Με 10 άτομα επί σκηνής, μαζί με εκείνη, έκανε την εμφάνισή της η Poly Jean Harvey στην σκηνή την 3η μέρα του Release Athens 2016 στην σχεδόν γεμάτη Πλατεία Νερού στο Δέλτα Φαλήρου το βράδυ της Τρίτης 7 Ιουνίου.
Μπροστά ήταν οι δύο τυμπανιστές της και ένας τρίτος κρουστός που είχαν τον πρώτο ρόλο στον ήχο του πρώτου μισού της συναυλίας της όπου παρουσίασε το νέο δίσκο της «The Hope Six Demolition Project», πέντε χρόνια μετά το «Let England Shake».
Διαφορετική κι αυτή τη φορά, όπως αρέσκεται να είναι από δίσκο σε δίσκο. Την θυμάμαι σε κείνη την συγκλονιστική εμφάνισή της το 2000 στο υπαίθριο χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, στο μοναδικό Rockwave Festival που έγινε εκεί, πόσο διαφορετική ήταν με την κιθάρα και τα μαύρα δερμάτινά της όταν παρουσίαζε τον δίσκο της «Stories from the City, Stories from the Sea», που την έκανε ευρύτερα αγαπητή. Τόσο καλό δίσκο δεν επανέλαβε από τότε και ακουγόταν υποτονική στα καινούργια τραγούδια μακριά από τον experimental rock ήχο της που την καθιέρωσε. Για μια στιγμή φοβήθηκα ότι έχασε τη ροκιά της και πλέει σε άλλα μουσικά νερά πιο ρηχά.
Μαυροντυμένη, ως συνήθως, η PJ Harvey, με ένα κοντό φόρεμα που ανέμιζε και τις μαύρες αρβύλες της, σεμνή επί σκηνής, αδύνατη και μελαγχολική με τα τεράστια μαύρα φρύδια της και το γλυκό προσωπάκι της στο κέντρο του φοβερού πραγματικά stage που είχε στηθεί θυμήθηκε την παλιά της τέχνη στο σαξόφωνο κι έπαιξε σε μερικά τραγούδια, ενώ πολλές φορές το κρατούσε και το κουνούσε γύρω από το κεφάλι της με χάρη ομορφαίνοντας την παρουσία της στην σκηνή.
Σύμμαχός της PJ Harvey, όπως και όλων που βρεθήκαμε εκεί, ήταν ο καιρός καθώς είχε βρέξει το μεσημέρι πολύ, αλλά ως δια μαγείας είχαν εξαφανιστεί τα πυκνά σύννεφα κι ένα δροσερό αεράκι έκανε απολαυστική την καλοκαιρινή αυτή βραδιά.
Το σκηνικό άλλαξε και το κοινό ζεστάθηκε όταν άρχισε να παίζει τα παλιότερα τραγούδια της με τον κιθαρίστα και στενό συνεργάτη της John Parish να είναι δίπλα της στην σκηνή σε πιο ενεργό ρόλο.
Η συναυλία της 47χρονης (στις 9 Οκτωβρίου τα κλείνει) PJ Harvey έκλεισε με το «Down By The Water» από τον τρίτο δίσκο της «To Bring You My Love» (1995) με την συμμετοχή του κόσμου μετά την 80λεπτη παρουσία της στην σκηνή. Στο encore έπαιξε τρία κομμάτια ακόμη κλείνοντας με το «A Perfect Day Elise» από τον πολύ καλό δίσκο της «Is This Desire» (1998), ευχαριστώντας θερμά το κοινό.
Στο πολύ καλά οργανωμένο Release Athens τηρήθηκε η ώρα άφιξης των 5 συγκροτημάτων στην σκηνή και η PJ Harvey βγήκε κανονικά στην ώρα της, στις 10.35!
Νωρίτερα οι πολύ καλοί νέο-ψυχεδελικοί Brian Jonestown Massacre από το Σικάγο με εδώ 26 χρόνια ιστορία και 14 άλμπουμ στη δισκογραφία τους εμφανίστηκαν με 7 άτομα επί σκηνής και frontman πάντα την ψυχή της μπάντας τον Anton Newcombe έδειξαν την αξία τους με ένα πολύ καλό live. Όμως το βίντεό τους ήταν κατώτερο της περίστασης και δεν έδωσε την πραγματικά psych διάσταση της μπάντας.
