Το πρόγραμμα άνοιξε με τη φωνή της Φωτεινής Βελεσιώτου να ερμηνεύει ένα νέο τραγούδι που γράφτηκε ειδικά για την πορεία και εργογραφία του σπουδαίου στιχουργού. Υποδειγματικοί οι στίχοι της Λίνας Δημοπούλου, που ιχνηλατούν τίτλους, αλλά και επιλογές ζωής του Βίρβου - με κέντρο βάρους το «Εγώ δεν ζω γονατιστός» που ήταν και ο τίτλος της παράστασης- και αντιστοίχως ταιριαστή η μουσική του Μιχάλη Κουμπιού στους δρόμους του ζεϊμπέκικου.
Ο ίδιος ο Κώστας Βίρβος, παρών στην εκδήλωση, παρακολούθησε από την πρώτη σειρά τους ερμηνευτές να τραγουδούν τα κομμάτια του. Γεράσιμος Ανδρεάτος, Φωτεινή Βελεσσιώτου, Ελένη Βουδουράκη, Βασίλης Λέκκας, Κώστας Μακεδόνας, Γιώργος Μαργαρίτης, Δημήτρης Μπάσης, Σοφία Παπάζογλου, Μαρία Σπυροπούλου, Μπάμπης Τσέρτος, Κατερίνα Τσιρίδου και Λάκης Χαλκιάς, ήταν με αλφαβητική σειρά οι ερμηνευτές που πέρασαν από μπροστά του, ερμήνευσαν τις μεγάλες επιτυχίες του με τη συνοδεία της λαϊκής ορχήστρας «Καρέ – Καρέ» και τον ευχαρίστησαν για την προσφορά του στη μουσική της χώρας μας.
Στο τέλος της βραδιάς, μπροστά σε ένα κατάμεστο θέατρο, ο Κώστας Βίρβος ανέβηκε στη σκηνή όπου τραγούδησε μαζί με το Γιώργο Μαργαρίτη και του απονεμήθηκε τιμητική πλακέτα από τον πρόεδρο του Badminton κ. Μιχάλη Αδάμ. (Δείτε το βίντεο εδώ)
Μια μέρα, επειδή βαριόμουνα να γράψω έκθεση, σκέφτηκα να γράψω ένα ποίημα. Μόλις το διάβασε ο δάσκαλος, τα ‘χασε. Δεν πίστευε ότι το έγραψα εγώ. «Μα σας λέω, εγώ το ‘γραψα» του έλεγα. «Ε, τότε» μου λέει, «θα σου δώσω ένα άλλο θέμα και θα πας μια ώρα, δύο ώρες στο διπλανό δωμάτιο μέχρι να φτιάξεις ένα ποίημα». Πράγματι. Δεν πέρασε μια ώρα, το τελείωσα εγώ το ποίημα και του το πήγα. Ήταν κι αυτό καλό, όπως και το πρώτο. Τότε πίστεψε ότι έχω ταλέντο.
Αυτό το περιστατικό, όμως, έκανε κι εμένα να πιστέψω ότι έχω κάποιο ταλέντο. Πιστεύοντας λοιπόν, στο ταλέντο μου, άρχισα να ονειρεύομαι πως μια μέρα θα γράψω στίχους για τραγούδια. Τελικά, έγραψα 2.500 τραγούδια.
Νομίζω πως τα πιο πολλά απ’ αυτά είναι καίρια. Κάποια γεννήθηκαν από την επικαιρότητα. Άμα συνέβαινε κάποιο γεγονός, έπρεπε να γίνει τραγούδι. Κάποια είναι βιωματικά, αλλά τα περισσότερα γράφτηκαν από την παρατήρηση. Παρατηρούσα τους ανθρώπους, άκουγα τις ιστορίες τους, έπαιρνα έμπνευση από τη χαρά τους, αλλά προπάντων από τον πόνο και τα αδιέξοδά τους. Ρουφούσα το κάθε τι. Αφορμή για τραγούδι μπορούσε να είναι οτιδήποτε…
Φωτογραφίες: Χρύσα Σοφρωνά
Video: Κίκα Α. Ρόκα
