Παρόλα αυτά, οι διάφορες, λίγες βέβαια, αλλά ουσιαστικές ζωντανές εμφανίσεις του σε εκδηλώσεις ή τηλεοπτικές εκπομπές, έδιναν την ευχάριστη αίσθηση πως είχε βγει νικητής από την άνιση μάχη…
Δυστυχώς, χθες τα ξημερώματα ο σπουδαίος- και αδικημένος, κατά τη γνώμη μου- τραγουδιστής έφυγε από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 71 ετών. Είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 1942 και η πρώτη παρουσία του στη δισκογραφία έγινε το 1969 και όχι το 1971, όπως διάβασα να γράφεται σε διάφορες «copy-paste» καταχωρήσεις.
Σε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις του στο φιλόλογο και δημοσιογράφο Σπύρο Αραβανή ο Νίκος Δημητράτος είχε αναφερθεί στην πρώτη του επαφή με τη μουσική:
Ξεκινήσατε από πολύ μικρή ηλικία να ασχολείστε με τη βυζαντινή μουσική. Αισθάνεστε την επιρροή της στην τραγουδιστική σας εκφορά;
Σε μεγάλο βαθμό. Το 1948, σε ηλικία έξι χρόνων, με έστειλε η μητέρα μου στη Μητρόπολη Αθηνών να γίνω παπαδάκι. Στους τρεις μήνες, περίπου, αντιλαμβάνομαι ότι και άλλοι εκτός της χορωδίας ψέλνουν μέσα στο ιερό, κι έτσι ανοίγω κι εγώ το στόμα μου και επαναλαμβάνω ό,τι ακούω. Η φωνή μου άρεσε στον διευθυντή της χορωδίας, Μιχάλη Χατζή, και από τότε, και για 34 ολόκληρα χρόνια, ήρθα σε επαφή με τη βυζαντινή μουσική, σπουδάζοντάς την και ψέλνοντας στην εκκλησία.
Με το καθαρόαιμο τραγούδι πότε ήρθατε σε επαφή;
Γύρω στα είκοσί μου άρχισα να τραγουδάω σε μπουάτ στην Πλάκα. Στην μπουάτ «Κατακόμβη» με είδε ο σκηνοθέτης Τάσος Πετρής και με συμβούλεψε να πάω σε θεατρική σχολή. Ήταν ο πρώτος που διαπίστωσε ότι εκτός από καλή φωνή έχω και κάποιο ταλέντο στη θεατρική ερμηνεία. Τελειώνοντας τον στρατό έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Ήμασταν 58 άτομα και πήραν μόνο 2.Φοίτησα δύο χρόνια, στο δεύτερο μάλιστα πήρα και άριστα. Έμαθαν όμως οι υπεύθυνοι του θεάτρου ότι τα βράδια τραγουδούσα σε μπουάτ και ταβέρνες για βιοποριστικούς λόγους -είχα άρρωστη τότε τη μητέρα μου στο νοσοκομείο, πατέρα δεν είχα- και ο Λαζάνης μου ζήτησε να σταματήσω ή να φύγω. Έτσι έφυγα και πήγα στη σχολή του Γρηγόρη Βαφειά. (1)
Η είσοδος του Νίκου Δημητράτου στη δισκογραφία έγινε το 1969, όταν ηχογράφησε σε επανεκτέλεση και σε ενορχήστρωση του Θόδωρου Δερβενιώτη, το «Έχω βαθιά τον πόνο», ένα παλιό ρεμπέτικο του Απόστολου Χατζηχρήστου, που κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών από τη μικρή εταιρεία «Rally», που είχε ιδρύσει ο παραγωγός Σπύρος Ράλλης. Το τραγούδι είχε πρωτοηχογραφηθεί το 1938, από τον συνθέτη, με δεύτερη φωνή τον Γιώργο Κωνσταντινίδη.
Λίγο μετά, στην ίδια εταιρεία ηχογράφησε και πάλι σε 45άρι ένα τραγούδι των Στέφανου Βαρτάνη και Νίκου Παναγιωτούνη, με τίτλο «Το ψέμα σου το χθεσινό». Αυτά είναι τα δυο πρώτα τραγούδια, με τα οποία μπήκε στη δισκογραφία ο Νίκος Δημητράτος.
