Με πρωταγωνιστές τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Κύπρου Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, τον ποδοσφαιριστή της «Ομόνοιας» Μίκαελ Ποτέ, τον τεχνικό διευθυντή του ΑΠΟΕΛ Γκουσταύο Μαντούκα, τον τραγουδοποιό Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Ανδρέα και τον Φάνο, άρχισε πολύμηνη, παγκύπρια εκστρατεία στα ΜΜΕ, για καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών, με επικοινωνιακά εργαλεία της, τηλεοπτικά, ηλεκτρονικά, ραδιοφωνικά και έντυπα μηνύματα, που θα προβληθούν με σύνθημα, «Οι άντρες λέμε όχι στη βία κατά των γυναικών: Το ξέρω. Το ξέρεις. Το ξέρουμε. Φτάνει».
Την εκστρατεία, που πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υλοποιεί το Γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε συνεργασία με το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου (MIGS) και τη διαφημιστική εταιρεία Contact Grey. Η εκπρόσωπος της εταιρείας Λία Φλουρέντζου εξήγησε την επικοινωνιακή στρατηγική της εκστρατείας και ανακοίνωσε ότι έχει ήδη ανέβει η σχετική σελίδα, στο facebook, η οποία θα ενημερώνεται με μηνύματα, σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας - μέχρι το Νοέμβριο 2015.
Έχει ήδη αρχίσει τηλεοπτική μετάδοση με τέσσερα μικρά και εύστοχα τηλεοπτικά σποτάκια, με στοιχεία για τη βία κατά των κοριτσιών και γυναικών στην Κύπρο και με το σύνθημα της εκστρατείας. Η εκστρατεία θα επεκταθεί και με ραδιοφωνικά μηνύματα, όπως και με μηνύματα σε περιοδικά και εφημερίδες, με γιγαντοαφίσες σε αυτοκινητόδρομους και με αφίσες σε λεωφορεία στη Λευκωσία και στη Λεμεσό, σε πολυκαταστήματα και σε δημόσιους χώρους, στις οθόνες και σε χώρους του σταδίου ΓΣΠ. Η εκστρατεία θα συνεχιστεί με μηνύματα στους κινηματογράφους και από τον Οκτώβρη, με δρώμενα στις πόλεις.
Πρόσθεσε ότι σκοπός των σχετικών εκθέσεων που ετοίμασε το Γραφείο της, «ήταν η ανάδειξη των συστημικών αδυναμιών και ελλείψεων στο υφιστάμενο νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο, και η υποβολή συγκεκριμένων εισηγήσεων, για μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση και αποτελεσματική αντιμετώπιση των περιστατικών βίας κατά των γυναικών. Όπως, δε, διαπιστώθηκε από τις έρευνές μας, οι θεσμικές αδυναμίες και ανεπάρκειες, σχετίζονται κυρίως με τη στήριξη των θυμάτων, τις διαδικασίες υποβολής, διερεύνησης και προώθησης των σχετικών καταγγελιών, τη δίωξη των θυτών και την προστασία των πιο ευάλωτων κατηγοριών γυναικών, όπως των μεταναστριών.
Πέραν, όμως, από τη βελτίωση των όποιων θεσμικών αδυναμιών για καταστολή των φαινομένων βίας και στήριξης των θυμάτων, πιο αναγκαία θεωρώ την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας στα ζητήματα έμφυλης βίας. Η στόχευση της ευρύτερης κοινωνίας και η καταπολέμηση εκείνων των κυρίαρχων αντιλήψεων για τον ανδρισμό και την αντρική ταυτότητα, που διαιωνίζουν τον κύκλο της βίας κατά των γυναικών, αποτελεί αναμφίβολα και το πιο αποτελεσματικό, μακροπρόθεσμα, μέσο για καταπολέμησή της».
Στην Κύπρο, τα τελευταία 10 χρόνια, υπήρξαν πέραν των 30 δολοφονιών γυναικών από συντρόφους ή πρώην συντρόφους, ως αποτέλεσμα της δομικής ανισότητας και των σχέσεων εξουσίας και ελέγχου που διέπουν παραδοσιακά τις σχέσεις των δύο φύλων. Επιπλέον, υπάρχει μια συγκλονιστική αύξηση των κρουσμάτων βιασμού και σεξουαλικής επίθεσης, έστω και αν αυτές είναι μεταξύ των λιγότερο αναφερόμενων εγκλημάτων στην Κύπρο. Από τα διαθέσιμα στοιχεία βλέπουμε ότι υπάρχει μια συγκλονιστική αύξηση των ποσοστών αναφοράς για βιασμούς κατά τις τελευταίες 2 δεκαετίες. 117 βιασμοί και 7 απόπειρες βιασμών από το 2010 μέχρι το 2013. Η Κύπρος έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά καταδικών στην Ευρώπη και οι ποινές είναι ανεπαρκείς και μη αποτρεπτικές.
