Όπως έχω ξαναγράψει, πέραν της αδιαμφισβήτητης καλλιτεχνικής αξίας πολλών τραγουδιστών και του έργου τους, πάντα στην καρδιά καθενός από εμάς θα υπερισχύουν εκείνοι που ταιριάζουν περισσότερο στην ιδιοσυγκρασία μας. Άλλους τους θαυμάζουμε, άλλους τους εκτιμούμε, άλλους τους αγαπάμε και κάποιους άλλους όλα αυτά μαζί. Στη δική μου περίπτωση, η Γλυκερία είναι η ερμηνεύτρια που συνδυάζει όλα τα παραπάνω. Λόγω φωνής και πραγματικά ξεχωριστών δυνατοτήτων, αποτελεί ξεκάθαρα μια από τις διαχρονικές σταθερές του ελληνικού τραγουδιού, μια «όαση», όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Χρήστος Νικολόπουλος, διαθέτει όμως κι αυτό το «κάτι» στην προσωπικότητά της, που την τοποθετεί αυτόματα στο ψηλότερο βάθρο της προσωπικής μου προτίμησης.
Το βράδυ της Τρίτης 13 Δεκεμβρίου 2016, στη Μουσική Σκηνή Σφίγγα, στο κέντρο της Αθήνας, μετά από έξι χρόνια, η Γλυκερία παρουσίασε τη νέα της δισκογραφική δουλειά, με γενικό τίτλο «Ακολούθησα ένα αστέρι», που περιλαμβάνει τέσσερα καινούρια τραγούδια, δύο εκ των οποίων του Στέλιου Φωτιάδη («Ακολούθησα ένα αστέρι» & «Σ’ αγαπάω»), το «Φεύγεις και φεύγω» του Αποστόλη Μαλλιά σε στίχους του Τέρπανδρου και το «Πατρίδα» του Φράνκι Λούβαρη και της Μελίνας Μακρή σε στίχους της Ευανθίας Μάγνη. Τα καινούρια τραγούδια μπερδεύονται με παλαιότερα, που με μια διαφορετική μουσική ματιά, αλλά και τη μεστή ερμηνεία της Γλυκερίας παίρνουν νέα πνοή.
Την παρουσίαση προλόγισε ο δημοσιογράφος κι ερευνητής Γιώργος Τσάμπρας, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Όταν με τιμούν με τέτοιες προσκλήσεις, θέλω κατά κάποιο τρόπο να καταθέτω μια μαρτυρία που να έχει να κάνει με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις για τους οποίους οργανώνονται αυτές οι βραδιές, για τα θέματα ή και τη μουσική φυσιογνωμία των τραγουδιών. Όχι διαφημιστικά… Στην περίπτωση της Γλυκερίας, έχω δυο λόγους παραπάνω.
Ο ένας, προσωπικός: Τη Γλυκερία μού την υπέδειξε για πρώτη φορά η μάνα μου, όταν ήμουν 14 χρονών. Της άρεσε πολύ ο τρόπος που έλεγε τότε «Μην κάνεις όνειρα τρελά»; Ήθελε να με προσγειώσει μέσω αυτού; Ποιος ξέρει… Την πρωτάκουσα ο ίδιος σ’ εκείνο το ταξίδι που έστησε ο Γιώργος Νταλάρας με τον Παντελή Βούλγαρη, σε «60 χρόνια ελληνικού τραγουδιού» Από την καταστροφή της Σμύρνης μέχρι τις αρχές του ’80… «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα το τραγούδι μένει… Ύστερα ήρθαν οι «Όμορφες νύχτες» του ’80, οι διαφορετικές του ’90… Τα τραγούδια του Στέλιου Φωτιάδη και των άλλων… Και χωρίς να το επιδιώξω, έφτασε καθώς ξεκινούσε η νέα χιλιετία, να είναι η αγαπημένη φωνή του μεγάλου μου γιού: Στην οικογένειά μου λοιπόν, την έχουμε διαλέξει …τρεις γενιές!
