Ο Λεωνίδας Λιακόπουλος, ιδιοκτήτης της ιστορικής ταβέρνας στο Λυγουριό Αργολίδας, δίπλα στην Επίδαυρο, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών.
Η ταβέρνα του Λεωνίδα από παραδοσιακό καφενείο σιγά σιγά και με παρότρυνση από την Κατίνα Παξινού εξελίχθηκε σε πηγή ζωής και τροφής για τους ηθοποιούς, τους vips, τους δημοσιογράφους και τους απλούς θεατές που «σύχναζαν» στην Επίδαυρο τις ημέρες του Φεστιβάλ.
Ο Λεωνίδας με τη γυναίκα του Κάκια και στη συνέχεια τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που συνεχίζουν να λειτουργούν τον Λεωνίδα, έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό, γι’ αυτό και η ταβέρνα τους απέκτησε ξακουστή φήμη. Παξινού, Μινωτής, Κουν, Χατζηαργύρη, Συνοδινού, Πιττακή, Βουγιουκλάλη, Κούρκουλος, Μερκούρη, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Βουτσινάς, Καραμπέτη, Κονιόρδου, Λάσκαρη προσωπικότητες των τεχνών, πνευματικοί άνθρωποι, πολιτικοί όπως ο Μιτεράν και ο Ανδρέας Παπανδρέου, γνωστοί επιχειρηματίες αποτελούν σε φωτογραφίες μαζί με τον ίδιο τον Λεωνίδα τους το διάκοσμο του ομώνυμου μαγαζιού, ενδεικτικό της αίγλης του. Ο Λεωνίδας ήταν σαν το σπίτι τους, γι’ αυτό και οι απεικονίσεις τους είναι χαλαρές, φιλικές, ανθρώπινες.
Στην ιστορική αυτή ταβέρνα γράφονταν και οι πρώτες κριτικές για κάθε παράσταση του Φεστιβάλ Επιδαύρου, γεγονός που συνεχίζεται και στις μέρες μας.
Η ταβέρνα του Λεωνίδα από παραδοσιακό καφενείο σιγά σιγά και με παρότρυνση από την Κατίνα Παξινού εξελίχθηκε σε πηγή ζωής και τροφής για τους ηθοποιούς, τους vips, τους δημοσιογράφους και τους απλούς θεατές που «σύχναζαν» στην Επίδαυρο τις ημέρες του Φεστιβάλ.
Ο Λεωνίδας με τη γυναίκα του Κάκια και στη συνέχεια τα παιδιά και τα εγγόνια τους, που συνεχίζουν να λειτουργούν τον Λεωνίδα, έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό, γι’ αυτό και η ταβέρνα τους απέκτησε ξακουστή φήμη. Παξινού, Μινωτής, Κουν, Χατζηαργύρη, Συνοδινού, Πιττακή, Βουγιουκλάλη, Κούρκουλος, Μερκούρη, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Βουτσινάς, Καραμπέτη, Κονιόρδου, Λάσκαρη προσωπικότητες των τεχνών, πνευματικοί άνθρωποι, πολιτικοί όπως ο Μιτεράν και ο Ανδρέας Παπανδρέου, γνωστοί επιχειρηματίες αποτελούν σε φωτογραφίες μαζί με τον ίδιο τον Λεωνίδα τους το διάκοσμο του ομώνυμου μαγαζιού, ενδεικτικό της αίγλης του. Ο Λεωνίδας ήταν σαν το σπίτι τους, γι’ αυτό και οι απεικονίσεις τους είναι χαλαρές, φιλικές, ανθρώπινες.
Στην ιστορική αυτή ταβέρνα γράφονταν και οι πρώτες κριτικές για κάθε παράσταση του Φεστιβάλ Επιδαύρου, γεγονός που συνεχίζεται και στις μέρες μας.
