Περίπου 200 άτομα συμμετείχαν στην πραγματοποίηση του 14ου Vinyl is Back από 7 έως 9 Δεκεμβρίου στο Cine Κεραμεικός με μεγάλη επιτυχία.
Από τους μουσικούς των 5 σχημάτων που συμμετείχαν, τους d.j.’s, τους εκθέτες, τους χορηγούς επικοινωνίας, το συνεργείο που κάλυψε τον ήχο, τον φωτισμό, το στήσιμο της εκδήλωσης, μέχρι τον αφισοκολλητή, τον ηλεκτρολόγο, τον σκηνοθέτη που επιμελήθηκε το vintage στήσιμο της σκηνής που έγινε η παρουσίαση του δίσκου των Locomondo, τον Βασίλη Παπαδάτο που σχεδίασε τη αφίσα (όπως πάντα) και τον Ιλάν Σολομών που παρουσίασε τα συγκροτήματα!
Μια μεγάλη παραγωγή, όπως αυτή του Vinyl is Back, για να έρθει σε πέρας και να λειτουργήσουν όλα σωστά ώστε να τηρηθεί το ωρολόγιο πρόγραμμα των εκδηλώσεων στηρίζεται στις λεπτομέρειες και στην σωστή οργάνωση. Τα απρόβλεπτα και οι λεπτές ισορροπίες έχουν τη δική τους άγρια ομορφιά αρκεί να μην επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα.
Όταν αποφασίσαμε να έχουμε ως θεματική τη τζαζ κάλεσα τηλεφωνικά τον Γιώργο Κοντραφούρη να συμμετάσχει. Τον πέτυχα στο Ελσίνκι όπου βρισκόταν για μια σειρά συναυλιών. «Γιάννη θα έρθω να παίξω με το Baby Trio», μου είπε αμέσως, «αρκεί να βρω εισιτήριο για την Κυριακή, γιατί θα βρίσκομαι στην Φιλανδία το Σάββατο (παραμονή της συναυλίας) και έχω βγάλει ήδη εισιτήριο επιστροφής στην Ελλάδα για Δευτέρα!». Ο σχεδιασμός των live απαιτούσε να κλείσει το φεστιβάλ ο Γ. Κοντραφούρης, άλλωστε και το διήμερο Παρασκευής και Σαββάτου θα βρισκόταν στο Ελσίνκι.
Η πρώτη αγωνία: θα τα καταφέρει να έρθει; Πραγματικά μετά από μερικές μέρες ο «ιπτάμενος» Κοντραφούρης τα κατάφερε να αλλάξει το εισιτήριο. «Θα είμαι στο Ελ. Βενιζέλος στα 4.15 μ.μ. την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου!». Με καθησύχασε από την μία πλευρά, αλλά από την άλλη; «Γιώργο θα προλάβεις να είσαι στις 6.30 που ξεκινάς να παίξεις στο χώρο;». «Φυσικά και θα είμαι εκεί!». «Να έχουμε ένα πιάνο να σε περιμένει ώστε όλα να είναι έτοιμα όταν έρθεις;». «Όχι θα φέρω εγώ το Hammond μου». Το εκπληκτικό ήταν ότι ως την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου, ημέρα πρεμιέρας του φεστιβάλ θα ήταν στην Αθήνα, το Σάββατο θα «πετούσε» για το Ελσίνκι και την Κυριακή πάλι στην Αθήνα! Το live του πήρε το δρόμο του, ώσπου ήρθε η Κυριακή. Η πληροφορία που μου έδωσε ένας φίλος ότι, αν τυχόν ο Κοντραφούρης ερχόταν μέσω Παρισιού, υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις στις πτήσεις λόγω γεγονότων με τα «κίτρινα γιλέκα», κάτι που δεν είχαμε συζητήσει καθώς όλα ήταν ομαλά τότε. Η αγωνία μεγάλωνε ώσπου ο Γ. Κοντραφούρης εμφανίστηκε περίπου μια ώρα πριν το live του άνετος και γελαστός. «Φοβήθηκα μήπως ερχόσουν μέσω Παρισιού», «Όχι, ήρθα απευθείας από Ελσίνκι!». Εκείνη τη στιγμή το βλέμμα του πέφτει πάνω στο δίσκο «Λεπιδόπτερα» της Λένας Πλάτωνος και λέει «Το πήρα!». Πραγματικά το αγόρασε επί τόπου και με το βινύλιο αυτό στα χέρια τον οδήγησα στην σκηνή!
