, το «άγρυπνο μάτι» και «δεξί χέρι» του Γιώργου και της Άννας Νταλάρα. Μια γυναίκα, από το τηλέφωνο και το χέρι της οποίας, περνούσαν οι πάντες και τα πάντα. Ένας άνθρωπος εργατικός, διακριτικός κι αθόρυβος.

Η Νέλλη είχε εργαστεί στον Τομέα Ενημέρωσης του Γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα (απ’όπου προέρχεται και η φωτογραφία της), από το 1987 μέχρι το 2001, ενώ στη συνέχεια ξεκίνησε η συνεργασία της με τον Γιώργο και την Άννα Νταλάρα.

Είχαμε συνεργαστεί αρκετές φορές, κυρίως στο πλαίσιο της προετοιμασίας των συναυλιών του Γιώργου Νταλάρα στη Θεσσαλονίκη. Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση, μαζί με τον στενό μου φίλο Μάκη Ιωακειμίδη, να μην ταξιδέψουμε την Πέμπτη 13 Ιανουαρίου, από την Καλαμαριά μέχρι το Κοιμητήριο του Παλαιού Φαλήρου, για τον τελευταίο αποχαιρετισμό...

Ήταν εκεί η φυσική οικογένειά της. Ο αδελφός και τα ανήψια της. Ήταν κι η άλλη της οικογένεια. Ο Γιώργος με την Άννα.

Ήταν οι μουσικοί της ορχήστρας του «θείου»... Ο Γιώργος Μάτσικας, ο Θανάσης Σοφράς, ο Χρήστος Ζέρβας, ο Μάνος Γρυσμπολάκης, ο Νίκος Σαμαράς, ο Γιώργος Παπαχριστούδης, ο Βασίλης Κορακάκης, ο Αποστόλης Βαγγελάκης, ο Βαγγέλης Τρίγκας... Ήταν οι τεχνικοί. Ο Βαγγέλης Κουλούρης, ο Αντώνης Ζαχόπουλος, ο Γιάννης Μανιατάκος, ο Παντελής Γιατζιτζόγλου, ο Ηλίας Λάκκας...

Ήταν ο Μιχάλης Τερζής. Ήταν ο Μπάμπης Τσέρτος, η Λίνα Δημοπούλου, η Ελένη Φωτάκη, ο Νίκος Πλατύραχος, ο Δημήτρης Λέντζος, ο Μιχάλης Κουμπιός, ο Βαγγέλης Μαχαίρας, ο Μιχάλης Τζουγανάκης, η Ασπασία Στρατηγού, η Βιολέτα Ίκαρη, ο Θοδωρής Μέρμηγκας, ο Χάρης Μακρής, ο Γιώργος Δεμελής που έψαλλε για τη φίλη του... Ήταν ο Σιδερής Πρίντεζης, ο Θανάσης Συλιβός, η Κυριακή Αιλιανού, ο Γιώργος Μυζάλης, ο Γιώργος Εγγλέζος, ο Γιώργος Αλεξάκης (η σειρά των ονομάτων είναι όπως ανακαλούνται στη μνήμη μου), ήταν πολλοί από τους φίλους που ανταμώνουμε στις συναυλίες, ήταν οι συνεργάτες από τη Minos – Emi… Κι άλλοι φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι. Κι αν δεν μας τυραννούσε αυτή η «κορονογάγγραινα», που μας τυραννά τα τελευταία δυο χρόνια, είναι βέβαιο πως θα ήταν πολύ περισσότεροι. (Ζητώ συγγνώμη αν δεν αναγνώρισα ή ξεχνώ κάποιον. Οι μάσκες δυσκόλεψαν πολύ την κατάσταση)...

Προς στιγμήν αφαιρέθηκα, βλέποντας όλον αυτό τον κόσμο και νόμισα πως κάπου θα δω και τη Νέλλη, με το σακίδιο στην πλάτη και σε λίγο θα ξεκινήσει η συναυλία...

