Οι καλλιτέχνες στηρίζουν συχνά με τη δουλειά τους ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, που χρειάζονται βοήθεια ή υποστήριξη. Αν δεχτούμε πως ένας από τους ρόλους του καλλιτέχνη είναι και το «καλό παράδειγμα», τότε η στήριξη αυτή είναι και επιβεβλημένη.
Με αφορμή το ρεπορτάζ του Κώστα Πλιάκου για το CNN Greece, που πραγματοποιήθηκε στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας, θυμήθηκα όλους εκείνους τους καλλιτέχνες που διαθέτουν το χρόνο τους - από τα ελάχιστα πράγματα στις ζωές μας που δεν αναπληρώνονται - με στόχο να στηρίξουν ή και να βοηθήσουν συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη.
Εκτός από τις «φιλανθρωπικές» συναυλίες, που καμιά φορά τυχαίνει και να αμφισβητηθεί το κίνητρο ή το αποτέλεσμά τους, υπάρχουν και καλλιτέχνες που στέκονται ουσιαστικά αλληλέγγυοι, με έργο το οποίο δε γίνεται ευρέως γνωστό.
Αρχικά, ανέτρεξα στη δουλειά που κάνει η Καίτη Κουλλιά για τις κρατούμενες στις φυλακές της Θήβας, μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται, μια που στο βίντεο που ακολουθεί την βλέπουμε να διδάσκει σε χορωδία κρατουμένων «Τα κλειδιά» του Θοδωρή Κοτονιά.
Μεταφέρω από το blog του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων & Αποφυλακισμένων Γυναικών: Τα «Μικρά μουσικά σχήματα» λειτουργούν μέσα στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών του Ελαιώνα Θήβας περίπου 7 χρόνια. Μια πρωτοβουλία του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων & Αποφυλακισμένων Γυναικών, η οποία ξεκίνησε από τον πατέρα Γιάννη Οικονομίδη, όταν δίδασκε τις έγκλειστες γυναίκες μαθηματικά, μουσική με λύρα Καππαδοκίας και κρουστά. Τα τελευταία χρόνια η ψυχή των μουσικών σχημάτων είναι η Καίτη Κουλλιά που φέρνει νέο αίμα στις ομάδες και έτσι εμπλουτίζονται οι σχέσεις με μπόλικο συναίσθημα και χαρά. Κάθε Τρίτη, μικρά μουσικά σχήματα, ανοίγουν τα παράθυρα της φυλακής και των ψυχών και ταξιδεύουν σε δρόμους Ελευθερίας. Τραγουδοποιοί, οργανοπαίχτες και έγκλειστες γυναίκες, κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα ζουν μαζί για κάποιες ώρες και εκφράζονται μουσικά στον «Παράδεισο εδώ και τώρα» πέρα από διακρίσεις και ταμπού.
Αντίστοιχες δραστηριότητες, αλλά στις Φυλακές Κορυδαλλού, πραγματοποιεί κατά διαστήματα και η Βασιλική Καρακώστα, διδάσκοντας μουσική με μια μέθοδο που σχεδιάστηκε ειδικά για τους εκπαιδευόμενους του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών Κορυδαλλού «Γεώργιος Ζουγανέλης».
Παράλληλα, άλλοι καλλιτέχνες δεν αρνούνται τη συμμετοχή τους σε συναυλίες που πραγματοποιούνται πίσω από τα κάγκελα, με στόχο τη ψυχαγωγία των κρατουμένων. Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα που μπορώ να θυμηθώ είναι η περσινή εμφάνιση του Γιώργου Μαργαρίτη στις Φυλακές Κορυδαλλού, και η συναυλία της Ανοιχτής Τέχνης στον ίδιο χώρο, όπου τους κρατούμενους ψυχαγώγησαν οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Βασίλης Γισδάκης, Φιόρη Μεταλληνού & Φίλιππος Πλακιάς.
Μάλλον λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, εκδηλώσεις σαν τις παραπάνω που φυσικά δεν είναι και οι μοναδικές, δεν «φωτίζονται» ιδιαίτερα, όμως ευτυχώς πραγματοποιούνται. Οι καλλιτέχνες μας στηρίζουν εμπράκτως και τελικά μας αφήνουν με την ελπίδα πως, ίσως, σε μια μελλοντική, δικαιότερη κοινωνία, που η παιδεία θα έχει τον πρώτο ρόλο, δε θα χρειάζονται φυλακές.
