Μάλαμας – Δήθεν: 1 – 0 (Ήμασταν Εκεί)

«Καλησπέρα σας …» και ξεκίνησε. Χωρίς φανφάρες, τυμπανοκρουσίες, support και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Ένας καλλιτέχνης που το καλάμι το έχει για ψάρεμα και μόνο.

Ένας τραγουδιστής – τραγουδοποιός, που σίγουρα έχει δημιουργήσει το δικό του κοινό. Οι περισσότεροι, στο κατάμεστο θέατρο Λυκαβηττού, σιγοτραγουδούσαν τα τραγούδια του, ακόμα και τα όχι τόσο γνωστά. Δε συζητάμε φυσικά για το έγινε στο «Τσιγάρο, ατέλειωτο», στην «Πριγκηπέσα», στο «Στα είπα όλα» και μερικά ακόμη που πλέον έχουν περάσει σε ευρύτερα ακροατήρια.

Σε αντιδιαστολή με τη συναυλία του Rogers Waters στο Ο.Α.Κ.Α και το show "The Wall Tour" , εδώ υπερίσχυσε κατά κράτος η ουσία έναντι του θεάματος. Η σκηνή, τόσο απλή και ταυτόχρονα τόσο όμορφη. Η παρουσία του Μάλαμα σ’ αυτήν, της ορχήστρας και των τραγουδιστριών που τον συνόδευαν, όπως την περιμέναμε… σεμνή, άφηναν τον κόσμο να κάνει το δικό του show , τραγουδώντας και γιατί όχι, χορεύοντας…

Τι είδαμε…

Εκπαιδευμένο κοινό, ανθρώπους που ήξεραν γιατί ήρθαν, τι περίμεναν να ακούσουν και το εισέπραξαν απολύτως. Στη συντριπτική πλειοψηφία νέους γύρω στα 30. Είδαμε όμως και 15χρονα αλλά και αρκετά μεγαλύτερους, πάνω από 60. Δύο πολύ καλές γυναικείες φωνές να τον συνοδεύουν (Μαρίνα Δακανάλη, Σαββέρια Μαργιολά).

Καταπληκτική ορχήστρα.
Έντονη συγκίνηση, όταν αφιέρωσε ένα τραγούδι στον πολύ καλό του φίλο Νίκο Παπάζογλου και ένα τελείως διαφορετικό χειροκρότημα όταν ολοκλήρωσε την ερμηνεία του και αν παρατήρησα καλά, βούρκωσε.Έναν τραγουδιστή που γούσταρε, έναν καλλιτέχνη που δεν τον απασχολούν οι ταμπέλες. Έναν άνθρωπο με το ποτό του και το τσιγάρο του στην πίστα, γιατί κακά τα ψέματα, αυτός είναι ο Μάλαμας που αγαπάμε.Έναν λαϊκό τραγουδιστή κινούμενο στα όρια αυτού που κάποιοι ονομάζουν «έντεχνο», λες και το άλλο τραγούδι είναι άτεχνο.

Τι δεν είδαμε…

Δήθεν… Δεν είδαμε τίποτα δήθεν. Τίποτα στημένο, στακάτο, και καλά… Επαναστατικές δηλώσεις του στυλ, «η επανάσταση άρχισε», «η επανάσταση, είναι στους δρόμους» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Το άκουσα πρόσφατα σε συναυλία τραγουδιστή ανάλογου ύφους, το έχω ακούσει πολλές φορές…
Αντίθετα, δανείστηκε ένα απόσπασμα, νομίζω του Ελύτη, ότι «αν αποσυνθέσουμε την Ελλάδα θα μας μείνει η θάλασσα, μια ελιά και ένα αμπέλι. Ε, με τα ίδια μπορούμε να την ξαναφτιάξουμε». Όλο το νόημα σε μια φράση…

Τον Μάλαμα, να ξαναβγαίνει μετά την πρώτη και τελικά οριστική του αποχώρηση. Είχε προλάβει να εξηγήσει και να απολογηθεί ότι από τα γειτονικά Νοσοκομεία υπάρχει έκκληση να τελειώνουμε σιγά σιγά γιατί ενοχλούνταν οι νοσηλευόμενοι.