Αλεξίου & Γαλάνη στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Ποτ-πουρί (1-9)
1) Μαρμαρωμένος Βασιλιάς (Απ.Καλδάρας-Πυθαγόρας)
2) Χαλασιά μου (Βασίλης Δημητρίου)
3) Οδός Αριστοτέλους (Γ.Σπανός-Λ.Παπαδόπουλος)
4) Αγάπη μέσα στην καρδιά (Μ.Χατζιδάκις-Ν.Γκάτσος)
5) Μια καλημέρα (Μ.Λοΐζος-Δ.Χριστοδούλου)
6) Αν μ' αγαπάς φίλα σταυρό (Γ.Χατζηνάσιος-Γ.Λογοθέτης)
7) Ξημερώνει (Α.Βαρδής-Χ.Αλεξίου)
8) Συνάντηση (Β. Lauzi - R . Carlos -Λ.Χαλκιαδάκη) / Ζήτα μου ότι θες (Χάρις Αλεξίου)
9) Ήταν μια φορά κι έναν καιρό (Γ.Χατζηνάσιος-Χ.Στίππας)

-Στο σημείο αυτό στη σκηνή έμεινε μόνο η Δήμητρα Γαλάνη
10) Χορός με τη σκιά μου (Μάνος Χατζιδάκις)
11) Θάλασσα πλατιά (Μ.Χατζιδάκις- Γ.Ρούσσος) (Το κομμάτι ξεκίνησε με την εισαγωγή από το «Κοντέσα Εστερχάζυ» του
Μάνου Χατζιδάκι από το «Χαμόγελο της Τζοκόντας»)
12) Εμένα με συμφέρει (Σ.Κραουνάκης-Λ.Νικολακοπούλου)
13) Στερεότυπα (Χ.Μουράτογλου-Λ.Νικολακοπούλου)

-Συνέχισε μόνη της η Χάρις Αλεξίου
14) Φτάνει, φτάνει (Παραδοσιακό Ανατολής-στίχοι Μ. Φακίνος)
15) Για ένα tango (Χάρις Αλεξίου)
16) Τα πέδιλα (Ν.Αντύπας-Λ.Νικολακοπούλου)
17) Θεός αν είναι (Goran Bregovic -Λ.Νικολακοπούλου)

Στο σημείο αυτό συνέχισαν και οι δυο μαζί, μέχρι το τέλος του προγράμματος
18) Έλα μαζί μου (Π.Λεούσης-Γ.Αργύρης)
19) Εσύ με ξέρεις πιο πολύ (Χάρις Αλεξίου)
20) Δικαίωμα (Δ.Γαλάνη-Λ.Νικολακοπούλου)
21) Μινοράκι (Χάρις Αλεξίου)
21) Τράβα σκανδάλη (Δ.Γαλάνη-Μ.Κοντοβά)
22) Πανσέληνος (Χάρις Αλεξίου)
23) Χειροκρότημα (Δήμητρα Γαλάνη-Λ.Νικολακοπούλου)
24) Όχι δεν πρέπει (Γ.Μαρκόπουλος-Γ.Χρονάς)

Μέρος 2^ο
1) Οι φίλοι μου χαράματα (Χάρις Αλεξίου)
2) Ατομική μου ενέργεια (Θ.Μικρούτσικος-Λ.Νικολακοπούλου)
3) Ζήλεια μου (Χ.Νικολόπουλος-Μ.Ρασούλης)
4) Με πνίγει τούτη η σιωπή (Γ.Σπανός-Κ.Κωτούλας)
5) Απόψε θέλω να πιω (Α.Βαρδής-Σ.Αργυροπούλου)
6) Μ’ αγαπούσες θυμάμαι (Α.Βαρδής-Π.Φαλάρας)
7) Να ζήσω ή να πεθάνω (“ Flamenco ”) (Χ.Αλεξίου-Λ.Νικολακοπούλου)
8) Um Pincelada ( Teofilo Chantre , Vitorino Chantre , ελληνικοί στίχοι Ζακ Στεφάνου) (Τα ελληνικά λόγια τραγούδησε η Χάρις Αλεξίου, τα ξένα η Γαλάνη)
9) Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει (Μ.Λοΐζος-Φ.Λάδης)
10) Αθανασία (Μ.Χατζιδάκις-Ν.Γκάτσος)
11) Δι’ ευχών (Χ.Αλεξίου-Λ.Νικολακοπούλου)
12) Όλα σε θυμίζουν (Μ.Λοΐζος-Μ.Ρασούλης)
13) Δυο μέρες μόνο (Δ.Γαλάνη-Π.Καρασούλος)

