που βαδίζοντας προς την 8η δεκαετία της ζήσης του μεστώνει σαν το ιδιαίτερο κρασί, που επιδέχεται παλαίωση και αναδεικνύει στο χρόνο αθέατες πτυχές των πολύτιμων χαρισμάτων του. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το ένθερμο κοινό, που γέμισε κάθε γωνιά του Πειραϊκού θεάτρου, ήξερε, και βροντοφώναζε, όλα τα τραγούδια, απ’ την πρώτη στροφή μέχρι και την τελευταία. Ενδεικτικό πως την καλλιτεχνική αθανασία, τουλάχιστον όσον αφορά τους ερμηνευτές, την εξασφαλίζουν, πέρα από το ταλέντο, οι πρώτες ύλες. Αυτές είναι το Α και το Ω. Το «συναισθηματικό» ρεπερτόριο του Βοσκόπουλου υπογράφουν κορυφαίοι δημιουργοί όπως οι Γιώργος Ζαμπέτας, Χαράλαμπος Βασιλειάδης (Τσάντας), Θεόδωρος Δερβενιώτης, Κώστας Βίρβος, Απόστολος Καλδάρας, Μίμης Πλέσσας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ηλίας Λυμπερόπουλος, Γιώργος Κατσαρός, Πυθαγόρας, Βασίλης Βασιλειάδης, Γιώργος Μαλλίδης, Λυκούργος Μαρκέας, Νάκης Πετρίδης, Δημήτρης Χριστοδούλου, Ζακ Ιακωβίδης, Μίμης Τραϊφόρος, Ναπολέων Ελευθερίου, Άκης Πάνου, Γιάννης Σπανός, Γιάννης Καραμπεσίνης, Γιάννης Πάριος, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Νινή Ζαχά, Σώτια Τσώτου, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Χατζής, Τάκης Μουσαφίρης, Μάριος Τόκας, Χρήστος Νικολόπουλος, Στέλιος Ζαφειρίου κ.ά.
Δηλαδή: Αγωνία, Μ’ ανάστησες καρδιά μου, Ένα ρολόι σταματημένο, Ψύλλοι στ’ αυτιά, Σε ικετεύω, Το φεγγάρι πανωθέ μου, Αποκλείεται, Μ' εκδικήθηκε, Δεν με νοιάζει, Άγνωστη αγαπημένη, Του χωρισμού η ώρα, Το πεπρωμένο, Αν ήξερες, Ας είχα κι άλλη μια ζωή, Άιντε στην υγεία της, Είναι το κάτι που μένει, Μπορεί, Θα τη βρω την άκρη, Μα εγώ αγαπώ μία, Πανάθεμάσε, Οι άντρες δε μιλούν πολύ, Ανεπανάληπτος, Ατέλειωτο ερωτικό ταξίδι κ.ά.
Επίσης και ο ίδιος ο ερμηνευτής σαν συνθέτης έχει «φιρμάρει» διαχρονικά σουξέ, όπως τα Οι αναμνήσεις, Μ' έμαθες ν' αγαπάω, Μελαγχολία, Συγχωρήστε το απόψε το παιδί, Εκείνη, Αδέλφια μου αλήτες πουλιά, Αγόρι μου, Αποκοιμήθηκα, Δυο Νύχτες, Γειτόνισσα χανούμισσα, Πριν χαθεί το όνειρό μας κ.ά. που μεταξύ άλλων ερμήνευσαν σε πρώτη εκτέλεση οι Δούκισσα, Γιάννης Βογιατζής, Τζένη Βάνου, Στράτος Διονυσίου, Μαρινέλλα, ο ίδιος ο Βοσκόπουλος έως και η Χάρις Αλεξίου στο ξεκίνημά της.
Στο Βεάκειο, ο Κοκκινιώτης Βοσκόπουλος γνώρισε αποθεωτικές στιγμές - o δήμαρχος Πειραιά κος Μιχαλολιάκος του απένειμε βραβείο για την προσφορά του-, εισέπραξε και χάρισε μοναδικές συγκινήσεις - και απέδειξε για μια ακόμη φορά την ανεπανάληπτη μαστοριά του και το προνόμιο της ουσιαστικής επικοινωνίας με το κοινό που λίγοι εκλεκτοί κατέχουν. Κουστουμαρισμένος, στο καντίνι και στην πένα, αρχοντικός αλλά απλός την ίδια ώρα, στηρίχτηκε στη φλόγα και την ειδική σχέση που έχει με το δεξιοτέχνη μπουζουξή Μανώλη Καραντίνη. Άπειρες φορές τον προσφώνησε με εγκωμιαστικά λόγια ενώ του έδωσε βήμα για αμέτρητα σόλα και ταξίμια. Αναλόγως, φέρθηκε και στο μαέστρο του, το βετεράνο και βιρτουόζο κιθαρίστα Κώστα Νικολόπουλο. Άλλωστε και με τους δύο συνεργάζεται πάρα πολλά χρόνια. Αλλά και στον σπουδαίο κλαρινίστα Θανάση Βασιλόπουλο και στο «Καραντικάκι» - όπως χαρακτήρισε ο ίδιος το γιο του Μανώλη Καραντίνη, Ανδρέα, επίσης μπουζουκίστα - απέδωσε δάφνες. Ανέκαθεν ο Βοσκόπουλος τιμούσε τους συνεργάτες του.
