με συνεργασίες με κάποια από τα δυνατά ονόματα του λαϊκού τραγουδιού της εποχής, το 1967 ο Χρήστος Νικολόπουλος βρέθηκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει τα πρώτα του τραγούδια, σαν συνθέτης πλέον. Το πρώτο τραγούδι του που ηχογραφήθηκε, σύμφωνα με τα στοιχεία των καταλόγων δισκογραφίας, ήταν το «Θεσσαλονίκη και περίχωρα» με ποντιακούς στίχους του Γιάννη Γρηγοριάδη, με τραγουδιστή τον Βλαδίμηρο Χαραλαμπίδη, για τον οποίο σε συνέντευξη που μου παραχώρησε ο Νικολόπουλος το 2011, είπε πως ήταν ένας τραγουδιστής της «περιφέρειας», που είχε κάνει κάτι λαϊκοποντιακά σουξεδάκια. Όταν το 1963, ο Νικολόπουλος κατέβηκε από το χωριό του στην Αθήνα, για αναζήτηση καλύτερης τύχης, γνώρισε τον Χαραλαμπίδη και, για ένα διάστημα μάλιστα, έμενε στο σπίτι του. Το «Θεσσαλονίκη και περίχωρα» λοιπόν κυκλοφόρησε σε μικρό δίσκο από την μικρή εταιρεία Electrophone.
Στη συνέχεια, το 1968, ο Νικολόπουλος ηχογράφησε μια σειρά τραγουδιών, που κυκλοφόρησαν σε 45άρια, τα περισσότερα από την εταιρεία Polyphone, με τραγουδιστή τον Γιάννη Γρηγοριάδη, στιχουργό του προηγούμενου τραγουδιού, με τον οποίο ήταν και είναι ακόμα φίλοι. Ο Γρηγοριάδης καταγόταν από τα Σεβαστιανά, ένα γειτονικό χωριό με το Καψοχώρι του Νικολόπουλου και κατέβηκε τότε στην Αθήνα για να βρει κι αυτός την τύχη του…
Το πρώτο 45άρι που κυκλοφόρησε στην εταιρεία Polyphone, είχε δυο τραγούδια στα οποία ο Γιάννης Γρηγοριάδης έγραψε και τους στίχους. Το πρώτο λέγεται «Από μια σταλιά παιδιά» ενώ το δεύτερο είναι γραμμένο σε ρυθμό 5/8 κι έχει τίτλο «Κι όμως δεν τ’ αναγνωρίζεις»…
Κι αν το τραγούδι λέγεται «Κι όμως δεν τ’ αναγνωρίζεις», στη μελωδία του ο ακροατής εύκολα αναγνωρίζει την μελωδία ενός μεταγενέστερου τραγουδιού, που ηχογραφήθηκε το 1974, αυτή τη φορά με στίχους του Πυθαγόρα, τροποποιημένη εισαγωγή και την προσθήκη μιας νέας μελωδίας ανάμεσα στο κουπλέ και το ρεφρέν. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών, έχοντας στην άλλη όψη το «Λυπάμαι που σε χάνω» των ίδιων συντελεστών, ενώ το 1975 εντάχθηκε στο μεγάλο, ιστορικό δίσκο «Υπάρχω».
Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγουδούσε «Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά»…
Στη συνέχεια, το 1968, ο Νικολόπουλος ηχογράφησε μια σειρά τραγουδιών, που κυκλοφόρησαν σε 45άρια, τα περισσότερα από την εταιρεία Polyphone, με τραγουδιστή τον Γιάννη Γρηγοριάδη, στιχουργό του προηγούμενου τραγουδιού, με τον οποίο ήταν και είναι ακόμα φίλοι. Ο Γρηγοριάδης καταγόταν από τα Σεβαστιανά, ένα γειτονικό χωριό με το Καψοχώρι του Νικολόπουλου και κατέβηκε τότε στην Αθήνα για να βρει κι αυτός την τύχη του…
Το πρώτο 45άρι που κυκλοφόρησε στην εταιρεία Polyphone, είχε δυο τραγούδια στα οποία ο Γιάννης Γρηγοριάδης έγραψε και τους στίχους. Το πρώτο λέγεται «Από μια σταλιά παιδιά» ενώ το δεύτερο είναι γραμμένο σε ρυθμό 5/8 κι έχει τίτλο «Κι όμως δεν τ’ αναγνωρίζεις»…
Κι αν το τραγούδι λέγεται «Κι όμως δεν τ’ αναγνωρίζεις», στη μελωδία του ο ακροατής εύκολα αναγνωρίζει την μελωδία ενός μεταγενέστερου τραγουδιού, που ηχογραφήθηκε το 1974, αυτή τη φορά με στίχους του Πυθαγόρα, τροποποιημένη εισαγωγή και την προσθήκη μιας νέας μελωδίας ανάμεσα στο κουπλέ και το ρεφρέν. Το τραγούδι κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών, έχοντας στην άλλη όψη το «Λυπάμαι που σε χάνω» των ίδιων συντελεστών, ενώ το 1975 εντάχθηκε στο μεγάλο, ιστορικό δίσκο «Υπάρχω».
Ο Στέλιος Καζαντζίδης τραγουδούσε «Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά»…
