Η ταράτσα του Φοίβου είναι από πέρυσι, ό,τι καλύτερο μπορεί να κάνει ένας Αθηναίος τα καλοκαιρινά βράδια και η επιτυχία που σημειώνει το επιβεβαιώνει.
Οι φετινές Δευτέρες του Ιουλίου στην ταράτσα, έχουν ως πρωταγωνιστή τον Διονύση Σαββόπουλο ο οποίος δεν κάνει ένα συνηθισμένο πρόγραμμα, αλλά τραγουδάει τα κομμάτια που αγαπάει ο ίδιος.
Το αποτέλεσμα μοναδικό! Τα τραγούδια επιλεγμένα ένα κι ένα, πλαισιωμένα από καταπληκτικές ιστορίες που διηγείται ο Νιόνιος με το δικό του απαράμιλλο τρόπο. Χιούμορ, συγκίνηση και πολύ κέφι. Μια μουσική διαδρομή που ξεκινά από τον Αττίκ περνάει από τον Θεοδωράκη για να φτάσει μέχρι τον Μάλαμα, τον Κραουνάκη και τον Μουζουράκη.
Για τον Σαββόπουλο έχουν γραφτεί τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια που είναι δύσκολο να μη γίνεις κοινότοπος. Ωστόσο είναι κάτι που θεωρώ πως αξίζει να αναφερθεί:
Οι γονείς μου πήγαιναν να ακούσουν το Σαββόπουλο στο Κύτταρο και στο Λυχνάρι, εμένα με μεγάλωσαν με τα τραγούδια και τις μουσικές του (γι αυτό άλλωστε και δε χάνω ευκαιρία να τον απολαύσω από κοντά) και ο τεσσάρων μηνών γιος μου, μόλις ακούσει στο ραδιόφωνο τη φωνή του, αμέσως σταματά ό,τι κάνει για να τον ακούσει και όταν ξεκινά το επόμενο τραγούδι βάζει τα κλάματα.
Το να μπορεί λοιπόν ένας καλλιτέχνης, όχι μόνο να είναι στο προσκήνιο αλλά και να συγκινεί 3 γενιές, είναι κάτι σπουδαίο και ο Σαββόπουλος το έχει καταφέρει.
Όλα αυτά φυσικά τα απολαύσαμε γιατί ο Φοίβος Δεληβοριάς δημιούργησε την ταράτσα του. Και τη δημιούργησε με πολύ μεράκι.
Με ατμόσφαιρα και διακόσμηση όπως ήταν τα παλιά αναψυκτήρια, δημιουργεί αμέσως μια νοσταλγική οικειότητα και σε κάνει να θες να ξαναπάς.
Η ταράτσα του Φοίβου είναι η δική μας «Μάντρα του Αττίκ», η δική μας «Βουλιαγμένη του Κηλαηδόνη». Χάρη σ’ αυτόν ζούμε στιγμές που θα γίνουν κλασικές και που θα διηγούμαστε αργότερα στα παιδιά μας.
Σ’ ευχαριστούμε Φοίβο.
(Φωτογραφίες: Δημήτρης Μακρής)
Οι φετινές Δευτέρες του Ιουλίου στην ταράτσα, έχουν ως πρωταγωνιστή τον Διονύση Σαββόπουλο ο οποίος δεν κάνει ένα συνηθισμένο πρόγραμμα, αλλά τραγουδάει τα κομμάτια που αγαπάει ο ίδιος.
Το αποτέλεσμα μοναδικό! Τα τραγούδια επιλεγμένα ένα κι ένα, πλαισιωμένα από καταπληκτικές ιστορίες που διηγείται ο Νιόνιος με το δικό του απαράμιλλο τρόπο. Χιούμορ, συγκίνηση και πολύ κέφι. Μια μουσική διαδρομή που ξεκινά από τον Αττίκ περνάει από τον Θεοδωράκη για να φτάσει μέχρι τον Μάλαμα, τον Κραουνάκη και τον Μουζουράκη.
Για τον Σαββόπουλο έχουν γραφτεί τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια που είναι δύσκολο να μη γίνεις κοινότοπος. Ωστόσο είναι κάτι που θεωρώ πως αξίζει να αναφερθεί:
Οι γονείς μου πήγαιναν να ακούσουν το Σαββόπουλο στο Κύτταρο και στο Λυχνάρι, εμένα με μεγάλωσαν με τα τραγούδια και τις μουσικές του (γι αυτό άλλωστε και δε χάνω ευκαιρία να τον απολαύσω από κοντά) και ο τεσσάρων μηνών γιος μου, μόλις ακούσει στο ραδιόφωνο τη φωνή του, αμέσως σταματά ό,τι κάνει για να τον ακούσει και όταν ξεκινά το επόμενο τραγούδι βάζει τα κλάματα.
Το να μπορεί λοιπόν ένας καλλιτέχνης, όχι μόνο να είναι στο προσκήνιο αλλά και να συγκινεί 3 γενιές, είναι κάτι σπουδαίο και ο Σαββόπουλος το έχει καταφέρει.
Όλα αυτά φυσικά τα απολαύσαμε γιατί ο Φοίβος Δεληβοριάς δημιούργησε την ταράτσα του. Και τη δημιούργησε με πολύ μεράκι.
Με ατμόσφαιρα και διακόσμηση όπως ήταν τα παλιά αναψυκτήρια, δημιουργεί αμέσως μια νοσταλγική οικειότητα και σε κάνει να θες να ξαναπάς.
Η ταράτσα του Φοίβου είναι η δική μας «Μάντρα του Αττίκ», η δική μας «Βουλιαγμένη του Κηλαηδόνη». Χάρη σ’ αυτόν ζούμε στιγμές που θα γίνουν κλασικές και που θα διηγούμαστε αργότερα στα παιδιά μας.
Σ’ ευχαριστούμε Φοίβο.
(Φωτογραφίες: Δημήτρης Μακρής)