Συγκινητική στιγμή της βραδιάς το σμίξιμο του ερμηνευτή επί σκηνής με το σπουδαίο Μίμη Πλέσσα με τον οποίο τους συνδέουν πολλά και αειθαλή τραγούδια. Μάλλον «άστοχη» η παρουσία του λαϊκοποπ τραγουδιστή Γιώργου Λεμπέση στο intro του προγράμματος. Συμπαθής η Χριστίνα Παπαδάκη. Σε μια εποχή που πολλές αξίες και «δράσεις» ξεθωριάζουν, ο Βοσκόπουλος δίχως «υψηλές» καλλιτεχνικές διεκδικήσεις και μεγαλόσχημες προθέσεις, κρατάει αλώβητο το θρύλο του. Άλλωστε ο χρόνος και ο κόσμος είναι τελικά οι μόνοι άξιοι και αδέκαστοι κριτές αυτού του ντουνιά...
Φωτογραφίες | Video: Κίκα Α. Ρόκα
Δηλαδή: Αγωνία, Μ’ ανάστησες καρδιά μου, Ένα ρολόι σταματημένο, Ψύλλοι στ’ αυτιά, Σε ικετεύω, Το φεγγάρι πανωθέ μου, Αποκλείεται, Μ' εκδικήθηκε, Δεν με νοιάζει, Άγνωστη αγαπημένη, Του χωρισμού η ώρα, Το πεπρωμένο, Αν ήξερες, Ας είχα κι άλλη μια ζωή, Άιντε στην υγεία της, Είναι το κάτι που μένει, Μπορεί, Θα τη βρω την άκρη, Μα εγώ αγαπώ μία, Πανάθεμάσε, Οι άντρες δε μιλούν πολύ, Ανεπανάληπτος, Ατέλειωτο ερωτικό ταξίδι κ.ά.
Επίσης και ο ίδιος ο ερμηνευτής σαν συνθέτης έχει «φιρμάρει» διαχρονικά σουξέ, όπως τα Οι αναμνήσεις, Μ' έμαθες ν' αγαπάω, Μελαγχολία, Συγχωρήστε το απόψε το παιδί, Εκείνη, Αδέλφια μου αλήτες πουλιά, Αγόρι μου, Αποκοιμήθηκα, Δυο Νύχτες, Γειτόνισσα χανούμισσα, Πριν χαθεί το όνειρό μας κ.ά. που μεταξύ άλλων ερμήνευσαν σε πρώτη εκτέλεση οι Δούκισσα, Γιάννης Βογιατζής, Τζένη Βάνου, Στράτος Διονυσίου, Μαρινέλλα, ο ίδιος ο Βοσκόπουλος έως και η Χάρις Αλεξίου στο ξεκίνημά της.
Στο Βεάκειο, ο Κοκκινιώτης Βοσκόπουλος γνώρισε αποθεωτικές στιγμές - o δήμαρχος Πειραιά κος Μιχαλολιάκος του απένειμε βραβείο για την προσφορά του-, εισέπραξε και χάρισε μοναδικές συγκινήσεις - και απέδειξε για μια ακόμη φορά την ανεπανάληπτη μαστοριά του και το προνόμιο της ουσιαστικής επικοινωνίας με το κοινό που λίγοι εκλεκτοί κατέχουν. Κουστουμαρισμένος, στο καντίνι και στην πένα, αρχοντικός αλλά απλός την ίδια ώρα, στηρίχτηκε στη φλόγα και την ειδική σχέση που έχει με το δεξιοτέχνη μπουζουξή Μανώλη Καραντίνη. Άπειρες φορές τον προσφώνησε με εγκωμιαστικά λόγια ενώ του έδωσε βήμα για αμέτρητα σόλα και ταξίμια. Αναλόγως, φέρθηκε και στο μαέστρο του, το βετεράνο και βιρτουόζο κιθαρίστα Κώστα Νικολόπουλο. Άλλωστε και με τους δύο συνεργάζεται πάρα πολλά χρόνια. Αλλά και στον σπουδαίο κλαρινίστα Θανάση Βασιλόπουλο και στο «Καραντικάκι» - όπως χαρακτήρισε ο ίδιος το γιο του Μανώλη Καραντίνη, Ανδρέα, επίσης μπουζουκίστα - απέδωσε δάφνες. Ανέκαθεν ο Βοσκόπουλος τιμούσε τους συνεργάτες του.
Συγκινητική στιγμή της βραδιάς το σμίξιμο του ερμηνευτή επί σκηνής με το σπουδαίο Μίμη Πλέσσα με τον οποίο τους συνδέουν πολλά και αειθαλή τραγούδια. Μάλλον «άστοχη» η παρουσία του λαϊκοποπ τραγουδιστή Γιώργου Λεμπέση στο intro του προγράμματος. Συμπαθής η Χριστίνα Παπαδάκη. Σε μια εποχή που πολλές αξίες και «δράσεις» ξεθωριάζουν, ο Βοσκόπουλος δίχως «υψηλές» καλλιτεχνικές διεκδικήσεις και μεγαλόσχημες προθέσεις, κρατάει αλώβητο το θρύλο του. Άλλωστε ο χρόνος και ο κόσμος είναι τελικά οι μόνοι άξιοι και αδέκαστοι κριτές αυτού του ντουνιά...
Φωτογραφίες | Video: Κίκα Α. Ρόκα
