παραστάσεων του Γιάννη Πάριου στο Μέγαρο Μουσικής. Κι αυτό γιατί πιστεύω πως ενώ υπήρχε η πρόθεση και η δυνατότητα να παρουσιαστεί κάτι ξεχωριστό και διαφορετικό, κάπου το πράγμα μπερδεύτηκε …
Για να γίνω σαφέστερος, ξεκινώ καταρχάς από το πρόγραμμα, το οποίο είχε ως εξής:
Α’ μέρος
1. Ορχηστρικό (Ποτ πουρί από επιτυχίες του Πάριου)
2. Το τραγούδι του Χάρη ΙΙ (Έρωτας είναι…) (Χ.Βαρθακούρης-Γ.Πάριος)
3. Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου (Σπ.Περιστέρης -Μ.Μάτσας ) (στο πρόγραμμα προφανώς από τυπογραφικό λάθος
αναγράφεται ως συνθέτης και στιχουργός ο Μίνως Μάτσας)
4. Αγαπάω κι αδιαφορώ (Νικόλας Άσιμος)
5) Για πάντα μαζί (Ν.Λαβράνος-Δ.Ιατρόπουλος)
6) Έλα σε μένα (Μ.Χατζιδάκις-Ν.Γκάτσος)
7) Το πάτωμα (Σ.Κραουνάκης-Λ.Νικολακοπούλου)
8) Αχ αγάπη (Α.Βαρδής-Πυθαγόρας)
9) Τι σου ’κανα και πίνεις (Μ.Πλέσσας-Λ.Παπαδόπουλος)
10) Θυμάμαι ( C . Obien -Δ.Ιατρόπουλος)
11) Δεν ξεχνιέσαι (Γ.Κατσαρός-Πυθαγόρας)
12) Έλα γι ’απόψε (Χρήστος Χαιρόπουλος)
13) Απόψε (Γιάννης Πάριος)
14) Τα πήρες όλα (Θ.Πολυκανδριώτης-Γ.Πάριος)
15) Όλα για τον έρωτα (Ν.Ιγνατιάδης-Λ.Παπαδόπουλος)
16) Ποια νύχτα σ’ έκλεψε (Μ.Πλέσσας-Λ.Παπαδόπουλος)
17) Τι θέλεις να κάνω (Γ.Χατζηνάσιος-Κ.Ρουβηνέτης)
18) Αδιέξοδο (Σ.Ξαρχάκος-Λ.Παπαδόπουλος)
Β ’μέρος
1) Ποιος να συγκριθεί μαζί σου (Γ.Χατζηνάσιος-Ν.Ρούνικ)
2) Κάνε λιγάκι υπομονή (Βασίλης Τσιτσάνης)
3) Το ξέρω πια δεν μ’ αγαπάς (Γ.Ζαμπέτας-Λ.Παπαδόπουλος)
4) Τα δάχτυλα (Γιάννης Πάριος)
5) Ήρθα κι απόψε στα σκαλοπάτια σου (Γ.Ζαμπέτας-Χ.Βασιλειάδης)
6) Δώσε μου λιγάκι ουρανό (Γιάννης Πάριος)
7) Τόσα γράμματα (Γιάννης Πάριος)
8) Το σημάδι (Μ.Τόκας-Σ.Αλιβιζάτος)
9) Όλα σ’ αγαπάνε (Α.Χρυσοβέργης-Σ.Γιατράς)
10) Αχ, τα μάτια σου (Μ.Λοΐζος-Α.Δασκαλόπουλος)
11) Ένα σφάλμα έκανα (Θ.Δερβενιώτης-Ν.Μουρκάκος)
12) Όλη η ζωή μου (Α.Βαρδής-Β.Γιαννόπουλος)
13) Τώρα πια (Α.Β arriere -Πυθαγόρας)
14) Τώρα που σε γνώρισα (Νίκος Γούναρης)
15) Λάθος η αγάπη μας (Λ.Μαρκέας-Π.Προπάγιας)
16) Γελάς (Κ.Καπνίσης-Γ.Οικονομίδης)
17) Την αγαπούσα παραδέχομαι (Ζ.Ιακωβίδης-Πυθαγόρας)
18) Μου ’χεις κάνει τη ζωή μου κόλαση (Α.Βαρδής-Β.Γιαννόπουλος)
19) Πιο καλή η μοναξιά (Χ.Βαρθακούρης-Γ.Πάριος)
20) Έτσι είμαι εγώ ( C . Francois -Γ.Πάριος)
Το τελευταίο κομμάτι είναι το πασίγνωστο « My way » του Frank Sinatra , στο οποίο, μετά από παραίνεση του Μάκη Μάτσα- ο οποίος, μαζί με τον τραγουδιστή, έκανε και την επιλογή του ρεπερτορίου της συναυλίας- ο Γιάννης Πάριος έβαλε ελληνικούς στίχους.