Ο δεύτερος λόγος που δεν μπορώ να πλειοδοτήσω σε διαφημιστικά λόγια, είναι …πρακτικός. Από πολλά χρόνια πριν, ο Στέλιος Φωτιάδης, με πείραζε αμφισβητώντας το εμπορικό μου ένστικτο. Έλεγε και σε μένα και στους γύρω μας, ότι «αν ο δίσκος αρέσει στον Τσάμπρα, αποκλείεται να …πουλήσει». Για το καλό του δίσκου λοιπόν, μάλλον δεν πρέπει να καταθέσω ότι …μού αρέσει. Ευτυχώς για τη Γλυκερία βέβαια, έχω την εντύπωση ότι σχεδόν πάντα η σχέση της με τον κόσμο, ήταν κάτι πέρα και πάνω από τη δισκογραφία της. Και μάλιστα σε στενά εποχιακά πλαίσια… Όχι ότι δεν έχει τις εμπορικές της κορυφές στη δισκογραφία όλων αυτών των χρόνων η Γλυκερία… Όμως, νομίζω ότι η σχέση της με ένα μεγάλο κοινό ήταν κάτι ευρύτερο… Πάντα υπήρχε μια σταθερή βάση επικοινωνίας, που είχε να κάνει πάνω απ’ όλα, με την ίδια και την αλήθεια που εξέπεμπε… Πράγμα όχι πολύ αυτονόητο για το τραγούδι όλων αυτών των χρόνων».
Στη συνέχεια, καλώντας στη σκηνή τους μουσικούς, το λόγο πήρε, ως συντονιστής της εκδήλωσης, ο Στέλιος Φωτιάδης, μουσικός, συνθέτης, σύζυγος της Γλυκερίας και παραγωγός του δίσκου. Αφού καλωσόρισε τον κόσμο, ευχαρίστησε τη δισκογραφική Spider, αλλά και την εταιρεία διανομής, μίλησε για τις τεχνικές λεπτομέρειες του δίσκου, παρουσιάζοντας τους ενορχηστρωτές και τους μουσικούς. Κάπου εκεί, το πρόγραμμα ξεκίνησε με το ορχηστρικό «I love you» του Omar Faruk Tekbilek, σε ενορχήστρωση του Ζήση Σκλαβουνάκη & του Αποστόλη Μαλλιά, με το οποίο υποδεχτήκαμε στη σκηνή τη Γλυκερία.
Εκείνη ευχαρίστησε με τη σειρά της τους παραβρισκόμενους και τις εταιρείες και ξεκίνησε να ερμηνεύει τραγούδια του δίσκου, όπως «Πατρίδα», «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί», «Ακολούθησα ένα αστέρι» (στο σημείο αυτό απευθύνθηκε στην ομάδα θαυμαστών - φίλων της, λέγοντας πως μεταξύ τους έχει αναπτυχθεί μια πολύ όμορφη σχέση αγάπης κι εμπιστοσύνης), «Φεύγεις & φεύγω», «Τι τραγούδι να σου πω», «Γιατί πολύ σ’ αγάπησα» κ.α., αλλά και παλαιότερες, μεγάλες επιτυχίες της, όπως το «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου».
Ενδιάμεσα, ο Στέλιος Φωτιάδης κάλεσε επί σκηνής τον σπουδαίο ακορντεονίστα & συνθέτη Ντάσο Κούρτι, που συνόδευσε τη Γλυκερία στα τραγούδια «Το μήλο» & «Τα κλειδιά» του Θοδωρή Κοτονιά, για το οποίο ο Στέλιος Φωτιάδης σχολίασε πως θα το τραγουδάμε για πάρα πολλά χρόνια. Επόμενος καλεσμένος, ο κύριος Βασίλης Σκουλάς, που τραγούδησε «Όσο βαρούν τα σίδερα» & «Τούτο το μήνα».