Ποτ-πουρί
14) Αν πεθάνει μια αγάπη (Χ.Νικολόπουλος-Μ.Ρασούλης)
15) Μου ‘ταξες ταξίδι να με πας (Χ.Νικολόπουλος-Σ.Τσώτου)
16) Τι γλυκό να σ’ αγαπούν (Γ.Ζαμπέτας-Λ.Παπαδόπουλος)
17) Θα σ’ αγαπώ (Γ.Χατζηνάσιος-Γ.Καλαμίτσης)
18) Η αγάπη είναι ζάλη (Θ.Μικρούτσικος-Α.Μικρούτσικος)
19) Σ’ όποιον αρέσουμε (Γ.Χατζηνάσιος-Λ.Νικολακοπούλου)
20) Φεύγω (Α.Βαρδής-Χ.Αλεξίου)
21) Τα γαλάζια σου γράμματα (Γ.Χατζηνάσιος-Γ.Κανελλόπουλος)
22) Κοίτα μια νύχτα (Θ.Μικρούτσικος-Λ.Νικολακοπούλου)
23) Τζαμάικα (Μ.Λοΐζος-Λ.Παπαδόπουλος)

Σε πολύ καλή μέρα φωνητικά και οι δυο τραγουδίστριες, χάρισαν ψυχωμένες ερμηνείες, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν τα ντουέτα τους, πολύ περισσότερο στα σημεία που η μία τραγουδούσε κομμάτια, που στους δίσκους είχε πει η άλλη. Όπως και τα καλοδεμένα ποτ-πουρί της εισαγωγής και του φινάλε. Γενικότερα, η «χημεία» και το ζεστό κλίμα που υπήρχε μεταξύ τους στη σκηνή, μεταφέρθηκε και στον κόσμο. Δεν ήταν λίγες οι στιγμές, που με το χιούμορ τους έκαναν το κοινό να ξεσπάσει σε γέλια, όπως όταν έφεραν τα δυο σκαμπό, τα οποία όπως είπαν, είχε κρατήσει η Δήμητρα από την εποχή που τραγουδούσαν στις μπουάτ. Δείχνοντας λοιπόν στον κόσμο τα σκαμπό, είπαν «Δείτε πως ήμασταν τότε!». Σε κάποιο άλλο σημείο, στο «Να ζήσω ή να πεθάνω», η Αλεξίου, μετά από παραίνεση της Γαλάνη, μιμήθηκε τις φωνές της Πόλυς Πάνου και του Κώστα Χατζή, στο πώς θα έλεγαν αυτό το τραγούδι…

Καλοκουρδισμένη και δεμένη η ορχήστρα, με πολύ σημαντικούς μουσικούς και σωστή ακουστική. Το μόνο που με χάλασε ήταν τα μπουζούκια που έβγαιναν ηλεκτρικά και όχι με ακουστικό ήχο, λες και έπαιζαν σε νυχτερινό κέντρο…

Παρά τα θετικά σημεία που ανέφερα όμως, οφείλω να ομολογήσω πως έφυγα προβληματισμένος, από κάποια σημεία του προγράμματος. Με πρώτο και καλύτερο το ίδιο το ρεπερτόριο. Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται πως το 1993 είχαν κυκλοφορήσει δυο δίσκοι με τη Χάρις Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη, που είχαν τίτλο «Οι μπαλάντες της Χαρούλας» και «Οι μπαλάντες της Δήμητρας» αντίστοιχα. Αυτούς τους δίσκους θυμήθηκα προχθές στο Μέγαρο. Όχι βεβαίως γιατί άκουσα τα ίδια τραγούδια, αλλά γιατί το 80% του προγράμματος κάλυπταν μπαλάντες ή τραγούδια με πιο σύγχρονο ήχο… Το λαϊκό τραγούδι ήταν ελάχιστα παρόν… Και απορώ πραγματικά και ξέρω πως δεν είμαι ο μόνος, ειδικότερα για τη Χαρούλα, που τα τελευταία χρόνια, έχει εγκαταλείψει το λαϊκό τραγούδι, που η ίδια «υπηρέτησε» με τον καλύτερο τρόπο, από τις αρχές της καριέρας της, ως τις αρχές περίπου της δεκαετίας του ’90. Αν άκουγα λοιπόν το πρόγραμμα, πριν ξεκινήσουν οι παραστάσεις και μου ζητούσαν έναν τίτλο, αυτός αντί για «Μπλε βελούδο», θα ήταν «Οι μπαλάντες της Χαρούλας και της Δήμητρας» ή κάτι παρόμοιο. Και ας υποθέσουμε πως, για τους δικούς τους λόγους, δεν ήθελαν να βάλουν πολλά λαϊκά τραγούδια στο πρόγραμμά τους. Πού ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης; Πού ήταν ο Σταύρος Ξαρχάκος; Ο Δήμος Μούτσης; Γιατί δεν έχουν ακουστεί ποτέ ζωντανά τα ωραία τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή από τις «Λαϊκές Κυριακές»; Αναφέρομαι σε συνθέτες που έχουν συνεργαστεί και με τις δυο τραγουδίστριες, είτε με τραγούδια σε πρώτη εκτέλεση, είτε σε αφιερώματα.

