Τα ακούσματά του προέρχονται από το ραδιόφωνο της εποχής, ενώ όποια τραγούδια τον συγκινούν τα μαθαίνει στην κιθάρα. Στα δεκαεπτά του περίπου, γράφει τα πρώτα του τραγούδια, βάζοντας δικούς του στίχους ή παίρνοντας ποιήματα από βιβλία ή ακόμα και από γράμματα… Τα πρώτα ποιήματα που μελοποιεί είναι «Τα κεριά» και «Ο γέρος» του Καβάφη. Παράλληλα ξεκινά μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης ενώ μόλις τελειώνει το Λύκειο φεύγει και πάλι για τη Γερμανία όπου και παρακολουθεί μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της Στουτγάρδης.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ξεκινά σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών με δασκάλους το Νότη Μαυρουδή και το Βαγγέλη Ασημακόπουλο. Από το 1980 ως το 1982 ξεκινά να παίζει σε διάφορα νυχτερινά κέντρα στην Πλάκα ενώ παράλληλα γράφει τα δικά του τραγούδια. Στα μαγαζιά μαθαίνει τόσο το ρυθμό και του ζεϊμπέκικου, όσο και τους άλλους χορούς, αφού μέχρι τότε οι γνώσεις του προέρχονται από τις κλασικές σπουδές του στα διάφορα ωδεία.
Το κλίμα στα νυχτερινά μαγαζιά της Αθήνας δεν τον σηκώνει κι έτσι ξαναγυρνά στη Θεσσαλονίκη, όπου συναντά το Νίκο Παπάζογλου, ο οποίος ενδιαφέρεται για τα τραγούδια του Σωκράτη… Τελικά, τα ηχογραφεί στο περίφημο στούντιο «Αγροτικόν» στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης. Ο δίσκος κυκλοφορεί από τη Lyra το Σεπτέμβρη του 1989 με τίτλο «Ασπρόμαυρες ιστορίες», με 12 τραγούδια σε μουσική, στίχους και ερμηνεία του Σωκράτη, που φυσικά παίζει και κιθάρα. Μια σειρά από μπαλάντες και από κομμάτια με ηλεκτρικό, κυρίως, ήχο, με τα οποία, αν και δεν γίνονται ιδιαιτέρως γνωστά, ο Μάλαμας δίνει το δικό του στίγμα στο χώρο, ως δημιουργός πλέον και ερμηνευτής.
Ο Νίκος Παπάζογλου σημειώνει στο εξώφυλλο:
«Με το δίσκο αυτό εγκαινιάζουμε μια σειρά μουσικών εκδόσεων που στόχο έχει την εμφάνιση νέων καλλιτεχνών οι οποίοι αρθρώνουν το δικό τους λόγο, ανεξαρτήτως του αν εμπίπτει στα κυρίαρχα “ρεύματα” της εποχής. Έτσι για ν’ ανθίσουν χίλια λουλούδια…»
Ακολουθούν τα «Παραμύθια» το 1991, τα «Μεταξωτά» τραγούδια «Της μέρας και της νύχτας» το 1992, με τα οποία γίνεται ευρύτερα γνωστή η Μελίνα Κανά, ενώ από το 1994 και μετά με το δίσκο «Κύκλος» έρχεται για το Σωκράτη η οριστική καταξίωση και η κατάκτηση μιας από τις ψηλότερες «κορυφές» στην «οροσειρά» του ελληνικού τραγουδιού, στην οποία βρίσκεται επάξια μέχρι τις μέρες μας…
Κεντρική φωτογραφία: Γιώργος Βιτσαρόπουλος