Ακολούθησε η Dilek Koc, μια εξαιρετική ερμηνεύτρια από την Τουρκία, πολιτογραφημένη όμως Ελληνίδα, η οποία συμμετέχει και στο δίσκο με το παραδοσιακό «Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα» που μας τραγούδησε μαζί με τη Γλυκερία. Τραγούδησε επίσης, ένα τραγούδι της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, από το soundtrack της Πολίτικης Κουζίνας, με το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστή στην Ελλάδα, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει τη χαρά της για τη μακροχρόνια συνεργασία της με τη Γλυκερία, λέγοντας «Εγώ ακολούθησα και ακολουθώ ένα αστέρι»!
Σειρά - απόντος του Μανώλη Λιδάκη που στο δίσκο ντουετάρει με τη Γλυκερία στο τραγούδι «Η βροχή», των Γιώργου Λεκάκη και Θοδωρή Παπαδόπουλου - πήρε ο συνθέτης και μέλος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας, Θοδωρής Παπαδόπουλος, που τραγούδησε το εν λόγω κομμάτι μαζί με τη Γλυκερία.
Ο Θοδωρής Παπαδόπουλος έπαιξε και τον «Τρελό» του Άκη Πάνου, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν, όπως μας θύμισε ο Στέλιος Φωτιάδης, λέγοντας: «Όταν ο Άκης Πάνου αποφάσισε να επικοινωνήσει μ’ εμάς και να κάνει ζωντανές εμφανίσεις, διάλεξε το Θοδωρή Παπαδόπουλο για να πει τα τραγούδια του, γι’ αυτό σήμερα ο Θοδωρής θα πάρει το μπουζούκι να μας πει ένα τραγούδι του».
Τελευταίος στη σκηνή ανέβηκε ο Χρήστος Νικολόπουλος, μετά από πρόσκληση του Στέλιου Φωτιάδη: «Το καλύτερο το ‘χουμε αφήσει για το τέλος! Ο μεγαλύτερος λαϊκός συνθέτης, είναι μεγάλη μας χαρά που είναι φίλος μας»! Ο Χρήστος Νικολόπουλος έπαιξε τα υπέροχα «Γράμματα στο πέλαγος» που έγραψε πάνω σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, αλλά και μια προσωπική επιθυμία της Γλυκερίας, το «Αγάπησέ με» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και τη «Διαθήκη», επίσης σε στίχους Μάνου Ελευθερίου.
Λίγο πριν το τέλος, η Γλυκερία ερμήνευσε το «Απόψε σιωπηλοί» και ο Στέλιος Φωτιάδης κάλεσε επί σκηνής το ραδιοφωνικό παραγωγό & εκδότη Στέλιο Ελληνιάδη, για να απευθύνει χαιρετισμό.
Τη βραδιά τίμησαν με την παρουσία τους πολλοί ακόμα συνάδελφοι και φίλοι της Γλυκερίας, εκτός από τους προαναφερθέντες, καθώς και δημοσιογράφοι. Μεταξύ αυτών, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, η Λένα Αλκαίου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, η Ζωή Παπαδοπούλου, η Μελίνα Μακρή, ο Μπάμπης Βελισσάριος, ο Νίκος Ξύδης, οι νέοι τραγουδιστές Χάρης Μακρής, Δημήτρης Κανέλλος & Αθηνά Πέιου, οι δημοσιογράφοι και ερευνητές Σιδερής Πρίντεζης, Πέτρος Δραγουμάνος & Κώστας Μπαλαχούτης, οι συνθέτες Ανδρέας Κατσιγιάννης, Λουκάς Θάνος, Μιχάλης Κουμπιός & Ανδρέας Λάμπρου, ο Μωυσής Ασέρ, η σύζυγος του Μάριου Τόκα, Αμαλία, ο στιχουργός Γιάννης Καλπούζος, οι μουσικοί Χρήστος Ταμπουρατζής & Χρήστος Περτσινίδης, καθώς και εκπρόσωποι του αθλητισμού, όπως ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Αντρέας Παπαντωνίου & ο Κίμωνας Κοκορόγιαννης.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Ρόκας - μπουζούκι, Ζήσης Σκλαβουνάκης - βιολί, Αποστόλης Μαλλιάς - πνευστά, Κωνσταντίνος Φωτιάδης - κιθάρες, Δημήτρης Καπηλίδης & Κώστας Σέγγης - πιάνο & πλήκτρα, Πόλυς Πελέλης - μπάσο, Πέτρος Πελέλης - τύμπανα, Νατάσα Παυλάτου - κρουστά. Στον ήχο ο Νίκος Ρούντος & στα φώτα ο Παναγιώτης Φερδινάλλης.