Επίσης, είμαστε από τις μόνες χώρες στην ΕΕ, όπου δεν υπάρχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες στήριξης και προστασίας θυμάτων σεξουαλικής βίας και βιασμού. Όσον αφορά την ενδοοικογενειακή βία, το 2014 ο ΣΠΑΒΟ χειρίστηκε 1636 υποθέσεις, από τις οποίες 639 ήταν νέες υποθέσεις. 82% των θυμάτων ήταν γένους θηλυκού, 23 γυναίκες ήταν εγκυμονούσες, 56% των θυμάτων ήταν σύζυγος ή σύντροφος του θύτη, 12% ήταν πρώην σύζυγος ή σύντροφος του θύτη, 28% δέχονταν βία σε νεαρή ηλικία, 74% των θυμάτων ζούσαν με τον θύτη, 52% είχαν σωματική και ψυχολογική βία, 9% σεξουαλική βία (συνυπάρχει η ψυχολογική και σωματική βία)».
Του Μάριου Δημητρίου
Πηγή: sigmalive
Την εκστρατεία, που πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υλοποιεί το Γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε συνεργασία με το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου (MIGS) και τη διαφημιστική εταιρεία Contact Grey. Η εκπρόσωπος της εταιρείας Λία Φλουρέντζου εξήγησε την επικοινωνιακή στρατηγική της εκστρατείας και ανακοίνωσε ότι έχει ήδη ανέβει η σχετική σελίδα, στο facebook, η οποία θα ενημερώνεται με μηνύματα, σε όλη τη διάρκεια της εκστρατείας - μέχρι το Νοέμβριο 2015.
Έχει ήδη αρχίσει τηλεοπτική μετάδοση με τέσσερα μικρά και εύστοχα τηλεοπτικά σποτάκια, με στοιχεία για τη βία κατά των κοριτσιών και γυναικών στην Κύπρο και με το σύνθημα της εκστρατείας. Η εκστρατεία θα επεκταθεί και με ραδιοφωνικά μηνύματα, όπως και με μηνύματα σε περιοδικά και εφημερίδες, με γιγαντοαφίσες σε αυτοκινητόδρομους και με αφίσες σε λεωφορεία στη Λευκωσία και στη Λεμεσό, σε πολυκαταστήματα και σε δημόσιους χώρους, στις οθόνες και σε χώρους του σταδίου ΓΣΠ. Η εκστρατεία θα συνεχιστεί με μηνύματα στους κινηματογράφους και από τον Οκτώβρη, με δρώμενα στις πόλεις.
Οι αντιλήψεις περί ανδρισμού
Όπως τόνισε στη διάρκεια δημοσιογραφικής διάσκεψης, η Επίτροπος Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ελίζα Σαββίδου, η εκστρατεία «στοχεύει να διαδώσει το ξεκάθαρο μήνυμα, για μηδενική ανοχή στη βία κατά των γυναικών και κοριτσιών. Παράλληλα, αποσκοπεί στην αλλαγή των κοινωνικών στάσεων και αντιλήψεων που καθιστούν τη βίαιη συμπεριφορά αποδεκτή, στοχεύοντας ειδικότερα στους άντρες και τα αγόρια (12 ετών και άνω) ως πιθανούς θύτες και αναδεικνύοντας τον καθοριστικό ρόλο που μπορούν να παίξουν στην πρόληψη και αντιμετώπισή της βίας κατά των γυναικών. Η βία ενάντια στις γυναίκες συνιστά, θεωρώ, την πιο βάρβαρη και την πιο διαδεδομένη μορφή συστηματικής διάκρισης και ανισότητας που συνεχίζουν να βιώνουν οι γυναίκες στην καθημερινή τους ζωή, η οποία εκπηγάζει από τις ιστορικά άνισες σχέσεις εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Είναι γι' αυτόν τον λόγο που η βία κατά των γυναικών συνιστά, και αυτό θα πρέπει να τονιστεί, “βία με βάση το φύλο” και, “διάκριση λόγω φύλου”».Πρόσθεσε ότι σκοπός των σχετικών εκθέσεων που ετοίμασε το Γραφείο της, «ήταν η ανάδειξη των συστημικών αδυναμιών και ελλείψεων στο υφιστάμενο νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο, και η υποβολή συγκεκριμένων εισηγήσεων, για μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση και αποτελεσματική αντιμετώπιση των περιστατικών βίας κατά των γυναικών. Όπως, δε, διαπιστώθηκε από τις έρευνές μας, οι θεσμικές αδυναμίες και ανεπάρκειες, σχετίζονται κυρίως με τη στήριξη των θυμάτων, τις διαδικασίες υποβολής, διερεύνησης και προώθησης των σχετικών καταγγελιών, τη δίωξη των θυτών και την προστασία των πιο ευάλωτων κατηγοριών γυναικών, όπως των μεταναστριών.
Πέραν, όμως, από τη βελτίωση των όποιων θεσμικών αδυναμιών για καταστολή των φαινομένων βίας και στήριξης των θυμάτων, πιο αναγκαία θεωρώ την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας στα ζητήματα έμφυλης βίας. Η στόχευση της ευρύτερης κοινωνίας και η καταπολέμηση εκείνων των κυρίαρχων αντιλήψεων για τον ανδρισμό και την αντρική ταυτότητα, που διαιωνίζουν τον κύκλο της βίας κατά των γυναικών, αποτελεί αναμφίβολα και το πιο αποτελεσματικό, μακροπρόθεσμα, μέσο για καταπολέμησή της».