Με αφορμή το ρεπορτάζ του Κώστα Πλιάκου για το CNN Greece, που πραγματοποιήθηκε στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας, θυμήθηκα όλους εκείνους τους καλλιτέχνες που διαθέτουν το χρόνο τους - από τα ελάχιστα πράγματα στις ζωές μας που δεν αναπληρώνονται - με στόχο να στηρίξουν ή και να βοηθήσουν συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη.
Εκτός από τις «φιλανθρωπικές» συναυλίες, που καμιά φορά τυχαίνει και να αμφισβητηθεί το κίνητρο ή το αποτέλεσμά τους, υπάρχουν και καλλιτέχνες που στέκονται ουσιαστικά αλληλέγγυοι, με έργο το οποίο δε γίνεται ευρέως γνωστό.
Αρχικά, ανέτρεξα στη δουλειά που κάνει η Καίτη Κουλλιά για τις κρατούμενες στις φυλακές της Θήβας, μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται, μια που στο βίντεο που ακολουθεί την βλέπουμε να διδάσκει σε χορωδία κρατουμένων «Τα κλειδιά» του Θοδωρή Κοτονιά.
Μεταφέρω από το blog του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων & Αποφυλακισμένων Γυναικών: Τα «Μικρά μουσικά σχήματα» λειτουργούν μέσα στο Κατάστημα Κράτησης Γυναικών του Ελαιώνα Θήβας περίπου 7 χρόνια. Μια πρωτοβουλία του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων & Αποφυλακισμένων Γυναικών, η οποία ξεκίνησε από τον πατέρα Γιάννη Οικονομίδη, όταν δίδασκε τις έγκλειστες γυναίκες μαθηματικά, μουσική με λύρα Καππαδοκίας και κρουστά. Τα τελευταία χρόνια η ψυχή των μουσικών σχημάτων είναι η Καίτη Κουλλιά που φέρνει νέο αίμα στις ομάδες και έτσι εμπλουτίζονται οι σχέσεις με μπόλικο συναίσθημα και χαρά. Κάθε Τρίτη, μικρά μουσικά σχήματα, ανοίγουν τα παράθυρα της φυλακής και των ψυχών και ταξιδεύουν σε δρόμους Ελευθερίας. Τραγουδοποιοί, οργανοπαίχτες και έγκλειστες γυναίκες, κάνοντας το όνειρο πραγματικότητα ζουν μαζί για κάποιες ώρες και εκφράζονται μουσικά στον «Παράδεισο εδώ και τώρα» πέρα από διακρίσεις και ταμπού.
Αντίστοιχες δραστηριότητες, αλλά στις Φυλακές Κορυδαλλού, πραγματοποιεί κατά διαστήματα και η Βασιλική Καρακώστα, διδάσκοντας μουσική με μια μέθοδο που σχεδιάστηκε ειδικά για τους εκπαιδευόμενους του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Φυλακών Κορυδαλλού «Γεώργιος Ζουγανέλης».
Παράλληλα, άλλοι καλλιτέχνες δεν αρνούνται τη συμμετοχή τους σε συναυλίες που πραγματοποιούνται πίσω από τα κάγκελα, με στόχο τη ψυχαγωγία των κρατουμένων. Τα πιο πρόσφατα παραδείγματα που μπορώ να θυμηθώ είναι η περσινή εμφάνιση του Γιώργου Μαργαρίτη στις Φυλακές Κορυδαλλού, και η συναυλία της Ανοιχτής Τέχνης στον ίδιο χώρο, όπου τους κρατούμενους ψυχαγώγησαν οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Βασίλης Γισδάκης, Φιόρη Μεταλληνού & Φίλιππος Πλακιάς.
Μάλλον λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, εκδηλώσεις σαν τις παραπάνω που φυσικά δεν είναι και οι μοναδικές, δεν «φωτίζονται» ιδιαίτερα, όμως ευτυχώς πραγματοποιούνται. Οι καλλιτέχνες μας στηρίζουν εμπράκτως και τελικά μας αφήνουν με την ελπίδα πως, ίσως, σε μια μελλοντική, δικαιότερη κοινωνία, που η παιδεία θα έχει τον πρώτο ρόλο, δε θα χρειάζονται φυλακές.