Το βράδυ της Τρίτης 13 Δεκεμβρίου 2016, στη Μουσική Σκηνή Σφίγγα, στο κέντρο της Αθήνας, μετά από έξι χρόνια, η Γλυκερία παρουσίασε τη νέα της δισκογραφική δουλειά, με γενικό τίτλο «Ακολούθησα ένα αστέρι», που περιλαμβάνει τέσσερα καινούρια τραγούδια, δύο εκ των οποίων του Στέλιου Φωτιάδη («Ακολούθησα ένα αστέρι» & «Σ’ αγαπάω»), το «Φεύγεις και φεύγω» του Αποστόλη Μαλλιά σε στίχους του Τέρπανδρου και το «Πατρίδα» του Φράνκι Λούβαρη και της Μελίνας Μακρή σε στίχους της Ευανθίας Μάγνη. Τα καινούρια τραγούδια μπερδεύονται με παλαιότερα, που με μια διαφορετική μουσική ματιά, αλλά και τη μεστή ερμηνεία της Γλυκερίας παίρνουν νέα πνοή.
Την παρουσίαση προλόγισε ο δημοσιογράφος κι ερευνητής Γιώργος Τσάμπρας, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Όταν με τιμούν με τέτοιες προσκλήσεις, θέλω κατά κάποιο τρόπο να καταθέτω μια μαρτυρία που να έχει να κάνει με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις για τους οποίους οργανώνονται αυτές οι βραδιές, για τα θέματα ή και τη μουσική φυσιογνωμία των τραγουδιών. Όχι διαφημιστικά… Στην περίπτωση της Γλυκερίας, έχω δυο λόγους παραπάνω.
Ο ένας, προσωπικός: Τη Γλυκερία μού την υπέδειξε για πρώτη φορά η μάνα μου, όταν ήμουν 14 χρονών. Της άρεσε πολύ ο τρόπος που έλεγε τότε «Μην κάνεις όνειρα τρελά»; Ήθελε να με προσγειώσει μέσω αυτού; Ποιος ξέρει… Την πρωτάκουσα ο ίδιος σ’ εκείνο το ταξίδι που έστησε ο Γιώργος Νταλάρας με τον Παντελή Βούλγαρη, σε «60 χρόνια ελληνικού τραγουδιού» Από την καταστροφή της Σμύρνης μέχρι τις αρχές του ’80… «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα το τραγούδι μένει… Ύστερα ήρθαν οι «Όμορφες νύχτες» του ’80, οι διαφορετικές του ’90… Τα τραγούδια του Στέλιου Φωτιάδη και των άλλων… Και χωρίς να το επιδιώξω, έφτασε καθώς ξεκινούσε η νέα χιλιετία, να είναι η αγαπημένη φωνή του μεγάλου μου γιού: Στην οικογένειά μου λοιπόν, την έχουμε διαλέξει …τρεις γενιές!