Η συναυλία έκλεισε με τον «Αποχαιρετισμό» (ή «Θάλασσα») του Κώστα Μουντάκη και το «Έτσι είμαι εγώ» που ξανακούστηκε.
Στην παράσταση συμμετείχαν η Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, λαϊκή ορχήστρα και η χορωδία του Κυριάκου Τσολάκη. Η μουσική διεύθυνση έγινε από τον Ανδρέα Πυλαρινό, η σκηνοθεσία και ο σχεδιασμός των φωτισμών από την Ελευθερία Ντεκώ, η ενορχήστρωση από το Νίκο Κούρο και η προσαρμογή των ενορχηστρώσεων για τη συμφωνική ορχήστρα από το Ντίνο Γεωργούντζο.
«Χρόνια πολλά στον έρωτα» ευχήθηκε ο Γιάννης Πάριος ξεκινώντας τις συναυλίες που φέρουν τον τίτλο «Ο κύκλος του έρωτα». Και παρατηρώντας τους τίτλους των τραγουδιών που ακούστηκαν, διακρίνουμε καταρχάς κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες στιγμές τραγουδιών που δεν έχουν δισκογραφηθεί από τον Πάριο. Ενδεικτικά αναφέρω τα «Ένα σφάλμα έκανα», «Έλα γι’ απόψε», «Κι αν τα μάτια σου», «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε» , «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου» (το οποίο είναι μεν εξαιρετικό τραγούδι, αλλά ελπίζω τώρα που ξαναανακαλύφθηκε να μην αποτελέσει τη νέα «Πριγκηπέσσα», που ακούγεται παντού και πάντα, σε ποικίλες διασκευές και εκτελέσεις) και αρκετά ακόμα. Από την άλλη, ένα μεγάλο μέρος της συναυλίας καλύφθηκε από τραγούδια που δισκογραφήθηκαν με τη φωνή του Πάριου.
Κι εδώ έχω να κάνω δυο ερωτήματα. Το δελτίο τύπου των συναυλιών έγραφε: « Αναδρομή στο Ερωτικό τραγούδι - Από το 1950 στους δημιουργούς του σήμερα». Δεν μπορώ να καταλάβω λοιπόν γιατί σε ένα πρόγραμμα που, υποτίθεται πως περιλαμβάνει κάποια από τα σημαντικότερα ερωτικά τραγούδια, θα έπρεπε να ακουστούν για άλλη μια φορά, κάποια από τα χιλιοακουσμένα τραγούδια του προσωπικού ρεπερτορίου του τραγουδιστή, που ναι μεν έγιναν μεγάλες επιτυχίες, δεν ξέρω όμως αν πρόκειται για τα σημαντικότερα ελληνικά ερωτικά τραγούδια. Πολύ περισσότερο αυτά που γράφτηκαν τα τελευταία 10-15 χρόνια. Πέρα από την επιλογή επίσης, δεν ξέρω με ποιο κριτήριο φτιάχτηκε η σειρά των τραγουδιών και μετά το «Αγαπάω κι αδιαφορώ» για παράδειγμα, υπήρχε το «Για πάντα μαζί» ή μετά το «Όλα σ’ αγαπάνε» μπήκε το «Αχ, τα μάτια σου». Αν διαβάσετε προσεκτικά το πρόγραμμα θα καταλάβετε τι εννοώ…
Ακόμα κι αν έγινε με βάση το ότι η μουσική δεν έχει ταμπέλες, σύνορα κλπ, δεν θα μπορούσε να μπει μια σειρά μέσα σ’ ένα χρονολογικό πλαίσιο, για να γίνεται πιο ομαλά η μετάβαση από το ένα τραγούδι στο άλλο; Και απορώ γιατί ανάμεσα σ’ όλο το πρόγραμμα δεν είχε θέση ούτε ένα τραγούδι του Μίκη ή του Καλδάρα.