Μπροστά ήταν οι δύο τυμπανιστές της και ένας τρίτος κρουστός που είχαν τον πρώτο ρόλο στον ήχο του πρώτου μισού της συναυλίας της όπου παρουσίασε το νέο δίσκο της «The Hope Six Demolition Project», πέντε χρόνια μετά το «Let England Shake».
Διαφορετική κι αυτή τη φορά, όπως αρέσκεται να είναι από δίσκο σε δίσκο. Την θυμάμαι σε κείνη την συγκλονιστική εμφάνισή της το 2000 στο υπαίθριο χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου, στο μοναδικό Rockwave Festival που έγινε εκεί, πόσο διαφορετική ήταν με την κιθάρα και τα μαύρα δερμάτινά της όταν παρουσίαζε τον δίσκο της «Stories from the City, Stories from the Sea», που την έκανε ευρύτερα αγαπητή. Τόσο καλό δίσκο δεν επανέλαβε από τότε και ακουγόταν υποτονική στα καινούργια τραγούδια μακριά από τον experimental rock ήχο της που την καθιέρωσε. Για μια στιγμή φοβήθηκα ότι έχασε τη ροκιά της και πλέει σε άλλα μουσικά νερά πιο ρηχά.
Μαυροντυμένη, ως συνήθως, η PJ Harvey, με ένα κοντό φόρεμα που ανέμιζε και τις μαύρες αρβύλες της, σεμνή επί σκηνής, αδύνατη και μελαγχολική με τα τεράστια μαύρα φρύδια της και το γλυκό προσωπάκι της στο κέντρο του φοβερού πραγματικά stage που είχε στηθεί θυμήθηκε την παλιά της τέχνη στο σαξόφωνο κι έπαιξε σε μερικά τραγούδια, ενώ πολλές φορές το κρατούσε και το κουνούσε γύρω από το κεφάλι της με χάρη ομορφαίνοντας την παρουσία της στην σκηνή.
Σύμμαχός της PJ Harvey, όπως και όλων που βρεθήκαμε εκεί, ήταν ο καιρός καθώς είχε βρέξει το μεσημέρι πολύ, αλλά ως δια μαγείας είχαν εξαφανιστεί τα πυκνά σύννεφα κι ένα δροσερό αεράκι έκανε απολαυστική την καλοκαιρινή αυτή βραδιά.
Το σκηνικό άλλαξε και το κοινό ζεστάθηκε όταν άρχισε να παίζει τα παλιότερα τραγούδια της με τον κιθαρίστα και στενό συνεργάτη της John Parish να είναι δίπλα της στην σκηνή σε πιο ενεργό ρόλο.
Η συναυλία της 47χρονης (στις 9 Οκτωβρίου τα κλείνει) PJ Harvey έκλεισε με το «Down By The Water» από τον τρίτο δίσκο της «To Bring You My Love» (1995) με την συμμετοχή του κόσμου μετά την 80λεπτη παρουσία της στην σκηνή. Στο encore έπαιξε τρία κομμάτια ακόμη κλείνοντας με το «A Perfect Day Elise» από τον πολύ καλό δίσκο της «Is This Desire» (1998), ευχαριστώντας θερμά το κοινό.
Στο πολύ καλά οργανωμένο Release Athens τηρήθηκε η ώρα άφιξης των 5 συγκροτημάτων στην σκηνή και η PJ Harvey βγήκε κανονικά στην ώρα της, στις 10.35!
Νωρίτερα οι πολύ καλοί νέο-ψυχεδελικοί Brian Jonestown Massacre από το Σικάγο με εδώ 26 χρόνια ιστορία και 14 άλμπουμ στη δισκογραφία τους εμφανίστηκαν με 7 άτομα επί σκηνής και frontman πάντα την ψυχή της μπάντας τον Anton Newcombe έδειξαν την αξία τους με ένα πολύ καλό live. Όμως το βίντεό τους ήταν κατώτερο της περίστασης και δεν έδωσε την πραγματικά psych διάσταση της μπάντας.