Ο Κοντραφούρης, λόγω όγκου, ζήτησε ένα άλλο κάθισμα και του φέραμε μια αναπαυτική ρετρό καρέκλα, η οποία όμως δεν τον βόλευε και ζήτησε σκαμπό. Το σκαμπό που βρέθηκε με δυσκολία ήταν κοντό για το ύψος του! Έτσι αναζητήθηκε ένα τρίτο κάθισμα, το οποίο τελικά ήταν ένα περιστρεφόμενο ψηλό κάθισμα από εκείνα που είχαν στη διάθεσή τους οι εκθέτες, του οποίου ρυθμιζόταν το ύψος. Το παίξιμο του ήταν όπως πάντα υψηλού επιπέδου και ξεσήκωσε το κοινό.
Κάποια στιγμή νωρίτερα το απόγευμα μπήκε στο Cine Κεραμεικός ο Τζώννυ Βαβούρας που συναντήθηκε στην είσοδο με την τραγουδίστρια Νάσια Γκόφα, λίγο πριν το live της. Στο καλωσόρισμα, του πρότεινα να πει ένα τραγούδι μαζί της στη διάρκεια του σετ. Έπιασε το λαιμό του και με μια κίνηση που έδειξε πώς είχε κλείσει και ήταν αδύνατον να τραγουδήσει! Τότε με το χιούμορ που τον διακρίνει είπε ψιθυριστά: «Θα τραγουδήσω με υπότιτλους!».
Το άλλο όργανο που είχε τη δική του ιστορία στο φεστιβάλ βινυλίου ήταν το πιάνο του Δημήτρη Πολύτιμου. Για να μην τον επιβαρύνουμε να κουβαλήσει το πιάνο του μπήκαν στο πρόγραμμα να παίξουν διαδοχικά το συγκρότημά του με τους Πυρός Αιθήρ ώστε να του παραχωρήσουν το πιάνο τους κάτι που δέχθηκαν μετά χαράς. Ωστόσο μερικές μέρες πριν την πρεμιέρα, ένα πρόβλημα που παρουσιάστηκε ανάγκασε τον Βασίλη Σαλτίκη, τον leader των Πυρός Αιθήρ, να αλλάξει τον σχεδιασμό του live τους και να μην χρησιμοποιήσει καθόλου πιανίστα και στη θέση του να παίξει κιθαρίστας, ο εξαιρετικός Δημήτρης Κοροντζής! Η ειδοποίηση του Β. Σαλτίκη ήταν μεσονύχτια και ο πονοκέφαλός μου ολονύχτιος… Η ενδεχόμενη λύση ήρθε το πρωί με τηλεφώνημα στον πιανίστα του Τάκης Μπαρμπέρης Group, τον Μένιο Γούναρη, που θα εμφανιζόταν 3.5 ώρες μετά τον Δημήτρη Πολύτιμο. Προς τιμή του δέχθηκε αμέσως, αν και θα έπρεπε να κάνει μια πολύ μεγάλη εξυπηρέτηση, να φέρει δηλαδή το πιάνο τουλάχιστον 4 ώρες πριν το δικό του live ώστε να μπορέσει να παίξει ο Πολύτιμος. «Ασφαλώς για τον κ. Πολύτιμο να φέρω το πιάνο μου», μου απάντησε πρόθυμα όταν του ζήτησα τη χάρη αυτή. Για όλα αυτά δεν ήξερε τίποτα ο ίδιος ο Πολύτιμος. Όμως ήρθε η ώρα να το μάθει όταν τρεις μέρες πριν την συναυλία ο Μ. Γούναρης με ειδοποίησε ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό καθώς προέκυψε μια πρόβα που δεν άλλαζε η ώρα της και θα ερχόταν κατευθείαν στο φεστιβάλ με το πιάνο του. Έτσι ο Πολύτιμος πληροφορήθηκε την δυσκολία που υπήρχε, όμως προθυμοποιήθηκε αμέσως να φέρει το δικό του πιάνο «Γιάννη για σένα είναι δυνατόν να μην το φέρω;», ήταν η απάντησή του. Ο Πολύτιμος είναι ψυχάρα από γερό σκαρί και από τα «κουρέλια που τραγουδάνε ακόμα».