Ο δεύτερος λόγος που δεν μπορώ να πλειοδοτήσω σε διαφημιστικά λόγια, είναι …πρακτικός. Από πολλά χρόνια πριν, ο Στέλιος Φωτιάδης, με πείραζε αμφισβητώντας το εμπορικό μου ένστικτο. Έλεγε και σε μένα και στους γύρω μας, ότι «αν ο δίσκος αρέσει στον Τσάμπρα, αποκλείεται να …πουλήσει». Για το καλό του δίσκου λοιπόν, μάλλον δεν πρέπει να καταθέσω ότι …μού αρέσει. Ευτυχώς για τη Γλυκερία βέβαια, έχω την εντύπωση ότι σχεδόν πάντα η σχέση της με τον κόσμο, ήταν κάτι πέρα και πάνω από τη δισκογραφία της. Και μάλιστα σε στενά εποχιακά πλαίσια… Όχι ότι δεν έχει τις εμπορικές της κορυφές στη δισκογραφία όλων αυτών των χρόνων η Γλυκερία… Όμως, νομίζω ότι η σχέση της με ένα μεγάλο κοινό ήταν κάτι ευρύτερο… Πάντα υπήρχε μια σταθερή βάση επικοινωνίας, που είχε να κάνει πάνω απ’ όλα, με την ίδια και την αλήθεια που εξέπεμπε… Πράγμα όχι πολύ αυτονόητο για το τραγούδι όλων αυτών των χρόνων».
Στη συνέχεια, καλώντας στη σκηνή τους μουσικούς, το λόγο πήρε, ως συντονιστής της εκδήλωσης, ο Στέλιος Φωτιάδης, μουσικός, συνθέτης, σύζυγος της Γλυκερίας και παραγωγός του δίσκου. Αφού καλωσόρισε τον κόσμο, ευχαρίστησε τη δισκογραφική Spider, αλλά και την εταιρεία διανομής, μίλησε για τις τεχνικές λεπτομέρειες του δίσκου, παρουσιάζοντας τους ενορχηστρωτές και τους μουσικούς. Κάπου εκεί, το πρόγραμμα ξεκίνησε με το ορχηστρικό «I love you» του Omar Faruk Tekbilek, σε ενορχήστρωση του Ζήση Σκλαβουνάκη & του Αποστόλη Μαλλιά, με το οποίο υποδεχτήκαμε στη σκηνή τη Γλυκερία.
Εκείνη ευχαρίστησε με τη σειρά της τους παραβρισκόμενους και τις εταιρείες και ξεκίνησε να ερμηνεύει τραγούδια του δίσκου, όπως «Πατρίδα», «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί», «Ακολούθησα ένα αστέρι» (στο σημείο αυτό απευθύνθηκε στην ομάδα θαυμαστών - φίλων της, λέγοντας πως μεταξύ τους έχει αναπτυχθεί μια πολύ όμορφη σχέση αγάπης κι εμπιστοσύνης), «Φεύγεις & φεύγω», «Τι τραγούδι να σου πω», «Γιατί πολύ σ’ αγάπησα» κ.α., αλλά και παλαιότερες, μεγάλες επιτυχίες της, όπως το «Ό,τι αγαπώ είναι δικό σου».
Ενδιάμεσα, ο Στέλιος Φωτιάδης κάλεσε επί σκηνής τον σπουδαίο ακορντεονίστα & συνθέτη Ντάσο Κούρτι, που συνόδευσε τη Γλυκερία στα τραγούδια «Το μήλο» & «Τα κλειδιά» του Θοδωρή Κοτονιά, για το οποίο ο Στέλιος Φωτιάδης σχολίασε πως θα το τραγουδάμε για πάρα πολλά χρόνια. Επόμενος καλεσμένος, ο κύριος Βασίλης Σκουλάς, που τραγούδησε «Όσο βαρούν τα σίδερα» & «Τούτο το μήνα».
Ακολούθησε η Dilek Koc, μια εξαιρετική ερμηνεύτρια από την Τουρκία, πολιτογραφημένη όμως Ελληνίδα, η οποία συμμετέχει και στο δίσκο με το παραδοσιακό «Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα» που μας τραγούδησε μαζί με τη Γλυκερία. Τραγούδησε επίσης, ένα τραγούδι της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, από το soundtrack της Πολίτικης Κουζίνας, με το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστή στην Ελλάδα, ενώ δεν παρέλειψε να εκφράσει τη χαρά της για τη μακροχρόνια συνεργασία της με τη Γλυκερία, λέγοντας «Εγώ ακολούθησα και ακολουθώ ένα αστέρι»!
