Με αφορμή αυτήν την ιστορική και χαρμόσυνη επέτειο (1837-2017), πολλοί αγαπημένοι καλλιτέχνες βρέθηκαν στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών την Τετάρτη 2 Μαΐου, ερμηνεύοντας τραγούδια, τα οποία είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, έχουν άμεση σχέση με τον συγκεκριμένο εορτασμό.
Οι Διονύσης Σαββόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Μανώλης Μητσιάς, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ηρώ Σαΐα και Θανάσης Χουλιαράς, μαζί με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ (σε Διεύθυνση Τάσου Συμεωνίδη) και τη Χορωδία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ (σε Διεύθυνση Νίκου Μαλλιάρα) ήταν παρόντες στην γεμάτη ιστορικά και φιλοσοφικά γεγονότα βραδιά, παρουσιάζοντας στο κοινό ένα πρόγραμμα με κομμάτια διαφόρων συνθετών, άρρηκτα συνδεδεμένα με τη σύγχρονη ιστορία αυτής της χώρας.
Η «Αθανασία» και το «Τσάμικο» του Μάνου Χατζιδάκι συνάντησαν τα «Φίλοι κι αδέλφια» και «Μάνα μου Ελλάς» του Σταύρου Ξαρχάκου. Το ίδιο συνέβη με τα «Το ακορντεόν» του Λοΐζου και τη «Δραπετσώνα» του Θεοδωράκη, ενώ «Η νέα γυναίκα» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη βρέθηκε στο ίδιο πρόγραμμα με το «Σιγά μην κλάψω» του Γιάννη Αγγελάκα. Όμως, προφανώς δεν ήταν τυχαίες οι επιλογές αυτές, αφού μέσω των τραγουδιών έγινε ορατή η εξέλιξη του Πανεπιστημίου και της πόλης της Αθήνας γενικότερα.
Ο μουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας που είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια του προγράμματος, μαζί με την ηθοποιό Δήμητρα Στογιάννη «επενέβαιναν» κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ενημερώνοντας τους παρόντες για την ιστορική, κοινωνική και πολιτική εξέλιξη του Πανεπιστημίου ανά τους αιώνες, παρουσιάζοντας έτσι -όπως προαναφέρθηκε- και τις αλλαγές που συνέβησαν στην πρωτεύουσα.
Δύο πολύ συγκινητικά στιγμιότυπα ήταν όταν ακούστηκαν ηχογραφημένες οι φωνές των Λουκιανού Κηλαηδόνη και του Νίκου Ξυλούρη. Ο αξέχαστος Λουκιανός με το «Μικρό ήρωα» και ο μοναδικός Νικόλας με το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Μάλιστα και στις δύο περιπτώσεις, η Χορωδία συνόδευε ζωντανά τους αείμνηστους καλλιτέχνες. Λίγο πριν το τέλος, όλος ο κόσμος χειροκρότησε με σθένος όλους τους καλλιτέχνες που ανέβηκαν στη σκηνή για να κλείσουν τη βραδιά με το τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί».
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι ένας φορέας, ο οποίος είναι «υπεύθυνος» για τη μόρφωση άπειρων φοιτητών και φοιτητριών, άρα και για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής της Ελλάδας. Στα 180 χρόνια της λειτουργίας του, δηλαδή από τότε που είχε την έδρα του στην «οικία Κλεάνθους» στην Πλάκα μέχρι και σήμερα, έχει προσφέρει πολλά στη χώρα σε ακαδημαϊκό επίπεδο -και όχι μόνο. Μακάρι η ανοδική αυτή πορεία να συνεχιστεί για πολλά ακόμα χρόνια.
Φωτογραφίες: Κίκα Α. Ρόκα
Οι Διονύσης Σαββόπουλος, Δήμητρα Γαλάνη, Μανώλης Μητσιάς, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ηρώ Σαΐα και Θανάσης Χουλιαράς, μαζί με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ (σε Διεύθυνση Τάσου Συμεωνίδη) και τη Χορωδία του Τμήματος Μουσικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ (σε Διεύθυνση Νίκου Μαλλιάρα) ήταν παρόντες στην γεμάτη ιστορικά και φιλοσοφικά γεγονότα βραδιά, παρουσιάζοντας στο κοινό ένα πρόγραμμα με κομμάτια διαφόρων συνθετών, άρρηκτα συνδεδεμένα με τη σύγχρονη ιστορία αυτής της χώρας.
Η «Αθανασία» και το «Τσάμικο» του Μάνου Χατζιδάκι συνάντησαν τα «Φίλοι κι αδέλφια» και «Μάνα μου Ελλάς» του Σταύρου Ξαρχάκου. Το ίδιο συνέβη με τα «Το ακορντεόν» του Λοΐζου και τη «Δραπετσώνα» του Θεοδωράκη, ενώ «Η νέα γυναίκα» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη βρέθηκε στο ίδιο πρόγραμμα με το «Σιγά μην κλάψω» του Γιάννη Αγγελάκα. Όμως, προφανώς δεν ήταν τυχαίες οι επιλογές αυτές, αφού μέσω των τραγουδιών έγινε ορατή η εξέλιξη του Πανεπιστημίου και της πόλης της Αθήνας γενικότερα.
Ο μουσικολόγος Λάμπρος Λιάβας που είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια του προγράμματος, μαζί με την ηθοποιό Δήμητρα Στογιάννη «επενέβαιναν» κατά τη διάρκεια της βραδιάς, ενημερώνοντας τους παρόντες για την ιστορική, κοινωνική και πολιτική εξέλιξη του Πανεπιστημίου ανά τους αιώνες, παρουσιάζοντας έτσι -όπως προαναφέρθηκε- και τις αλλαγές που συνέβησαν στην πρωτεύουσα.
Δύο πολύ συγκινητικά στιγμιότυπα ήταν όταν ακούστηκαν ηχογραφημένες οι φωνές των Λουκιανού Κηλαηδόνη και του Νίκου Ξυλούρη. Ο αξέχαστος Λουκιανός με το «Μικρό ήρωα» και ο μοναδικός Νικόλας με το «Πότε θα κάνει ξαστεριά». Μάλιστα και στις δύο περιπτώσεις, η Χορωδία συνόδευε ζωντανά τους αείμνηστους καλλιτέχνες. Λίγο πριν το τέλος, όλος ο κόσμος χειροκρότησε με σθένος όλους τους καλλιτέχνες που ανέβηκαν στη σκηνή για να κλείσουν τη βραδιά με το τραγούδι «Ας κρατήσουν οι χοροί».
Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών είναι ένας φορέας, ο οποίος είναι «υπεύθυνος» για τη μόρφωση άπειρων φοιτητών και φοιτητριών, άρα και για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής της Ελλάδας. Στα 180 χρόνια της λειτουργίας του, δηλαδή από τότε που είχε την έδρα του στην «οικία Κλεάνθους» στην Πλάκα μέχρι και σήμερα, έχει προσφέρει πολλά στη χώρα σε ακαδημαϊκό επίπεδο -και όχι μόνο. Μακάρι η ανοδική αυτή πορεία να συνεχιστεί για πολλά ακόμα χρόνια.
Φωτογραφίες: Κίκα Α. Ρόκα