Τη λύση όμως σε όλα έδωσε τελικά ο ηχητικός του Vinyl is Back που γνώριζε ότι όσοι πιανίστες θα έπαιζαν, επιθυμούσαν να παίξουν με το δικό τους πιάνο, οπότε δεν ήταν στον σχεδιασμό της παραγωγής και στο backline που είχε αναλάβει. Έτσι ο Πέτρος Πετρόπουλος στην πρόβα τζενεράλε, το απόγευμα της Τρίτης, μου είπε απλά, χωρίς να ξέρει το παρασκήνιο αυτό: «Θα φέρω κι ένα πιάνο γιατί μάλλον θα χρειαστεί αφού θα γίνουν jam sessions (τζαμαρίσματα μουσικών). Πες το χρυσόστομε! Έτσι ο Πολύτιμος έπαιξε με ένα Cruzveile SP886.
Στη διάρκεια της εμφάνισης του Τάκης Μπαρμπέρης Group το βραδάκι του Σαββάτου είχε στηθεί ένα τραπεζάκι όπου είχε εκθέσει προς πώληση το μουσικό του υλικό. Ο κόσμος έδειξε προτίμηση, τόσο στο καινούργιο άλμπουμ του, «Sleeping Revolution» και στο προηγούμενο δίσκο του «Porto Kayo». Η εναλλαγή στις αγορές έφερε ένα συναγωνισμό με πότε το ένα να περνάει μπροστά και πότε το άλλο! Ο περισσότερος κόσμος έσπευσε να πάρει υλικό στο τέλος του live όπου το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο! Κι ενώ εξακολούθησε η ισοπαλία μεταξύ των δύο άλμπουμ του ένας φίλος που είχε πάρει το «Sleeping Revolution» για να το δωρίσει στο γιο του, όπως είπε, γύρισε μετά από κάνα τέταρτο και ήθελε ξαφνικά να το αλλάξει με το «Porto Kayo»… «Γιώργο κράτησε το άλλο», του είπα, «γιατί θα προσβληθεί ο μουσικός που θα πουλήσει περισσότερο το άλλο, είναι ισοπαλία το σκορ!», του είπα γελώντας, αλλά που να καταλάβει το «θρίλερ» που είχε εξελιχθεί. Τελικά νίκησε το «Porto Kayo» παίρνοντας βραχεία κεφαλή, με δύο πωλήσεις παραπάνω!
