Πώς γίνεται μία παράσταση βασισμένη στην αθάνατη ελληνική παράδοση να παρουσιάζεται στις μέρες μας με τέτοιον τρόπο ώστε να βγαίνουν οι θεατές τουλάχιστον συγκινημένοι;
Η απάντηση στην ερώτηση αυτή έρχεται από την Ηρώ Σαΐα, η οποία από εχθές 15 Νοεμβρίου και για όλες τις Πέμπτες έως τις 13 Δεκεμβρίου, βρίσκεται στη σκηνή του θεάτρου Μικρό Γκλόρια, μαζί με δύο απίστευτους συνεργάτες, τον Νεοκλή Νεοφυτίδη (ενορχήστρωση, πιάνο, τραγούδι) και τον Παντελή Ντζιάλα (κιθάρες, κρουστά, τραγούδι).
Το «Παραδώσου» είναι ένας πολύ ευφάνταστος και εν τέλει, αληθινός τίτλος, αφού στη χθεσινή πρεμιέρα το κοινό, ανάμεσα στο οποίο βρέθηκε πλήθος καλλιτεχνών και δημοσιογράφων (Σταύρος Ξαρχάκος, Χαρούλα Αλεξίου, Λίνα Νικολακοπούλου, Ζαχαρίας Καρούνης, Σοφία Μανουσάκη, Αργυρώ Καπαρού, Ξενοφών Ραράκος, Σιδερής Πρίντεζης κ.α.), παραδόθηκε άνευ όρων στον μοναδικό συνδυασμό των δημοτικών μας τραγουδιών με κομμάτια της πιο σύγχρονης μουσικής σκηνής.
Δεν υπάρχει λόγος να «προδοθεί» το πρόγραμμα, γιατί είναι από τις παραστάσεις που αν δεν τις βιώσει κανείς, τα περιγραφικά λόγια χάνουν το νόημά τους. Αυτό που μπορεί άνετα να ειπωθεί είναι ότι, η Ηρώ Σαΐα με την ερμηνευτική και την εκφραστική της ικανότητα, δημιούργησε ένα κλίμα μέθεξης και ευφορίας με παραδοσιακά τραγούδια που δεν ακούγονται εύκολα σε παραστάσεις. Τραγούδια που οι περισσότεροι γνωρίσαμε από τις προγενέστερες συγγενικές μας γενιές ή που δεν τα έχουμε ακούσει και ποτέ. Και όλα αυτά, σε ένα άρτια δεμένο «σχοινί» με κομμάτια των Χατζιδάκι, Ξαρχάκου, Λάγιου κλπ. Ο τρόπος με τον οποίο η Ηρώ ερμηνεύει όλα τα κομμάτια είναι τόσο ιδιαίτερος και προσεγμένος, ενώ οι κινήσεις της εφάπτονται απόλυτα με το ήδη θερμό κλίμα της βραδιάς.
Οι δυο συνοδοιπόροι της, ο Νεοφυτίδης και ο Ντζιάλας εκμεταλλεύονται κάθε πτυχή του ταλέντου τους, δημιουργώντας όλοι μαζί ένα άρρηκτα συνδεδεμένο μουσικό τρίο, το οποίο καταλήγει να θεωρείται παράδειγμα προς μίμηση. Επιβάλλεται να γίνει ειδική αναφορά στον γλύπτη Κώστα Βαρώτσο που με τα εξειδικευμένα και απέριττα σκηνικά του προσθέτει το δικό του λιθαράκι στην πλήρη οπτικοποίηση της παράστασης αυτής. Η σκηνοθεσία ανήκει στον Άγγελο Μπούρα, έναν νέο ηλικιακά καλλιτέχνη που δίνει τον καλύτερό του εαυτό ώστε να αναδειχθούν όλα αυτά τα μουσικά διαμάντια.
Η Ηρώ Σαΐα, στο δελτίο τύπου της συγκεκριμένης παράστασης ανάφερε ότι «Η παράσταση αυτή είναι αποκύημα ανάγκης. Της ανάγκης μου να επικοινωνήσω πράγματα διαφορετικά, της ανάγκης μου να επαναπροσδιοριστώ ως προς την Τέχνη μου, της ανάγκης μου να μην ξεχνάω να θυμάμαι κάθε μέρα την παιδική μου ηλικία και την καταγωγή μου, τις ρίζες και τα βιώματά μου ώστε να μη μεγαλώσω».
