Να λέμε αλήθειες: κάτι η μέρα που ήταν εργάσιμη, κάτι ένα – δυο απρόοπτα της τελευταίας στιγμής, κάτι η μικροταλαιπωρία στην εθνική και τα διόδια, δεν πρόλαβα όλα τα συγκροτήματα της χθεσινής (6/7) μέρας του Rockwave Festival. Αλλά για να λέμε και μία ακόμα αλήθεια, προσωπικά με ενδιέφεραν σχεδόν αποκλειστικά οι Arctic Monkeys. Αυτό το συγκρότημα με ξάφνιασε όταν το πρωτοάκουσα, όταν το πήρα χαμπάρι. Θυμάμαι την έκπληξή μου αλλά και το «κόλλημά» μου με το «I bet you look good on the dance floor» του 2006. Και μετά σε κάθε τους βήμα, κάθε νέα τους κυκλοφορία, με αποκορύφωμα το 2013 και το ΑΜ.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.
Έφτασα στο Terra Vibe λίγες στιγμές προτού ξεκινήσει το set του ο Alt – J. Δεν τον ήξερα. Είχα, όμως, εξαιρετικές συστάσεις από φίλους – «ψαχτήρια» και είχα μια σχετική περιέργεια (την ίδια περιέργεια είχα και για τον Miles Kane, αλλά ας όψονται τα απρόοπτα που προανέφερα – ευτυχώς πήρα μια γεύση στο encore των Monkeys όπου ανέβηκε στη σκηνή). Είχα στο μυαλό και δυο – τρεις φίλους και φίλες που βρίσκονταν στη Μαλακάσα περισσότερο για εκείνον παρά για τους headliners. Άκουσα ωραία πράγματα, μελωδίες και τραγούδια που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και θα τον ψάξω. Δεν τον αντιμετώπισα σε καμία φάση του set του σαν προθέρμανση για αυτό που θα ακολουθούσε (με «κράτησε» και με κέρδισε), αλλά η άγνοιά μου για το ρεπερτόριό του δε με βοήθησε να «μπω» στο κλίμα. Επιφυλάσσομαι.
Δυο λεπτά πριν από την προκαθορισμένη ώρα εκκίνησης του δικού τους set, οι Arctic Monkeys ανέβηκαν στη σκηνή. Για την επόμενη μιάμιση ώρα έδωσαν τα διαπιστευτήριά τους, παρουσιάζοντας ένα ισορροπημένο playlist που περιλάμβανε 4-5 τραγούδια από τον καινούργιο τους δίσκο, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, και μια δυνατή επιλογή από παλαιότερα.
Αυτό που ήταν ξεκάθαρο – και ισχυει και για τον υπογράφοντα – είναι ότι η πλειοψηφία του (ελληνικού) κοινού αναγνώριζε κυρίως τα παλαιότερα τραγούδια της μπάντας. Ωστόσο, ακούγοντας προσεκτικά, εντόπιζε κανείς γνώριμα στοιχεία, αλλά και ιδιαίτερες στιγμές και στα 4-5 καινούργια (μου άρεσε το «One point perspective» και το «Tranquility base Hotel and Casino» – που έχει δώσει και τον τίτλο του άλμπουμ).
Κορυφαία στιγμή του live – για μένα – το «Brianstorm» με τις ρυθμικές και μελωδικές του εναλλαγές (κι ας μην έκανε το «χαμό» που έκαναν τα πιο γνωστά). Φυσικά, και τα «άχαστα»: I bet you look good on the dance floor, Do I wanna Know?, Why'd You Only Call Me When You're High?, R U mine? και το «505» ως encore με τη συμμετοχή του Miles Kane.
Η μπάντα «γάζωνε». Δεμένη, στιβαρή με τον προσωπικό – χαρακτηριστικό της ήχο και εντός του όλα εκείνα τα μουσικά συστατικά που έκαναν τους Monkeys να ξεχωρίσουν από την πρώτη στιγμή. Ήχος – cd και παιξίματα «βαρβάτα». Για τον Alex Turner δεν χρειάζεται να γράψω κάτι, νομίζω. Το «βιογραφικό» του μιλά από μόνο του. Αν και λιγάκι απόμακρος, έκανε τη δουλειά του και με το παραπάνω. Αποτελεί κεφάλαιο πλέον για την παγκόσμια μουσική παραγωγή. Και ακόμα βρίσκεται στην ακμή του. Σημαντική – για μενα – είναι και η προσφορά του Matt Helders (στα τύμπανα). Αποδείχθηκε χθες. Στα τύμπανα στηρίζεται μεγάλο μέρος του ηχητικού εντυπωσιασμού και της συνολικής performance και τραγουδοποιίας που παράγει η μπάντα. Όσο για τον ίδιο το Helders: ισορροπημένα (και ταυτόχρονα) δεξιοτέχνης, ποζεράς και «στρατιώτης».
Όσοι βρεθήκαμε χθες βράδυ στη Μαλακάσα, θα το θυμόμαστε αυτό το live. Και θα αναμένουμε το επόμενο.
Arctic Monkeys – Playlist.
Four Out of Five
Do I Wanna Know?
Brianstorm
Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair
Crying Lightning
The View From the Afternoon
Teddy Picker
She Looks Like Fun
Tranquility Base Hotel + Casino
Do Me a Favour
Cornerstone
Why'd You Only Call Me When You're High?
Knee Socks
One Point Perspective
Pretty Visitors
I Bet You Look Good on the Dancefloor
R U Mine?
Encore:
Star Treatment
Arabella
505
