Όταν η πιο επιτυχημένη -από κάθε άποψη- στιχουργός των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών επιμελείται μια συναυλία με τα τραγούδια της, ερμηνευμένα από νέους, φρέσκους και ταλαντούχους καλλιτέχνες, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι το τραγούδι έχει μέλλον, άρρηκτα συνδεδεμένο -φυσικά- με το παρελθόν.
Το Σάββατο 20 Ιουλίου, στον Πολυχώρο «Λιπάσματα Δραπετσώνας», η αγαπημένη Λίνα Νικολακοπούλου πρόσφερε στους θεατές - ακροατές μια σχεδόν τρίωρη συναυλία, κατά τη διάρκεια της οποίας ακούστηκαν από τους Παυλίνα Βουλγαράκη, Θοδωρή Βουτσικάκη, Βιολέτα Ίκαρη, Πέννυ Μπαλτατζή, Σταύρο Νιφοράτο, Πάνο Παπαϊωάννου, Γιώργο Περρή και το γυναικείο φωνητικό σύνολο Stringless, κάποια από τα τραγούδια της (εννοείται ότι δε θα μπορούσαν να χωρέσουν όλα), θυμίζοντας σε όλους τη διαχρονικότητα αυτών των τραγουδιών.
Όλοι μαζί οι ερμηνευτές ανέβηκαν στη σκηνή με το τραγούδι - ύμνο στο θεσμό των καλοκαιρινών εμφανίσεων, τη «Συναυλία». Ο Θοδωρής Βουτσικάκης ερμήνευσε τα «Πριν το τέλος», « La vita e bella» (σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου) και «Στα κίτρινα φώτα» (τραγούδι που ακούστηκε και στο τέλος της βραδιάς από τον guest Γιώργο Καλογερόπουλο). Η Παυλίνα Βουλγαράκη είπε τρία πολύ ιδιαίτερα κομμάτια («Μωρό», «Ζελατίνα», «Δικαίωμα») και ο Πάνος Παπαϊωάννου συγκίνησε με τα «Καημέ του κόσμου», «Το πάθος που διώκεται» και «Ούτε που ρώτησα». Οι θεσσαλονικιές Stingless με όπλο τις φωνές τους τραγούδησαν τα «Άη Γιώργη», «Βράχος» και «Τρεις Άγγελοι», ενώ ο Σταύρος Νιφοράτος μας μετέφερε στην «Εποχή της αγάπης», στο «Τριανταφυλλάκι» και στο «Εμένα με συμφέρει». Η εγκυμονούσα Πέννυ Μπαλτατζή άκρως χαμογελαστή είπε τα «Ανεβάσαμε», «Προσωπικά» και «Λαϊκά», για να συνεχίσει ο Γιώργος Περρής με τον «Δερβίση», το «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ» σε μια διαφορετική εκτέλεση και το «Όλα ένα». Η Βιολέτα Ίκαρη ερμήνευσε το «Βλέφαρό μου», το «Να ‘χε η νύχτα άκρη» και το «Πίστα από φώσφορο».
Κάπου εκεί ανέβηκε η ίδια η Λίνα στη σκηνή για να ευχαριστήσει όλους όσοι συμμετείχαν στην παράσταση, αλλά και τον κόσμο που την παρακολούθησε, λέγοντας ότι θέλει όσα συναισθήματά μας δεν έχει καταφέρει ακόμα να περιγράψει μέσω των στίχων της, να της τα πούμε για να το κάνει τώρα, μη παραλείποντας να αναφερθεί σε κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις της εποχής μας (πχ θάνατοι Παύλου Φύσσα, Ζακ Κωστόπουλου, Ελένης Τοπαλούδη). Ακολούθησε ένα medley από όλους τους ερμηνευτές με τα «Παράπονο ξενητιά», «Δυνατά δυνατά», «Βάρκα που ‘χεις τόσα δίχτυα», «Σαϊτιά», «Να ‘ταν η χαρά οικόπεδο», «Ανθρώπων έργα», «Της καληνύχτας τα φιλιά», «Με την πλάτη» και φυσικά, τη «Συναυλία», ενώ η ίδια συμμετείχε ερμηνευτικά στη «Λάβα».
