Δεν θέλω να γράψω και πολλά. Δεν έχω να γράψω και πολλά. Και αυτό γιατί τις περισσότερες φορές δεν αξίζει να περιγράψεις με λόγια, με λέξεις, τη συγκίνηση και το συναίσθημα. Γράφω εδώ για το χθεσινοβραδυνό (17/12) πρόγραμμα της Άλκηστης Πρωτοψάλτη στο Gazarte που φέρει το γενικό τίτλο: «Σε απευθείας σύνδεση».
Σε απευθείας σύνδεση με την καρδιά, σε απευθείας σύνδεση με το μυαλό, σε απευθείας σύνδεση με τους διπλανούς μας ανθρώπους, σε απευθείας σύνδεση με τις (μουσικές και μη) αναμνήσεις μας. Ένα πρόγραμμα «υπερατού» που σε «βάζει κάτω» και σε «κοπανάει» από την αρχή. Σκεφτείτε, το πρώτο τραγούδι του προγράμματος είναι η «Σωτηρία της ψυχής» (μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης - στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου).
Στις δύο -και παραπάνω- ώρες του προγράμματος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, με τη συνοδεία ορχήστρας εκπληκτικής και καλοδουλεμένης, συνδέει τη μνήμη με το θυμικό του ακροατηρίου λειτουργώντας -ίσως για πρώτη φορά- τόσο «μέσα του». Ακόμα και χωροταξικά, μιας και ξεκινάει το live μέσα από το ακροατήριο, ενώ το διασχίζει και κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Την ίδια στιγμή, τα τραγούδια - σταθμός και ορόσημο διαδέχονται το ένα το άλλο. Με ενορχηστρώσεις και παιξίματα δεξιοτεχνικά, τόσο όσο, αλλά και αισθητική προσέγγιση νεωτεριστική (επίσης τόσο όσο) και αγάπη βαθιά για το ρεπερτόριο. Ως επικεφαλής, την επιτυχία στο συγκεκριμένο κομμάτι πιστώνεται ο Θωμάς Κοντογεώργης (πιάνο), αλλά οπωσδήποτε και οι συνοδοιπόροι του μουσικοί: Πέτρος Βαρθακούρης (κοντραμπάσο), Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (τρομπόνι), Παντελής Ντζιάλας (κιθάρες) και Κώστας Μυλωνάς (κρουστά και τύμπανα). Στα θετικά της βραδιάς και η ευγενική παρουσία του Γιάννη Μαθέ.
Έβλεπα πριν από μερικές μέρες μια ανάρτηση της Πρωτοψάλτη στο Instagram όπου έλεγε ότι επί 35 χρόνια δεν αμελεί την καθημερινή της γυμναστική (κυριολεκτικά). Εν μέρει, αυτό μπορεί να δίνει και μια εξήγηση και για την εξαιρετική (και εξωπραγματική) φυσική κατάσταση της φωνής της. Ωστόσο, μέσα στα χρόνια αυτά η Πρωτοψάλτη κατάφερε να εξελιχθεί και στον τομέα της ερμηνείας. Αν κάποτε ήταν μια απίθανη φωνή με σπουδαία έκταση και ρώμη αξιοζήλευτη, πλέον είναι πάνω σε αυτά και μια τραγουδίστρια που μπορεί να σε «κομματιάσει» με μια μικρή λεξούλα μέσα σε ένα τραγούδι. Ή τουλάχιστον έτσι έχει λειτουργήσει για μένα προσωπικά τα τελευταία χρόνια.
Είπα δεν θα γράψω πολλά και προσπαθώ να το τηρήσω. Να πάτε να την ακούσετε. Θα ξαναπάω κι εγώ. Οπωσδήποτε.
Σημ.: Η φωτογραφία είναι από παλαιότερη συναυλία της Άλκηστις Πρωτοψάλτη.
Σε απευθείας σύνδεση με την καρδιά, σε απευθείας σύνδεση με το μυαλό, σε απευθείας σύνδεση με τους διπλανούς μας ανθρώπους, σε απευθείας σύνδεση με τις (μουσικές και μη) αναμνήσεις μας. Ένα πρόγραμμα «υπερατού» που σε «βάζει κάτω» και σε «κοπανάει» από την αρχή. Σκεφτείτε, το πρώτο τραγούδι του προγράμματος είναι η «Σωτηρία της ψυχής» (μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης - στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου).
Στις δύο -και παραπάνω- ώρες του προγράμματος, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, με τη συνοδεία ορχήστρας εκπληκτικής και καλοδουλεμένης, συνδέει τη μνήμη με το θυμικό του ακροατηρίου λειτουργώντας -ίσως για πρώτη φορά- τόσο «μέσα του». Ακόμα και χωροταξικά, μιας και ξεκινάει το live μέσα από το ακροατήριο, ενώ το διασχίζει και κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Την ίδια στιγμή, τα τραγούδια - σταθμός και ορόσημο διαδέχονται το ένα το άλλο. Με ενορχηστρώσεις και παιξίματα δεξιοτεχνικά, τόσο όσο, αλλά και αισθητική προσέγγιση νεωτεριστική (επίσης τόσο όσο) και αγάπη βαθιά για το ρεπερτόριο. Ως επικεφαλής, την επιτυχία στο συγκεκριμένο κομμάτι πιστώνεται ο Θωμάς Κοντογεώργης (πιάνο), αλλά οπωσδήποτε και οι συνοδοιπόροι του μουσικοί: Πέτρος Βαρθακούρης (κοντραμπάσο), Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος (τρομπόνι), Παντελής Ντζιάλας (κιθάρες) και Κώστας Μυλωνάς (κρουστά και τύμπανα). Στα θετικά της βραδιάς και η ευγενική παρουσία του Γιάννη Μαθέ.
Έβλεπα πριν από μερικές μέρες μια ανάρτηση της Πρωτοψάλτη στο Instagram όπου έλεγε ότι επί 35 χρόνια δεν αμελεί την καθημερινή της γυμναστική (κυριολεκτικά). Εν μέρει, αυτό μπορεί να δίνει και μια εξήγηση και για την εξαιρετική (και εξωπραγματική) φυσική κατάσταση της φωνής της. Ωστόσο, μέσα στα χρόνια αυτά η Πρωτοψάλτη κατάφερε να εξελιχθεί και στον τομέα της ερμηνείας. Αν κάποτε ήταν μια απίθανη φωνή με σπουδαία έκταση και ρώμη αξιοζήλευτη, πλέον είναι πάνω σε αυτά και μια τραγουδίστρια που μπορεί να σε «κομματιάσει» με μια μικρή λεξούλα μέσα σε ένα τραγούδι. Ή τουλάχιστον έτσι έχει λειτουργήσει για μένα προσωπικά τα τελευταία χρόνια.
Είπα δεν θα γράψω πολλά και προσπαθώ να το τηρήσω. Να πάτε να την ακούσετε. Θα ξαναπάω κι εγώ. Οπωσδήποτε.
Σημ.: Η φωτογραφία είναι από παλαιότερη συναυλία της Άλκηστις Πρωτοψάλτη.
