Η χθεσινοβραδυνή (19/6) συναυλία της Ελεωνόρας Ζουγανέλη στο Θέατρο Βράχων του Βύρωνα, στα πλαίσια της καλοκαιρινής περιοδείας της, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «greatest hits».
Ακούστηκαν σε αυτήν όλα εκείνα τα τραγούδια που έχει αγαπήσει το κοινό με τη φωνή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, τόσο από την προσωπική της δισκογραφία, όσο και από ρεπερτόρια άλλα (παλαιότερα και σύγχρονα) που έχει ερμηνεύσει κατά καιρούς η ίδια. Μια τέτοια τακτική από πλευράς εκείνου που καταρτίζει το playlist μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Βλέπετε, το ελληνικό κοινό αρέσκεται να ακούει γνωστά τραγούδια και αποζητά τα αγαπημένα του κυρίως. Σπανίως θα ευχαριστηθεί ή θα αναζητήσει έναν «πειραματισμό» από τον αγαπημένο του καλλιτέχνη. Έτσι, ερμηνευτές, τραγουδοποιοί και λοιποί συντελεστές ανεβαίνουν στα «πατάρια» με τα «σιγουράκια» τους και προσφέρουν στους «πελάτες» τους αυτό που τραβάει η όρεξή τους.
Ως εδώ καλά. Και πραγματικά, ουδέν μεμπτόν. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης προφανώς εφαρμόζεται και στις συναυλίες. Από εκεί και πέρα, όμως, αναγκαίες είναι και μερικές άλλες συνθήκες. Για παράδειγμα, χθες βράδυ στους Βράχους, ο ήχος ήταν πολύ κακός. Και μάλιστα, παράξενα κακός. Από τα δεξιά της σκηνής (όπως τη βλέπουμε) και για την πρώτη ώρα, τα πρίμα «ξύριζαν», ενώ ακούγονταν και διάφοροι, ξένοι -μη μουσικοί- ήχοι (τριξίματα κ.λπ.). Παράλληλα, η φωνή της τραγουδίστριας μεταφερόταν «θαμπή». Το φαινόμενο διορθώθηκε αργότερα, αλλά πολύ καθυστερημένα. Την ίδια στιγμή, στα αριστερά της σκηνής, όλα ακούγονταν πιο «στρωτά». Παράξενα πράγματα. Όλα αυτά, βέβαια, ουδόλως πτοήσαν το κοινό, που απολάμβανε τη συναυλία χωρίς προβληματισμούς και «κρατήματα».
Στα highlights της βραδιάς, η συμμετοχή του Σταύρου Σιόλα και η σύμπραξή του επί σκηνής με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μαζί είπαν τα πασίγνωστα «Διόδια» (μουσική: Σταύρος Σιόλας - στίχοι: Πόλυς Κυριάκου), αλλά και το «Δύσκολη σιωπή» (μουσική: Σταύρος Σιόλας - στίχοι: Φίλιππος Γράψας), το καινούργιο τραγούδι της Ζουγανέλη που ήδη ακούγεται στα ραδιόφωνα της χώρας. Άνιση η μάχη μεταξύ των δύο τραγουδιών, φυσικά, αλλά αναγκαία. Προσωπική μου άποψη, δε, ότι η «Δύσκολη Σιωπή» πολύ δύσκολα θα διανύσει την πορεία των «Διοδίων», χωρίς να είναι βέβαια αυτό το ζητούμενο σώνει και ντε.
Για μένα, η καλύτερη στιγμή της χθεσινής βραδιάς ήταν το «Όλες του κόσμου οι Κυριακές» (μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος - στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος) με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη να ρίχνει τους τόνους, να τραγουδάει με την καρδιά της και όχι με το λαρύγγι της, μόνο με τη συνοδεία της κιθάρας του Δημήτρη Μπαρμπαγάλα. Με έκανε να κλείσω τα μάτια και να τραγουδήσω μαζί της συγκινημένος.
Δεν γέμισαν ασφυκτικά οι Βράχοι χθες. Είχαν πάρα πολύ κόσμο, αλλά δεν γέμισαν. Το επεσήμανε και μια κοπέλα καθώς μπαίναμε: «στο Χαρούλη είχε πολύ περισσότερο κόσμο», είπε. Δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρει αυτή η παρατήρηση. Εμένα, πάντως, όχι.
Η φωτογραφία με το Δημήτρη Μπαρμπαγάλα προέρχεται από το επίσημο Fan Club της Ελεωνόρας Ζουγανέλη ενώ τα βίντεο και οι υπόλοιπες φωτογραφίες είναι του Kostas Scrom.