Σειρά - απόντος του Μανώλη Λιδάκη που στο δίσκο ντουετάρει με τη Γλυκερία στο τραγούδι «Η βροχή», των Γιώργου Λεκάκη και Θοδωρή Παπαδόπουλου - πήρε ο συνθέτης και μέλος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας, Θοδωρής Παπαδόπουλος, που τραγούδησε το εν λόγω κομμάτι μαζί με τη Γλυκερία.
Ο Θοδωρής Παπαδόπουλος έπαιξε και τον «Τρελό» του Άκη Πάνου, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στο παρελθόν, όπως μας θύμισε ο Στέλιος Φωτιάδης, λέγοντας: «Όταν ο Άκης Πάνου αποφάσισε να επικοινωνήσει μ’ εμάς και να κάνει ζωντανές εμφανίσεις, διάλεξε το Θοδωρή Παπαδόπουλο για να πει τα τραγούδια του, γι’ αυτό σήμερα ο Θοδωρής θα πάρει το μπουζούκι να μας πει ένα τραγούδι του».
Τελευταίος στη σκηνή ανέβηκε ο Χρήστος Νικολόπουλος, μετά από πρόσκληση του Στέλιου Φωτιάδη: «Το καλύτερο το ‘χουμε αφήσει για το τέλος! Ο μεγαλύτερος λαϊκός συνθέτης, είναι μεγάλη μας χαρά που είναι φίλος μας»! Ο Χρήστος Νικολόπουλος έπαιξε τα υπέροχα «Γράμματα στο πέλαγος» που έγραψε πάνω σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου, αλλά και μια προσωπική επιθυμία της Γλυκερίας, το «Αγάπησέ με» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και τη «Διαθήκη», επίσης σε στίχους Μάνου Ελευθερίου.
Λίγο πριν το τέλος, η Γλυκερία ερμήνευσε το «Απόψε σιωπηλοί» και ο Στέλιος Φωτιάδης κάλεσε επί σκηνής το ραδιοφωνικό παραγωγό & εκδότη Στέλιο Ελληνιάδη, για να απευθύνει χαιρετισμό.
Τη βραδιά τίμησαν με την παρουσία τους πολλοί ακόμα συνάδελφοι και φίλοι της Γλυκερίας, εκτός από τους προαναφερθέντες, καθώς και δημοσιογράφοι. Μεταξύ αυτών, ο Φίλιππος Πλιάτσικας, η Λένα Αλκαίου, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, η Ζωή Παπαδοπούλου, η Μελίνα Μακρή, ο Μπάμπης Βελισσάριος, ο Νίκος Ξύδης, οι νέοι τραγουδιστές Χάρης Μακρής, Δημήτρης Κανέλλος & Αθηνά Πέιου, οι δημοσιογράφοι και ερευνητές Σιδερής Πρίντεζης, Πέτρος Δραγουμάνος & Κώστας Μπαλαχούτης, οι συνθέτες Ανδρέας Κατσιγιάννης, Λουκάς Θάνος, Μιχάλης Κουμπιός & Ανδρέας Λάμπρου, ο Μωυσής Ασέρ, η σύζυγος του Μάριου Τόκα, Αμαλία, ο στιχουργός Γιάννης Καλπούζος, οι μουσικοί Χρήστος Ταμπουρατζής & Χρήστος Περτσινίδης, καθώς και εκπρόσωποι του αθλητισμού, όπως ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο Αντρέας Παπαντωνίου & ο Κίμωνας Κοκορόγιαννης.
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Ρόκας - μπουζούκι, Ζήσης Σκλαβουνάκης - βιολί, Αποστόλης Μαλλιάς - πνευστά, Κωνσταντίνος Φωτιάδης - κιθάρες, Δημήτρης Καπηλίδης & Κώστας Σέγγης - πιάνο & πλήκτρα, Πόλυς Πελέλης - μπάσο, Πέτρος Πελέλης - τύμπανα, Νατάσα Παυλάτου - κρουστά. Στον ήχο ο Νίκος Ρούντος & στα φώτα ο Παναγιώτης Φερδινάλλης.