Κυριακή πρωί μόλις είχαν ανοίξει τα πόρτες, μια κυρία ψάχνει τους δίσκους σε ένα πάγκο, ενώ ο εκθέτης στρίβει ένα τσιγαράκι για τον καφέ και με σπαστά ελληνικά τον ρωτά: «Καπνίσεις;». Εκείνος κοιτά με αμηχανία: «θέλετε να σας φτιάξω ένα στριφτό τσιγάρο;». «Ναι». Μόλις λοιπόν το στρίβει της το προσφέρει: «Έτοιμο»… «Όχι», απαντά εκείνη, «Κώστας Καπνίσης!»…
Από τους μουσικούς των 5 σχημάτων που συμμετείχαν, τους d.j.’s, τους εκθέτες, τους χορηγούς επικοινωνίας, το συνεργείο που κάλυψε τον ήχο, τον φωτισμό, το στήσιμο της εκδήλωσης, μέχρι τον αφισοκολλητή, τον ηλεκτρολόγο, τον σκηνοθέτη που επιμελήθηκε το vintage στήσιμο της σκηνής που έγινε η παρουσίαση του δίσκου των Locomondo, τον Βασίλη Παπαδάτο που σχεδίασε τη αφίσα (όπως πάντα) και τον Ιλάν Σολομών που παρουσίασε τα συγκροτήματα!
Μια μεγάλη παραγωγή, όπως αυτή του Vinyl is Back, για να έρθει σε πέρας και να λειτουργήσουν όλα σωστά ώστε να τηρηθεί το ωρολόγιο πρόγραμμα των εκδηλώσεων στηρίζεται στις λεπτομέρειες και στην σωστή οργάνωση. Τα απρόβλεπτα και οι λεπτές ισορροπίες έχουν τη δική τους άγρια ομορφιά αρκεί να μην επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα.
Όταν αποφασίσαμε να έχουμε ως θεματική τη τζαζ κάλεσα τηλεφωνικά τον Γιώργο Κοντραφούρη να συμμετάσχει. Τον πέτυχα στο Ελσίνκι όπου βρισκόταν για μια σειρά συναυλιών. «Γιάννη θα έρθω να παίξω με το Baby Trio», μου είπε αμέσως, «αρκεί να βρω εισιτήριο για την Κυριακή, γιατί θα βρίσκομαι στην Φιλανδία το Σάββατο (παραμονή της συναυλίας) και έχω βγάλει ήδη εισιτήριο επιστροφής στην Ελλάδα για Δευτέρα!». Ο σχεδιασμός των live απαιτούσε να κλείσει το φεστιβάλ ο Γ. Κοντραφούρης, άλλωστε και το διήμερο Παρασκευής και Σαββάτου θα βρισκόταν στο Ελσίνκι.
Η πρώτη αγωνία: θα τα καταφέρει να έρθει; Πραγματικά μετά από μερικές μέρες ο «ιπτάμενος» Κοντραφούρης τα κατάφερε να αλλάξει το εισιτήριο. «Θα είμαι στο Ελ. Βενιζέλος στα 4.15 μ.μ. την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου!». Με καθησύχασε από την μία πλευρά, αλλά από την άλλη; «Γιώργο θα προλάβεις να είσαι στις 6.30 που ξεκινάς να παίξεις στο χώρο;». «Φυσικά και θα είμαι εκεί!». «Να έχουμε ένα πιάνο να σε περιμένει ώστε όλα να είναι έτοιμα όταν έρθεις;». «Όχι θα φέρω εγώ το Hammond μου». Το εκπληκτικό ήταν ότι ως την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου, ημέρα πρεμιέρας του φεστιβάλ θα ήταν στην Αθήνα, το Σάββατο θα «πετούσε» για το Ελσίνκι και την Κυριακή πάλι στην Αθήνα! Το live του πήρε το δρόμο του, ώσπου ήρθε η Κυριακή. Η πληροφορία που μου έδωσε ένας φίλος ότι, αν τυχόν ο Κοντραφούρης ερχόταν μέσω Παρισιού, υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις στις πτήσεις λόγω γεγονότων με τα «κίτρινα γιλέκα», κάτι που δεν είχαμε συζητήσει καθώς όλα ήταν ομαλά τότε. Η αγωνία μεγάλωνε ώσπου ο Γ. Κοντραφούρης εμφανίστηκε περίπου μια ώρα πριν το live του άνετος και γελαστός. «Φοβήθηκα μήπως ερχόσουν μέσω Παρισιού», «Όχι, ήρθα απευθείας από Ελσίνκι!». Εκείνη τη στιγμή το βλέμμα του πέφτει πάνω στο δίσκο «Λεπιδόπτερα» της Λένας Πλάτωνος και λέει «Το πήρα!». Πραγματικά το αγόρασε επί τόπου και με το βινύλιο αυτό στα χέρια τον οδήγησα στην σκηνή!