Ακούστηκαν σε αυτήν όλα εκείνα τα τραγούδια που έχει αγαπήσει το κοινό με τη φωνή της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, τόσο από την προσωπική της δισκογραφία, όσο και από ρεπερτόρια άλλα (παλαιότερα και σύγχρονα) που έχει ερμηνεύσει κατά καιρούς η ίδια. Μια τέτοια τακτική από πλευράς εκείνου που καταρτίζει το playlist μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Βλέπετε, το ελληνικό κοινό αρέσκεται να ακούει γνωστά τραγούδια και αποζητά τα αγαπημένα του κυρίως. Σπανίως θα ευχαριστηθεί ή θα αναζητήσει έναν «πειραματισμό» από τον αγαπημένο του καλλιτέχνη. Έτσι, ερμηνευτές, τραγουδοποιοί και λοιποί συντελεστές ανεβαίνουν στα «πατάρια» με τα «σιγουράκια» τους και προσφέρουν στους «πελάτες» τους αυτό που τραβάει η όρεξή τους.
Ως εδώ καλά. Και πραγματικά, ουδέν μεμπτόν. Ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης προφανώς εφαρμόζεται και στις συναυλίες. Από εκεί και πέρα, όμως, αναγκαίες είναι και μερικές άλλες συνθήκες. Για παράδειγμα, χθες βράδυ στους Βράχους, ο ήχος ήταν πολύ κακός. Και μάλιστα, παράξενα κακός. Από τα δεξιά της σκηνής (όπως τη βλέπουμε) και για την πρώτη ώρα, τα πρίμα «ξύριζαν», ενώ ακούγονταν και διάφοροι, ξένοι -μη μουσικοί- ήχοι (τριξίματα κ.λπ.). Παράλληλα, η φωνή της τραγουδίστριας μεταφερόταν «θαμπή». Το φαινόμενο διορθώθηκε αργότερα, αλλά πολύ καθυστερημένα. Την ίδια στιγμή, στα αριστερά της σκηνής, όλα ακούγονταν πιο «στρωτά». Παράξενα πράγματα. Όλα αυτά, βέβαια, ουδόλως πτοήσαν το κοινό, που απολάμβανε τη συναυλία χωρίς προβληματισμούς και «κρατήματα».
Στα highlights της βραδιάς, η συμμετοχή του Σταύρου Σιόλα και η σύμπραξή του επί σκηνής με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη. Μαζί είπαν τα πασίγνωστα «Διόδια» (μουσική: Σταύρος Σιόλας - στίχοι: Πόλυς Κυριάκου), αλλά και το «Δύσκολη σιωπή» (μουσική: Σταύρος Σιόλας - στίχοι: Φίλιππος Γράψας), το καινούργιο τραγούδι της Ζουγανέλη που ήδη ακούγεται στα ραδιόφωνα της χώρας. Άνιση η μάχη μεταξύ των δύο τραγουδιών, φυσικά, αλλά αναγκαία. Προσωπική μου άποψη, δε, ότι η «Δύσκολη Σιωπή» πολύ δύσκολα θα διανύσει την πορεία των «Διοδίων», χωρίς να είναι βέβαια αυτό το ζητούμενο σώνει και ντε.
Για μένα, η καλύτερη στιγμή της χθεσινής βραδιάς ήταν το «Όλες του κόσμου οι Κυριακές» (μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος - στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος) με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη να ρίχνει τους τόνους, να τραγουδάει με την καρδιά της και όχι με το λαρύγγι της, μόνο με τη συνοδεία της κιθάρας του Δημήτρη Μπαρμπαγάλα. Με έκανε να κλείσω τα μάτια και να τραγουδήσω μαζί της συγκινημένος.
Δεν γέμισαν ασφυκτικά οι Βράχοι χθες. Είχαν πάρα πολύ κόσμο, αλλά δεν γέμισαν. Το επεσήμανε και μια κοπέλα καθώς μπαίναμε: «στο Χαρούλη είχε πολύ περισσότερο κόσμο», είπε. Δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρει αυτή η παρατήρηση. Εμένα, πάντως, όχι.
Η φωτογραφία με το Δημήτρη Μπαρμπαγάλα προέρχεται από το επίσημο Fan Club της Ελεωνόρας Ζουγανέλη ενώ τα βίντεο και οι υπόλοιπες φωτογραφίες είναι του Kostas Scrom.