Διαβάζοντας ξανά τη συνέντευξη που είχε δώσει η Λίνα Νικολακοπούλου στο Όγδοο λίγους μήνες πριν, η συγκεκριμένη παράσταση «κλωθογυρνούσε» στο μυαλό της από πέρυσι, αλλά τελικά, έγινε φέτος πράξη. Αυτό σημαίνει πως, ό,τι λέει το πραγματοποιεί και σίγουρα, έχει πολλά ακόμα να πράξει. Η επιλογή της να «εμπιστευθεί» τα τραγούδια της σε αποκλειστικά νέους ερμηνευτές δείχνουν ότι είναι ένας άνθρωπος που ζει την κάθε εποχή και που πάντα βρίσκει τα θετικά της στοιχεία, προσπαθώντας να τα αναδείξει σε όλον τον κόσμο. Και από ό,τι φαίνεται, το καταφέρνει πολύ καλά. Ανυπομονούμε για τα επόμενα.
Όλοι μαζί οι ερμηνευτές ανέβηκαν στη σκηνή με το τραγούδι - ύμνο στο θεσμό των καλοκαιρινών εμφανίσεων, τη «Συναυλία». Ο Θοδωρής Βουτσικάκης ερμήνευσε τα «Πριν το τέλος», « La vita e bella» (σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου) και «Στα κίτρινα φώτα» (τραγούδι που ακούστηκε και στο τέλος της βραδιάς από τον guest Γιώργο Καλογερόπουλο). Η Παυλίνα Βουλγαράκη είπε τρία πολύ ιδιαίτερα κομμάτια («Μωρό», «Ζελατίνα», «Δικαίωμα») και ο Πάνος Παπαϊωάννου συγκίνησε με τα «Καημέ του κόσμου», «Το πάθος που διώκεται» και «Ούτε που ρώτησα». Οι θεσσαλονικιές Stingless με όπλο τις φωνές τους τραγούδησαν τα «Άη Γιώργη», «Βράχος» και «Τρεις Άγγελοι», ενώ ο Σταύρος Νιφοράτος μας μετέφερε στην «Εποχή της αγάπης», στο «Τριανταφυλλάκι» και στο «Εμένα με συμφέρει». Η εγκυμονούσα Πέννυ Μπαλτατζή άκρως χαμογελαστή είπε τα «Ανεβάσαμε», «Προσωπικά» και «Λαϊκά», για να συνεχίσει ο Γιώργος Περρής με τον «Δερβίση», το «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ» σε μια διαφορετική εκτέλεση και το «Όλα ένα». Η Βιολέτα Ίκαρη ερμήνευσε το «Βλέφαρό μου», το «Να ‘χε η νύχτα άκρη» και το «Πίστα από φώσφορο».
Κάπου εκεί ανέβηκε η ίδια η Λίνα στη σκηνή για να ευχαριστήσει όλους όσοι συμμετείχαν στην παράσταση, αλλά και τον κόσμο που την παρακολούθησε, λέγοντας ότι θέλει όσα συναισθήματά μας δεν έχει καταφέρει ακόμα να περιγράψει μέσω των στίχων της, να της τα πούμε για να το κάνει τώρα, μη παραλείποντας να αναφερθεί σε κάποιες δυσάρεστες καταστάσεις της εποχής μας (πχ θάνατοι Παύλου Φύσσα, Ζακ Κωστόπουλου, Ελένης Τοπαλούδη). Ακολούθησε ένα medley από όλους τους ερμηνευτές με τα «Παράπονο ξενητιά», «Δυνατά δυνατά», «Βάρκα που ‘χεις τόσα δίχτυα», «Σαϊτιά», «Να ‘ταν η χαρά οικόπεδο», «Ανθρώπων έργα», «Της καληνύχτας τα φιλιά», «Με την πλάτη» και φυσικά, τη «Συναυλία», ενώ η ίδια συμμετείχε ερμηνευτικά στη «Λάβα».
Διαβάζοντας ξανά τη συνέντευξη που είχε δώσει η Λίνα Νικολακοπούλου στο Όγδοο λίγους μήνες πριν, η συγκεκριμένη παράσταση «κλωθογυρνούσε» στο μυαλό της από πέρυσι, αλλά τελικά, έγινε φέτος πράξη. Αυτό σημαίνει πως, ό,τι λέει το πραγματοποιεί και σίγουρα, έχει πολλά ακόμα να πράξει. Η επιλογή της να «εμπιστευθεί» τα τραγούδια της σε αποκλειστικά νέους ερμηνευτές δείχνουν ότι είναι ένας άνθρωπος που ζει την κάθε εποχή και που πάντα βρίσκει τα θετικά της στοιχεία, προσπαθώντας να τα αναδείξει σε όλον τον κόσμο. Και από ό,τι φαίνεται, το καταφέρνει πολύ καλά. Ανυπομονούμε για τα επόμενα.