Η δεύτερη ένστασή μου αφορά στις ενορχηστρώσεις. Δεν ξέρω αν υπήρχε λόγος, επειδή υπήρχαν μια συμφωνική ορχήστρα και μια λαϊκή ορχήστρα, να χρησιμοποιηθούν όλοι σε όλα και να υπερφορτωθούν τόσο κάποια πολύ «εσωτερικά» κομμάτια όπως το «Πάτωμα» , σε σημείο τέτοιο που να θυμίζουν στιγμές από μιούζικαλ ή από το Φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης της δεκαετίας του ‘70…
Η τρίτη παρατήρηση έχει να κάνει με τον ήχο. Υπήρχαν κάποια σημεία που έκανα προσπάθεια για να ακούσω τη φωνή του τραγουδιστή. Η συμφωνική και ο ντράμερ στο φουλ, κάλυπταν τα πάντα… Ίσως γι’ αυτό και στο πρώτο ρεφραίν του «Μια νύχτα σ’ έκλεψε» , τραγουδιστής και ορχήστρα ήταν «αλλού η θάλασσα κι αλλού το πλοίο» που λέει και το τραγούδι του Πάριου… Για τη χορωδία δεν το συζητώ. Είτε υπήρχε, είτε δεν υπήρχε ήταν ένα και το αυτό… Στο πρώτο μέρος επίσης, δεν καταλάβαινα αν τα μπουζούκια έβγαιναν «ακουστικά» ή «ηλεκτρικά». Τελικά, προς μεγάλη μου λύπη, αντιλήφθηκα πως έβγαιναν με ηλεκτρικό ήχο. Όσον αφορά τις ερμηνείες του Πάριου, σίγουρα δεν είναι ο τραγουδιστής των δεκαετιών ’70 –’90. Πιστεύω όμως, πως, αν εξαιρεθούν οι διάφορες υπερβολές, κορώνες κλπ, έχει ακόμα πράγματα να δώσει…
Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή που στο «Δεν ξεχνιέσαι» , εμφανίσθηκε στη σκηνή ο Γιώργος Κατσαρός για να συνοδεύσει τον τραγουδιστή με το σαξόφωνό του…
Ξεχωριστό και το φινάλε, με τα αυτοβιογραφικά λόγια του Πάριου πάνω στη μελωδία του « My way » του Sinatra :
«Αγάπησα πολύ και μ’ αγαπήσανε κι εμένα
μα μένει ένα γιατί να νοιώθω φυλακή χωρίς εσένα,
μετά απ’ όλα αυτά και τόσα χρόνια επιτυχίας,
να ζω μια μοναξιά πολυτελείας»
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αγάπη που έδειξε το κοινό στον Πάριο, με παρατεταμένα και έντονα χειροκροτήματα αλλά και με επιφωνήματα από την πλατεία, όπως «Είσαι ολόκληρος ο πλανήτης!» κλπ... Στην κατάμεστη αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής διακρίναμε το Μάκη Μάτσα, το Γιώργο Χατζηνάσιο με τη σύζυγό του Μαρία, το Γρηγόρη Βαλτινό, τη Σοφία Αλιμπέρτη, το γιο του Βασίλη Τσιτσάνη, Κώστα, τον τραγουδιστή Νίκο Οικονομόπουλο, τη σκηνοθέτη και ηθοποιό Τατιάνα Λύγαρη, τις δημοσιογράφους Εύη Κυριακοπούλου και Άννα Δρούζα και τους δημοσιογράφους και ραδιοφωνικούς παραγωγούς Γιώργο Τσάμπρα και Σιδερή Πρίντεζη.
Κι επειδή προαναγγέλθηκε η κυκλοφορία της συναυλίας σε δίσκο, εύχομαι οι όποιες παραλείψεις, οι οποίες είναι βεβαίως καθαρά προσωπικές εκτιμήσεις, να διορθωθούν και να έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά που θα κοσμεί τις δισκοθήκες μας… Οι προϋποθέσεις υπάρχουν….
