Το βράδυ της Τετάρτης 14 Σεπτεμβρίου 2016 το Βεάκειο Θέατρο του Πειραιά γέμισε μελωδίες, χρώματα κι αρώματα Ανατολής, με τη Γλυκερία κι ένα αφιέρωμα στους μουσικούς δρόμους της Μικράς Ασίας, με τίτλο «Σμυρνέικο μινόρε».
Πρόκειται για μια σημαντική παράσταση που η ερμηνεύτρια είχε παρουσιάσει ξανά και με απόλυτη επιτυχία τέσσερα χρόνια πριν, βασισμένη σε ένα είδος το οποίο η ίδια ανέδειξε ξεχωριστά στα νεότερα χρόνια. Ένα είδος δύσκολο, ίσως και παρεξηγημένο, που όμως η Γλυκερία υποστηρίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ξυπνώντας συναισθήματα μέσω των ερμηνειών της. Δεν είναι τυχαίο, ούτε άγνωστο άλλωστε, ότι ο δίσκος με τίτλο «Τα σμυρνέϊκα», που την έκανε και ευρέως γνωστή στην Ελλάδα, είναι ένα από τα προσωπικά της άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις.
Χθες, με τους ίδιους συντελεστές όπως και πριν τέσσερα χρόνια, συν τη φιλική συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη, η Γλυκερία τραγούδησε -με τον τρόπο που μόνο εκείνη ξέρει και μπορεί- ένα απάνθισμα από τραγούδια γεμάτα «Αχ και Αμάν», «Αμανέ και Μινόρε», τα οποία διαμόρφωσαν το μουσικό τοπίο της εποχής τους, συνδέοντας Έλληνες & Τούρκους, δύο λαούς που μοιράστηκαν μέσω αυτών τις χαρές και τις λύπες τους.
Μαζί της, τραγούδησαν η ξεχωριστή Αρετή Κετιμέ, η Τουρκάλα στην καταγωγή, αλλά πλέον πολιτογραφημένη Ελληνίδα, Dilek Koc και βέβαια, όπως ήδη αναφέραμε, η αγαπημένη Ελένη Βιτάλη. Συμμετείχε επίσης ο Σύλλογος Μικρασιατών Ελευσίνας, που κατά τη διάρκεια της παράστασης χόρευε υπό τους παραδοσιακούς σκοπούς, πότε πάνω και πότε κάτω από τη σκηνή, συμβάλλοντας στο υπέροχο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.
Ο Στέλιος Φωτιάδης επιμελήθηκε το πρόγραμμα, διαλέγοντας προσεκτικά χαρακτηριστικά τραγούδια της εποχής, στα οποία συμπεριέλαβε όχι μόνο τα πολύ γνωστά, αλλά κι άλλα «διαμαντάκια», λιγότερο ακουσμένα. Φρόντισε επίσης για αυθεντικό ήχο, από μία πλήρη ορχήστρα παραδοσιακών μουσικών οργάνων, που πλαισίωσε τις φωνές των τριών ερμηνευτριών, δίνοντας το χαρακτηριστικό μικρασιάτικο άκουσμα στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.
Εκτός από τον σπουδαίο ακορντεονίστα Λάζαρο Κουλαξίζη & την Αρετη Κετιμέ που έπαιξε σαντούρι, έπαιξαν επίσης εξαιρετικά οι: Έφη Ζαΐτίδου & Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου κανονάκι, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης λάφτα, Γιώργος Ρόκας μπουζούκι, Ζήσης Σκλαβουνάκης βιολί, Αποστόλης Μαλλιάς κλαρίνο, Κωνσταντίνος Φωτιάδης κιθάρα, Πόλυς Πελέλης μπάσο, Πέτρος Πελέλης, Νατάσα Παυλάτου & Γιώργος Τζανέτος κρουστά.
Τη βραδιά προλόγισε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Ροδίτης, κάνοντας μια μικρή, ιστορική αναδρομή στην καταστροφή της Σμύρνης και τα γεγονότα που οδήγησαν σ’ αυτήν, στη μουσική των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που μεταφέρθηκε μαζί τους στην Ελλάδα και βέβαια στους συντελεστές της παράστασης. Αξίζει να σημειωθεί πως κατά τη διάρκεια της παράστασης γίνονταν προβολές εικόνων από τη θάλασσα της Σμύρνης, την Κωνσταντινούπολη, τα καφέ-αμάν, την Αγιά Σοφιά, αλλά και πορτραίτα δημιουργών που καθόρισαν το σμυρνέικο μινόρε, όπως του Ρούκουνα, του Τούντα, του Σέμση κ.ά.
