Κάτι που θα πρέπει να σημειωθεί, είναι η πολύ μικρή προβολή και διαφήμιση της εκδήλωσης. Στο δρόμο για το Δίον, αλλά και πουθενά αλλού, δεν είδα ούτε μια αφίσα, σε αντίθεση με την υπερπροβολή των θεατρικών δρωμένων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το θέατρο να είναι μισογεμάτο, ενώ είναι βέβαιο ότι πολλοί από τους θεατές ήταν γονείς και συγγενείς των μελών της ορχήστρας και της χορωδίας…. Κρίμα, γιατί αυτές οι προσπάθειες πρέπει να προβάλλονται όσο το δυνατόν περισσότερο… Δεν υπήρχε ούτε ένα υποτυπώδες πρόγραμμα με τα ονόματα των συντελεστών και των δημιουργών των τραγουδιών… Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν η έλλειψη προβολής οφείλεται σε οικονομικούς λόγους, αλλά ένα απλό δισέλιδο με τα ονόματα των μελών της ορχήστρας δεν είναι και τόσο μεγάλο έξοδο…
Είχα επισκεφθεί αυτό το θέατρο πριν από ακριβώς δέκα χρόνια, στις 14 Ιουλίου του 2001, για μια συναυλία του Γιώργου Νταλάρα με το Χρήστο Θηβαίο. Και με χαρά διαπίστωσα πόσο έχει βελτιωθεί τόσο ο εσωτερικός όσο και ο περιβάλλων χώρος του. Δυστυχώς όμως η Δ.Ε.Η. δεν καταλαβαίνει απ’ όλα αυτά και μια εκτεταμένη διακοπή ρεύματος σε όλη την περιοχή, ανέβαλλε την έναρξη της συναυλίας για μιάμιση ώρα. Παρόλα αυτά οι θεατές παρέμειναν στις θέσεις τους κι έτσι, γύρω στις 11μμ, η εκδήλωση, επιτέλους, ξεκίνησε…
Η ορχήστρα μου άρεσε πολύ… Κάποια στιγμή μάλιστα, αν μέτρησα καλά, διέκρινα πάνω στη σκηνή 13 μπουζούκια… Κι έχω την αίσθηση πως αν ο ήχος έβγαινε πιο «ακουστικός» και λίγο χαμηλότερα σε ένταση, το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμη καλύτερο.
Πολύ καλοί ήταν και οι τρεις σολίστες τραγουδιστές της ορχήστρας Αλέξης Ηλιάδης, Στέλλα Παπαναστάση και Φιλιώ Σέρβου ενώ ο Γεράσιμος με τη Μελίνα απέδωσαν με μοναδικό τρόπο, ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό ρεπερτόριο, το οποίο, με εξαίρεση το Άξιον Εστί, δεν έχουμε την τύχη να ακούμε συχνά, τόσο από τις φωνές τους, όσο και γενικότερα.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε με έξι κομμάτια με τους τραγουδιστές της ορχήστρας:
- Όμορφη και παράξενη πατρίδα (μουσική: Δημήτρης Λάγιος)
- Το ερημονήσι (Λίνος Κόκοτος)
- Το τριζόνι (Μίκης Θεοδωράκης)
- Δελφινοκόριτσο (Λίνος Κόκοτος)
- Ο ταχυδρόμος (Λίνος Κόκοτος)
- Ο γλάρος (Μιχάλης Τρανουδάκης)
...για να συνεχίσει η Μελίνα με τα
- Το θαλασσινό τριφύλλι (Λίνος Κόκοτος)
- Μαρίνα (Μίκης Θεοδωράκης)
- Του μικρού βοριά (Μίκης Θεοδωράκης)
και να παραδώσει τη σκυτάλη στο Γεράσιμο για να ερμηνεύσει με τη σειρά του άλλα πέντε τραγούδια σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη.
- Τα τζιτζίκια (Λίνος Κόκοτος)
- Εσείς στεριές και θάλασσες (Δημήτρης Λάγιος)
- Η Ελένη (Λίνος Κόκοτος)
- Το χρυσό κλειδί (Λίνος Κόκοτος)
- Το τρελοβάπορο (Δημήτρης Λάγιος)
Ο λόγος και πάλι στη Μελίνα Ασλανίδου…
- Σου το ‘πα για τα σύννεφα (Μιχάλης Τρανουδάκης)
- Η ποδηλάτισσα (Μιχάλης Τρανουδάκης)
- Το μαγισσάκι (Νένα Βενετσάνου)
- Ο Αύγουστος (Λίνος Κόκοτος)
- Το παράπονο (Δημήτρης Παπαδημητρίου)
Στο κλείσιμο της εκδήλωσης ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, με τη συνοδεία όλων των τραγουδιστών, ερμήνευσε τέσσερα αποσπάσματα από το κορυφαίο έργο του Ελύτη, το Άξιον Εστί σε μουσική του Μίκη Θεοδωράκη
-Ένα το χελιδόνι
-Της αγάπης αίματα
-Ανοίγω το στόμα μου
-Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
ενώ ενδιάμεσα ο, εκ Πιερίας τραγουδοποιός, Γιώργος Βατουσιάδης διάβασε τρία από τα πεζά κείμενα του έργου.
Δεν έλειψαν βέβαια και οι κλασικοί Έλληνες θεατές, που ενώ ακουγόταν το Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ, προτίμησαν να αποχωρήσουν, για να μην πέσουν σε κίνηση μετά το τέλος της συναυλίας… Από μικρό παιδί παρακολουθώ συναυλίες κι ακόμα δεν έχω καταλάβει το σκεπτικό αυτών των ανθρώπων που φεύγουν νωρίτερα… Πολύ περισσότερο, όταν ακούγονται τέτοια τραγούδια, στην εποχή που ζούμε…
Εν πάση περιπτώσει, μετά τις καθιερωμένες απονομές αναμνηστικών, λουλουδιών κλπ, η βραδιά έκλεισε με όλους τους συντελεστές να τραγουδούν κάτω απ’ το ολόγιομο φεγγάρι «…για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…»
*Οι φωτογραφίες και τα οπτικοακουστικά αποσπάσματα οφείλονται στο φίλο και συνεργάτη Μάκη Ιωακειμίδη, τον οποίο ευχαριστώ ιδιαιτέρως.
Το τρελοβάπορο (Δημήτρης Λάγιος-Οδυσσέα Ελύτης) Γεράσιμος Ανδρεάτος-χορωδία
Το παράπονο (Δημήτρης Παπαδημητρίου-Οδυσσέας Ελύτης) Μελίνα Ασλανίδου
