O Αλκίνοος Ιωαννίδης στην πιο προσωπική του ώρα και στιγμή

(VIDEO) Το «solo» είναι κάτι σαν αναπαράσταση. Σα να σου επιτρέπει να μπεις στο παιδικό δωμάτιό του.
logo radio
Ogdoo web radio
Live
 
26/06/2018

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

Γιώργος Μυζάλης
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Πριν από τη χθεσινοβραδυνή συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στον κήπο του Μεγάρου σκεφτόμουν ότι ποτέ στο παρελθόν δεν τον είχα ακούσει έτσι, σόλο. Με μια κιθάρα, δηλαδή. Στο τέλος, δε, της συναυλίας, δεν αλλάζω τίποτα από την συγκεκριμένη ρήση. Ακόμα δεν έχω δει το project «solo» του Αλκίνοου. Αυτή την επιστροφή στη ρίζα της τραγουδοποιίας, όπως και ο ίδιος την αποκαλεί. Μην παρεξηγηθώ, δεν ήταν άσχημα χθες, τουναντίον. Ωστόσο, θα σας πω γιατί τοποθετούμαι με αυτό τον τρόπο.

Έχω γράψει και στο παρελθόν πόσο μου αρέσει αυτό το πλαίσιο με τον κήπο του Μεγάρου. Χαλαρό κλίμα, ωραία τοποθεσία καταπράσινη, στο κέντρο της Αθήνας και ως προστιθέμενη αξία μια συναυλία αγαπημένου καλλιτέχνη. Ωστόσο, να είμαστε ξεκάθαροι: δεν πρόκειται για το «φουλ πακέτο». Με μιάμιση ώρα επιτρεπόμενης (εξ αντικειμενικών συνθηκών και δυσκολιών) διάρκειας, ακόμα και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη το εγχείρημα είναι ζόρικο. Δεν είμαστε στο εξωτερικό που η μιάμιση ώρα είναι το σύνηθες. Στη χώρα μας, οι περισσότεροι καλλιτέχνες ξεπερνούν τις δυόμιση ώρες στα live τους. Οπότε, θα μπορούσαμε να πούμε -χαριτολογώντας ίσως- ότι ο κήπος του Μεγάρου «δειγματίζει». Παίρνεις μια εικόνα του καλλιτέχνη σε μια όμορφη συνθήκη και πάνω που «γλυκαίνεσαι», πουφ... ξυπνάς από το όνειρο. «Πάνω στο καλύτερο».

Χθες βράδυ, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ήταν και πάλι αυτός ο ξεχωριστός τραγουδοποιός με τη μοναχική, αλλά ουσιαστική πορεία. Νεότατος, πνευματώδης, επικοινωνιακός, χιουμορίστας, τόσο εντός των τραγουδιών, όσο και στις εξιστορήσεις του πριν και μετά από αυτά. Έκλεινες τα μάτια και τον φανταζόσουν στο παιδικό του δωμάτιο, δεκαέξι ετών -κι εκείνον με κλειστά τα μάτια- να φαντάζεται όσα πλέον συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Να φαντάζεται και να ονειρεύεται. Αυτή τη φαντασία και αυτό το όνειρο, με τρόπο ποιητικό και δημιουργικό, προσφέρει από σκηνής και από δισκογραφίας στο κοινό του όλα αυτά τα χρόνια. Το «solo» είναι κάτι σαν αναπαράσταση. Σα να σου επιτρέπει να μπεις στο παιδικό (και αργότερα εφηβικό και πλέον ενήλικο και γονικό) δωμάτιό του, την πιο προσωπική του ώρα και στιγμή: την ώρα που δημιουργεί, από το μηδέν, κόσμους ολόκληρους και αυτάρκεις.

Θα πάω και απόψε στον κήπο του Μεγάρου (εφόσον επιτρέψει τη συναυλία ο κυκλοθυμικός αυτός Ιούνιος). Για να δω το «χρωστούμενο» δεύτερο μισό ή για να «προθερμανθώ» εν όψει της επόμενης (ολόκληρης) στο Νταμάρι Βριλησσίων στις 18 Ιουλίου.

ΤΟ OGDOO.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τραγούδι αλλιώς, στο email σας!

Ενημερωθείτε πρώτοι για τα τελευταία νέα στο χώρο της καλής μουσικής!