Ο Κοντραφούρης, λόγω όγκου, ζήτησε ένα άλλο κάθισμα και του φέραμε μια αναπαυτική ρετρό καρέκλα, η οποία όμως δεν τον βόλευε και ζήτησε σκαμπό. Το σκαμπό που βρέθηκε με δυσκολία ήταν κοντό για το ύψος του! Έτσι αναζητήθηκε ένα τρίτο κάθισμα, το οποίο τελικά ήταν ένα περιστρεφόμενο ψηλό κάθισμα από εκείνα που είχαν στη διάθεσή τους οι εκθέτες, του οποίου ρυθμιζόταν το ύψος. Το παίξιμο του ήταν όπως πάντα υψηλού επιπέδου και ξεσήκωσε το κοινό.
Το αστείο του Βαβούρα
Κάποια στιγμή νωρίτερα το απόγευμα μπήκε στο Cine Κεραμεικός ο Τζώννυ Βαβούρας που συναντήθηκε στην είσοδο με την τραγουδίστρια Νάσια Γκόφα, λίγο πριν το live της. Στο καλωσόρισμα, του πρότεινα να πει ένα τραγούδι μαζί της στη διάρκεια του σετ. Έπιασε το λαιμό του και με μια κίνηση που έδειξε πώς είχε κλείσει και ήταν αδύνατον να τραγουδήσει! Τότε με το χιούμορ που τον διακρίνει είπε ψιθυριστά: «Θα τραγουδήσω με υπότιτλους!».
Το πιάνο του Πολύτιμου
Το άλλο όργανο που είχε τη δική του ιστορία στο φεστιβάλ βινυλίου ήταν το πιάνο του Δημήτρη Πολύτιμου. Για να μην τον επιβαρύνουμε να κουβαλήσει το πιάνο του μπήκαν στο πρόγραμμα να παίξουν διαδοχικά το συγκρότημά του με τους Πυρός Αιθήρ ώστε να του παραχωρήσουν το πιάνο τους κάτι που δέχθηκαν μετά χαράς. Ωστόσο μερικές μέρες πριν την πρεμιέρα, ένα πρόβλημα που παρουσιάστηκε ανάγκασε τον Βασίλη Σαλτίκη, τον leader των Πυρός Αιθήρ, να αλλάξει τον σχεδιασμό του live τους και να μην χρησιμοποιήσει καθόλου πιανίστα και στη θέση του να παίξει κιθαρίστας, ο εξαιρετικός Δημήτρης Κοροντζής! Η ειδοποίηση του Β. Σαλτίκη ήταν μεσονύχτια και ο πονοκέφαλός μου ολονύχτιος… Η ενδεχόμενη λύση ήρθε το πρωί με τηλεφώνημα στον πιανίστα του Τάκης Μπαρμπέρης Group, τον Μένιο Γούναρη, που θα εμφανιζόταν 3.5 ώρες μετά τον Δημήτρη Πολύτιμο. Προς τιμή του δέχθηκε αμέσως, αν και θα έπρεπε να κάνει μια πολύ μεγάλη εξυπηρέτηση, να φέρει δηλαδή το πιάνο τουλάχιστον 4 ώρες πριν το δικό του live ώστε να μπορέσει να παίξει ο Πολύτιμος. «Ασφαλώς για τον κ. Πολύτιμο να φέρω το πιάνο μου», μου απάντησε πρόθυμα όταν του ζήτησα τη χάρη αυτή. Για όλα αυτά δεν ήξερε τίποτα ο ίδιος ο Πολύτιμος. Όμως ήρθε η ώρα να το μάθει όταν τρεις μέρες πριν την συναυλία ο Μ. Γούναρης με ειδοποίησε ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό καθώς προέκυψε μια πρόβα που δεν άλλαζε η ώρα της και θα ερχόταν κατευθείαν στο φεστιβάλ με το πιάνο του. Έτσι ο Πολύτιμος πληροφορήθηκε την δυσκολία που υπήρχε, όμως προθυμοποιήθηκε αμέσως να φέρει το δικό του πιάνο «Γιάννη για σένα είναι δυνατόν να μην το φέρω;», ήταν η απάντησή του. Ο Πολύτιμος είναι ψυχάρα από γερό σκαρί και από τα «κουρέλια που τραγουδάνε ακόμα».