Η ανισότητα και οι σχέσεις εξουσίας
Στη δική της τοποθέτηση η Σουσάνα Παύλου, διευθύντρια του Μεσογειακού Ινστιτούτου Μελετών Κοινωνικού Φύλου (MIGS), επεσήμανε ότι «η πατριαρχική δομή της κυπριακής κοινωνίας και οι παραδοσιακοί ρόλοι των δύο φύλων αποτελούν τη βάση των άνισων σχέσεων εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών σε όλα τα επίπεδα. Αρνητικά στερεότυπα φύλου στα μέσα ενημέρωσης είναι ανεξέλεγκτα, και οι γυναίκες απεικονίζονται με τρόπους που υποστηρίζουν την ανισότητα των φύλων». Η κυρία Παύλου αναφέρθηκε σε στατιστικές της Αστυνομίας, σύμφωνα με τις οποίες υπάρχει μια αυξητική τάση όσον αφορά αναφορές περιστατικών βίας στην οικογένεια από 719 το 2011, σε 777 το 2013. Η πλειοψηφία των περιστατικών αφορούσαν σωματική βία (72,7%), ακολουθούν η ψυχολογική βία (24,5%) και η σεξουαλική βία.Στην Κύπρο, τα τελευταία 10 χρόνια, υπήρξαν πέραν των 30 δολοφονιών γυναικών από συντρόφους ή πρώην συντρόφους, ως αποτέλεσμα της δομικής ανισότητας και των σχέσεων εξουσίας και ελέγχου που διέπουν παραδοσιακά τις σχέσεις των δύο φύλων. Επιπλέον, υπάρχει μια συγκλονιστική αύξηση των κρουσμάτων βιασμού και σεξουαλικής επίθεσης, έστω και αν αυτές είναι μεταξύ των λιγότερο αναφερόμενων εγκλημάτων στην Κύπρο. Από τα διαθέσιμα στοιχεία βλέπουμε ότι υπάρχει μια συγκλονιστική αύξηση των ποσοστών αναφοράς για βιασμούς κατά τις τελευταίες 2 δεκαετίες. 117 βιασμοί και 7 απόπειρες βιασμών από το 2010 μέχρι το 2013. Η Κύπρος έχει από τα χαμηλότερα ποσοστά καταδικών στην Ευρώπη και οι ποινές είναι ανεπαρκείς και μη αποτρεπτικές.
Επίσης, είμαστε από τις μόνες χώρες στην ΕΕ, όπου δεν υπάρχουν εξειδικευμένες υπηρεσίες στήριξης και προστασίας θυμάτων σεξουαλικής βίας και βιασμού. Όσον αφορά την ενδοοικογενειακή βία, το 2014 ο ΣΠΑΒΟ χειρίστηκε 1636 υποθέσεις, από τις οποίες 639 ήταν νέες υποθέσεις. 82% των θυμάτων ήταν γένους θηλυκού, 23 γυναίκες ήταν εγκυμονούσες, 56% των θυμάτων ήταν σύζυγος ή σύντροφος του θύτη, 12% ήταν πρώην σύζυγος ή σύντροφος του θύτη, 28% δέχονταν βία σε νεαρή ηλικία, 74% των θυμάτων ζούσαν με τον θύτη, 52% είχαν σωματική και ψυχολογική βία, 9% σεξουαλική βία (συνυπάρχει η ψυχολογική και σωματική βία)».
Μία στις πέντε βίωσε τη βία
Σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατων ερευνών, αρμόδιων οργανώσεων και της Αστυνομίας, 1 στις 5 γυναίκες έχει υποστεί σεξουαλική, ή σωματική βία στην Κύπρο. 39% των Κυπρίων γυναικών έχουν υποστεί ψυχολογική βία από τον σύντροφό τους. 36% των γυναικών έχουν βιώσει σεξουαλική παρενόχληση. Αναδεικνύονται νέοι «τύποι» βίας κατά των γυναικών, όπως η βία μέσω διαδικτύου, η ηλεκτρονική παρενόχληση, η επίμονη παρακολούθηση και ο εκφοβισμός. 43% των γυναικών που υπέστησαν κακοποίηση από τον σύντροφό τους, δεν είχαν συμπαράσταση από οποιονδήποτε. 28% των Κυπρίων γυναικών υπέστησαν κάποια μορφή κακοποίησης, από νυν ή πρώην σύζυγο, ή σύντροφο. 82% των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας είναι γυναίκες και κορίτσια. Υπήρξαν 30 δολοφονίες γυναικών, από συντρόφους ή πρώην συντρόφους, τα τελευταία 10 χρόνια στην Κύπρο. Οι μετανάστριες είναι πολλαπλά εκτεθειμένες σε βία και διακρίσεις. Οι οικιακές εργάτριες, είναι πολλαπλά ευάλωτες στη βία».Του Μάριου Δημητρίου
Πηγή: sigmalive