Μετά την ολοκλήρωση, λοιπόν, της πρώτης παράστασης, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι οι ανάγκες της Σαΐα έγιναν δικές μας ανάγκες και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.
Η απάντηση στην ερώτηση αυτή έρχεται από την Ηρώ Σαΐα, η οποία από εχθές 15 Νοεμβρίου και για όλες τις Πέμπτες έως τις 13 Δεκεμβρίου, βρίσκεται στη σκηνή του θεάτρου Μικρό Γκλόρια, μαζί με δύο απίστευτους συνεργάτες, τον Νεοκλή Νεοφυτίδη (ενορχήστρωση, πιάνο, τραγούδι) και τον Παντελή Ντζιάλα (κιθάρες, κρουστά, τραγούδι).
Το «Παραδώσου» είναι ένας πολύ ευφάνταστος και εν τέλει, αληθινός τίτλος, αφού στη χθεσινή πρεμιέρα το κοινό, ανάμεσα στο οποίο βρέθηκε πλήθος καλλιτεχνών και δημοσιογράφων (Σταύρος Ξαρχάκος, Χαρούλα Αλεξίου, Λίνα Νικολακοπούλου, Ζαχαρίας Καρούνης, Σοφία Μανουσάκη, Αργυρώ Καπαρού, Ξενοφών Ραράκος, Σιδερής Πρίντεζης κ.α.), παραδόθηκε άνευ όρων στον μοναδικό συνδυασμό των δημοτικών μας τραγουδιών με κομμάτια της πιο σύγχρονης μουσικής σκηνής.
Δεν υπάρχει λόγος να «προδοθεί» το πρόγραμμα, γιατί είναι από τις παραστάσεις που αν δεν τις βιώσει κανείς, τα περιγραφικά λόγια χάνουν το νόημά τους. Αυτό που μπορεί άνετα να ειπωθεί είναι ότι, η Ηρώ Σαΐα με την ερμηνευτική και την εκφραστική της ικανότητα, δημιούργησε ένα κλίμα μέθεξης και ευφορίας με παραδοσιακά τραγούδια που δεν ακούγονται εύκολα σε παραστάσεις. Τραγούδια που οι περισσότεροι γνωρίσαμε από τις προγενέστερες συγγενικές μας γενιές ή που δεν τα έχουμε ακούσει και ποτέ. Και όλα αυτά, σε ένα άρτια δεμένο «σχοινί» με κομμάτια των Χατζιδάκι, Ξαρχάκου, Λάγιου κλπ. Ο τρόπος με τον οποίο η Ηρώ ερμηνεύει όλα τα κομμάτια είναι τόσο ιδιαίτερος και προσεγμένος, ενώ οι κινήσεις της εφάπτονται απόλυτα με το ήδη θερμό κλίμα της βραδιάς.
Οι δυο συνοδοιπόροι της, ο Νεοφυτίδης και ο Ντζιάλας εκμεταλλεύονται κάθε πτυχή του ταλέντου τους, δημιουργώντας όλοι μαζί ένα άρρηκτα συνδεδεμένο μουσικό τρίο, το οποίο καταλήγει να θεωρείται παράδειγμα προς μίμηση. Επιβάλλεται να γίνει ειδική αναφορά στον γλύπτη Κώστα Βαρώτσο που με τα εξειδικευμένα και απέριττα σκηνικά του προσθέτει το δικό του λιθαράκι στην πλήρη οπτικοποίηση της παράστασης αυτής. Η σκηνοθεσία ανήκει στον Άγγελο Μπούρα, έναν νέο ηλικιακά καλλιτέχνη που δίνει τον καλύτερό του εαυτό ώστε να αναδειχθούν όλα αυτά τα μουσικά διαμάντια.
Η Ηρώ Σαΐα, στο δελτίο τύπου της συγκεκριμένης παράστασης ανάφερε ότι «Η παράσταση αυτή είναι αποκύημα ανάγκης. Της ανάγκης μου να επικοινωνήσω πράγματα διαφορετικά, της ανάγκης μου να επαναπροσδιοριστώ ως προς την Τέχνη μου, της ανάγκης μου να μην ξεχνάω να θυμάμαι κάθε μέρα την παιδική μου ηλικία και την καταγωγή μου, τις ρίζες και τα βιώματά μου ώστε να μη μεγαλώσω».
Μετά την ολοκλήρωση, λοιπόν, της πρώτης παράστασης, με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε ότι οι ανάγκες της Σαΐα έγιναν δικές μας ανάγκες και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.