Τη λύση όμως σε όλα έδωσε τελικά ο ηχητικός του Vinyl is Back που γνώριζε ότι όσοι πιανίστες θα έπαιζαν, επιθυμούσαν να παίξουν με το δικό τους πιάνο, οπότε δεν ήταν στον σχεδιασμό της παραγωγής και στο backline που είχε αναλάβει. Έτσι ο Πέτρος Πετρόπουλος στην πρόβα τζενεράλε, το απόγευμα της Τρίτης, μου είπε απλά, χωρίς να ξέρει το παρασκήνιο αυτό: «Θα φέρω κι ένα πιάνο γιατί μάλλον θα χρειαστεί αφού θα γίνουν jam sessions (τζαμαρίσματα μουσικών). Πες το χρυσόστομε! Έτσι ο Πολύτιμος έπαιξε με ένα Cruzveile SP886.
Στη διάρκεια της εμφάνισης του Τάκης Μπαρμπέρης Group το βραδάκι του Σαββάτου είχε στηθεί ένα τραπεζάκι όπου είχε εκθέσει προς πώληση το μουσικό του υλικό. Ο κόσμος έδειξε προτίμηση, τόσο στο καινούργιο άλμπουμ του, «Sleeping Revolution» και στο προηγούμενο δίσκο του «Porto Kayo». Η εναλλαγή στις αγορές έφερε ένα συναγωνισμό με πότε το ένα να περνάει μπροστά και πότε το άλλο! Ο περισσότερος κόσμος έσπευσε να πάρει υλικό στο τέλος του live όπου το αποτέλεσμα ήταν ισόπαλο! Κι ενώ εξακολούθησε η ισοπαλία μεταξύ των δύο άλμπουμ του ένας φίλος που είχε πάρει το «Sleeping Revolution» για να το δωρίσει στο γιο του, όπως είπε, γύρισε μετά από κάνα τέταρτο και ήθελε ξαφνικά να το αλλάξει με το «Porto Kayo»… «Γιώργο κράτησε το άλλο», του είπα, «γιατί θα προσβληθεί ο μουσικός που θα πουλήσει περισσότερο το άλλο, είναι ισοπαλία το σκορ!», του είπα γελώντας, αλλά που να καταλάβει το «θρίλερ» που είχε εξελιχθεί. Τελικά νίκησε το «Porto Kayo» παίρνοντας βραχεία κεφαλή, με δύο πωλήσεις παραπάνω!
Ο… Καπνίσης
Κυριακή πρωί μόλις είχαν ανοίξει τα πόρτες, μια κυρία ψάχνει τους δίσκους σε ένα πάγκο, ενώ ο εκθέτης στρίβει ένα τσιγαράκι για τον καφέ και με σπαστά ελληνικά τον ρωτά: «Καπνίσεις;». Εκείνος κοιτά με αμηχανία: «θέλετε να σας φτιάξω ένα στριφτό τσιγάρο;». «Ναι». Μόλις λοιπόν το στρίβει της το προσφέρει: «Έτοιμο»… «Όχι», απαντά εκείνη, «Κώστας Καπνίσης!»…