Μια γεύση από τη βραδιά μπορείτε να πάρετε μέσω των βίντεο και των φωτογραφιών που παραθέτουμε.
Πρόκειται για μια σημαντική παράσταση που η ερμηνεύτρια είχε παρουσιάσει ξανά και με απόλυτη επιτυχία τέσσερα χρόνια πριν, βασισμένη σε ένα είδος το οποίο η ίδια ανέδειξε ξεχωριστά στα νεότερα χρόνια. Ένα είδος δύσκολο, ίσως και παρεξηγημένο, που όμως η Γλυκερία υποστηρίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ξυπνώντας συναισθήματα μέσω των ερμηνειών της. Δεν είναι τυχαίο, ούτε άγνωστο άλλωστε, ότι ο δίσκος με τίτλο «Τα σμυρνέϊκα», που την έκανε και ευρέως γνωστή στην Ελλάδα, είναι ένα από τα προσωπικά της άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις.
Χθες, με τους ίδιους συντελεστές όπως και πριν τέσσερα χρόνια, συν τη φιλική συμμετοχή της Ελένης Βιτάλη, η Γλυκερία τραγούδησε -με τον τρόπο που μόνο εκείνη ξέρει και μπορεί- ένα απάνθισμα από τραγούδια γεμάτα «Αχ και Αμάν», «Αμανέ και Μινόρε», τα οποία διαμόρφωσαν το μουσικό τοπίο της εποχής τους, συνδέοντας Έλληνες & Τούρκους, δύο λαούς που μοιράστηκαν μέσω αυτών τις χαρές και τις λύπες τους.
Μαζί της, τραγούδησαν η ξεχωριστή Αρετή Κετιμέ, η Τουρκάλα στην καταγωγή, αλλά πλέον πολιτογραφημένη Ελληνίδα, Dilek Koc και βέβαια, όπως ήδη αναφέραμε, η αγαπημένη Ελένη Βιτάλη. Συμμετείχε επίσης ο Σύλλογος Μικρασιατών Ελευσίνας, που κατά τη διάρκεια της παράστασης χόρευε υπό τους παραδοσιακούς σκοπούς, πότε πάνω και πότε κάτω από τη σκηνή, συμβάλλοντας στο υπέροχο οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.
Ο Στέλιος Φωτιάδης επιμελήθηκε το πρόγραμμα, διαλέγοντας προσεκτικά χαρακτηριστικά τραγούδια της εποχής, στα οποία συμπεριέλαβε όχι μόνο τα πολύ γνωστά, αλλά κι άλλα «διαμαντάκια», λιγότερο ακουσμένα. Φρόντισε επίσης για αυθεντικό ήχο, από μία πλήρη ορχήστρα παραδοσιακών μουσικών οργάνων, που πλαισίωσε τις φωνές των τριών ερμηνευτριών, δίνοντας το χαρακτηριστικό μικρασιάτικο άκουσμα στο τελικό ηχητικό αποτέλεσμα.
Εκτός από τον σπουδαίο ακορντεονίστα Λάζαρο Κουλαξίζη & την Αρετη Κετιμέ που έπαιξε σαντούρι, έπαιξαν επίσης εξαιρετικά οι: Έφη Ζαΐτίδου & Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου κανονάκι, Αλέξανδρος Καψοκαβάδης λάφτα, Γιώργος Ρόκας μπουζούκι, Ζήσης Σκλαβουνάκης βιολί, Αποστόλης Μαλλιάς κλαρίνο, Κωνσταντίνος Φωτιάδης κιθάρα, Πόλυς Πελέλης μπάσο, Πέτρος Πελέλης, Νατάσα Παυλάτου & Γιώργος Τζανέτος κρουστά.
Τη βραδιά προλόγισε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Ροδίτης, κάνοντας μια μικρή, ιστορική αναδρομή στην καταστροφή της Σμύρνης και τα γεγονότα που οδήγησαν σ’ αυτήν, στη μουσική των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που μεταφέρθηκε μαζί τους στην Ελλάδα και βέβαια στους συντελεστές της παράστασης. Αξίζει να σημειωθεί πως κατά τη διάρκεια της παράστασης γίνονταν προβολές εικόνων από τη θάλασσα της Σμύρνης, την Κωνσταντινούπολη, τα καφέ-αμάν, την Αγιά Σοφιά, αλλά και πορτραίτα δημιουργών που καθόρισαν το σμυρνέικο μινόρε, όπως του Ρούκουνα, του Τούντα, του Σέμση κ.ά.
Μια γεύση από τη βραδιά μπορείτε να πάρετε μέσω των βίντεο και των φωτογραφιών που παραθέτουμε.