Οι στιχουργοί; Είναι δυνατόν σε ένα πρόγραμμα που θεωρείται αναδρομή της πορείας των δυο τραγουδιστριών, να υπάρχουν μόνο 3 τραγούδια του Λευτέρη Παπαδόπουλου, δύο του Γκάτσου, κανένα του Μάνου Ελευθερίου, την ίδια στιγμή που ακούγονται 11 της, εξαίρετης κατά τ’ άλλα, Λίνας Νικολακοπούλου, η οποία, είχε παρεμπιπτόντως την ευθύνη της επιμέλειας του προγράμματος; Ας αφιέρωναν το ένα μέρος του προγράμματος στη στιχουργό και ας το παρουσίαζαν από την αρχή σαν ένα μικρό αφιέρωμα στη Λίνα Νικολακοπούλου. Πιο σωστό θα ήταν αυτό…

Θεωρώ λοιπόν πως ένα μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου τους, ειδικά της Χαρούλας, έμεινε εκτός… Ίσως να μου πείτε: «Ο κόσμος αυτά θέλει να ακούσει». Μέχρις ενός σημείου το πίστευα αυτό. Διαβάζοντας όμως κάποιες κριτικές στο διαδίκτυο και ακούγοντας διάφορα σχόλια βγαίνοντας από την αίθουσα του Μεγάρου, έχω αρχίσει να πιστεύω πως ο κόσμος τελικά δεν θέλει μόνο αυτά… Είναι και άλλα, πολλά άλλα… Μην παραμελείτε το λαϊκό τραγούδι… Σήμερα, πολύ περισσότερο από ποτέ, το έχει ανάγκη ο κόσμος…

ΜΟΥΣΙΚΟΙ:

ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΥΚΑΣ - πιάνο, keyboards
ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ - πιάνο, keyboards, harmonica
ΘΑΝΟΣ ΓΚΙΟΥΛΕΤΖΗΣ - βιολί
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΥ - τρομπόνι, ευφώνιο, τρομπέτα
ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΙΚΗΣ- μπουζούκι, κιθάρα ακουστική, λαούτο ισπανικό
ΛΑΜΠΗΣ ΚΟΥΝΤΟΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ - ηλεκτρική κιθάρα
ΚΟΣΜΑΣ ΚΟΚΟΛΗΣ - μπουζούκι, κιθάρα ακουστική
ΝΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ - μπάσο ηλεκτρικό/ ακουστικό
ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ - τύμπανα

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Καλλιτεχνική Επιμέλεια: ΛΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Σκηνογραφία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΒΑΛΑΣ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΥΡΙΚΗΣ
Σχεδιασμός Φωτισμών: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΝΤΕΚΩ
Ενορχηστρώσεις: ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΥΚΑΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΙΟΥ
Σχεδιασμός ήχου: ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΜΒΟΥΚΑΣ
Υπεύθυνοι ήχου stage: ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Management: ΟΛΓΑ ΠΑΥΛΑΤΟΥ, ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ
Οργάνωση παραγωγής μουσικού συνόλου: ΚΩΣΤΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το οπτικοακουστικό απόσπασμα είναι από τη δεύτερη μέρα των παραστάσεων στο Μέγαρο Μουσικής Θεσ/νίκης (30/3/12). Ευχαριστούμε το Μέγαρο για την παραχώρηση της άδειας βιντεοσκόπησης.