Αντί για συναυλία όμως, ακούστηκε η κοινή μας φίλη και συνεργάτιδα, Ελίνα Κωστελέτου, που από τη στιγμή που έγινε γνωστό το μοιραίο, βρίσκεται στο πλευρό του Γιώργου και της Άννας και με σπασμένη φωνή, δάκρυα στα μάτια και πολλές διακοπές, εκφώνησε δυο λόγια αγάπης και εκτίμησης για την εκλιπούσα:

«Μια τελετή αποχαιρετισμού. Δεν ξέρουμε αν είναι αυτή που της πρέπει της Νέλλης. Γιατί, όπως λέει η Άννα, αφού λείπει η Νέλλη, τίποτε δεν θα είναι όπως πρέπει...

Εκ μέρους όλων των φίλων, της μεγάλης παρέας της μουσικής του Γιώργου και της Άννας, που ήταν οικογένεια, δυο λόγια από καρδιάς για το Νελλάκι. Γιατί δεν πρέπει να φύγει σε βουβό πόνο για το τελευταίο και πιο μοναχικό ταξίδι. Τα ταξίδια της ζωής της άλλωστε ήταν πολύβουα, γεμάτα γέλια, χαρά, τραγούδι. Ανάμεσα σε ανθρώπους που τη νοιάζονταν. Ίσως γιατί αισθάνονταν το δικό της νοιάξιμο.

Περάσαμε όλοι μια μαρτυρική εβδομάδα, προσπαθώντας με το μισό «ημισφαίριο», να διαχειριστούμε τον πόνο και το σοκ της απώλειας και με το άλλο μισό να συμμαζέψουμε το χάος που άφησε αυτή η αναπάντεχη απουσία. Ηχηρή εντέλει απουσία, σε σχέση με την σιωπηλή, διακριτική, ευγενική παρουσία της.

Γιατί η σιωπή της Νέλλης ήταν πίστη. Πίστη και αφοσίωση σε όσους αγάπησε κι εκτίμησε. Πίστη και αφοσίωση σε ό,τι θεωρούσε σωστό. Ο κύριος λόγος όμως που θέλουμε να ακουστούν δυο λόγια σήμερα, εδώ, είναι για να μεταφέρουμε στην οικογένειά της, ειδικά στα αγαπημένα της ανήψια, την πεποίθηση όλων μας πως ανήκουν σε καλή γενιά. Είστε από καλή γενιά, παιδιά!

“Για την αγάπη όσα κι αν δίνεις είναι λίγα και να το ξέρεις πως δεν έχει ανταμοιβή” λέει το τραγούδι που αγαπούσες. Η ανταμοιβή σου, καλή μας Νέλλη, είναι ακριβώς αυτή η αγάπη (άραγε τη νιώθεις;), η εκτίμηση (τη νιώθεις;), τα δάκρυά μας (άραγε τα βλέπεις;) η βαθιά μας λύπη (μήπως θυμώνεις για τη λύπη και τη στενοχώρια μας ή περισσότερο θυμώνεις που με την αγάπη μας σε βγάλαμε λίγο στο φως; )

Λείπεις στους ανθρώπους. Λείπεις όμως από την πρώτη στιγμή στο μοντέλο, τον Oscar σου. Θέλουμε να ξέρεις πως θα πάει σε καλά χέρια. Θέλουμε να ξέρεις πως θα βρει μια μεγάλη αγκαλιά που θα μοιάζει με τη δική σου.

Στα τηλεφωνήματα άρχιζες με τη φράση “ελπίζω να μην σ’ενοχλώ”. Δεν ενοχλούσες ποτέ, όσο ζούσες, Νέλλη. Τώρα ενόχλησε, πείραξε ο ξαφνικός χαμός σου. Δεν ενόχλησες ποτέ όσο ζούσες. Άγγιξες! Χρησίμευσες! Όπως όλοι οι καλοί, οι εν αρετή, πορευόμενοι άνθρωποι.

Καλό ταξίδι!»


Το ταξίδι ολοκληρώθηκε γύρω στα μεσάνυχτα, κάπου στην Καλαμαριά, πίνοντας, μαζί με τον Μάκη, ένα τσίπουρο στη μνήμη της Νέλλης...

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!