Από κει και μετά, εμφανίσθηκε το 1971 στο μεγάλο δίσκο «Καϋμοί της αυλής», του οποίου την επιμέλεια είχε ο Μίμης Πλέσσας, να τραγουδά τα «Τέσσερις νομάτοι» και «Ο φίλος μου ο Παναγής» (σε δεύτερη εκτέλεση μετά τον Γιάννη Καλατζή) και τα δυο του Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, και να σιγοντάρει τον Σπύρο Πολυκανδριώτη και τη Ρένα Βιολάντη στον «Κυρ Αντώνη» του Μάνου Χατζιδάκι….
Πηγές:
1)Συνέντευξη του Νίκου Δημητράτου στον Σπύρο Αραβανή για το περιοδικό «Όασις» (τεύχος 12-Οκτώβριος 2009)
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως το φίλο Νίκο Παπανικήτα.
«Έχω βαθιά τον πόνο» (Απόστολου Χατζηχρήστου) Τραγουδά ο Νίκος Δημητράτος στην πρώτη του ηχογράφηση στη δισκογραφία
Δείτε επίσης:
Έφυγε ο Νίκος Δημητράτος
«Έσβησαν οι ώρες» με το Νίκο Δημητράτο
Μπέλλου, Βιτάλη, Δημητράτος τραγουδούν Δημήτρη Λάγιο
«Το τραγούδι του πατέρα» του Μάνου Λοΐζου με το Νίκο Δημητράτο
Σταύρος Ξαρχάκος «976» (ΣΠΑΝΙΟΣ ΔΙΣΚΟΣ!)
Δυστυχώς, χθες τα ξημερώματα ο σπουδαίος- και αδικημένος, κατά τη γνώμη μου- τραγουδιστής έφυγε από εγκεφαλικό επεισόδιο σε ηλικία 71 ετών. Είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 1942 και η πρώτη παρουσία του στη δισκογραφία έγινε το 1969 και όχι το 1971, όπως διάβασα να γράφεται σε διάφορες «copy-paste» καταχωρήσεις.
Σε μια από τις λιγοστές συνεντεύξεις του στο φιλόλογο και δημοσιογράφο Σπύρο Αραβανή ο Νίκος Δημητράτος είχε αναφερθεί στην πρώτη του επαφή με τη μουσική:
Ξεκινήσατε από πολύ μικρή ηλικία να ασχολείστε με τη βυζαντινή μουσική. Αισθάνεστε την επιρροή της στην τραγουδιστική σας εκφορά;
Σε μεγάλο βαθμό. Το 1948, σε ηλικία έξι χρόνων, με έστειλε η μητέρα μου στη Μητρόπολη Αθηνών να γίνω παπαδάκι. Στους τρεις μήνες, περίπου, αντιλαμβάνομαι ότι και άλλοι εκτός της χορωδίας ψέλνουν μέσα στο ιερό, κι έτσι ανοίγω κι εγώ το στόμα μου και επαναλαμβάνω ό,τι ακούω. Η φωνή μου άρεσε στον διευθυντή της χορωδίας, Μιχάλη Χατζή, και από τότε, και για 34 ολόκληρα χρόνια, ήρθα σε επαφή με τη βυζαντινή μουσική, σπουδάζοντάς την και ψέλνοντας στην εκκλησία.
Με το καθαρόαιμο τραγούδι πότε ήρθατε σε επαφή;
Γύρω στα είκοσί μου άρχισα να τραγουδάω σε μπουάτ στην Πλάκα. Στην μπουάτ «Κατακόμβη» με είδε ο σκηνοθέτης Τάσος Πετρής και με συμβούλεψε να πάω σε θεατρική σχολή. Ήταν ο πρώτος που διαπίστωσε ότι εκτός από καλή φωνή έχω και κάποιο ταλέντο στη θεατρική ερμηνεία. Τελειώνοντας τον στρατό έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης. Ήμασταν 58 άτομα και πήραν μόνο 2.Φοίτησα δύο χρόνια, στο δεύτερο μάλιστα πήρα και άριστα. Έμαθαν όμως οι υπεύθυνοι του θεάτρου ότι τα βράδια τραγουδούσα σε μπουάτ και ταβέρνες για βιοποριστικούς λόγους -είχα άρρωστη τότε τη μητέρα μου στο νοσοκομείο, πατέρα δεν είχα- και ο Λαζάνης μου ζήτησε να σταματήσω ή να φύγω. Έτσι έφυγα και πήγα στη σχολή του Γρηγόρη Βαφειά. (1)
Η είσοδος του Νίκου Δημητράτου στη δισκογραφία έγινε το 1969, όταν ηχογράφησε σε επανεκτέλεση και σε ενορχήστρωση του Θόδωρου Δερβενιώτη, το «Έχω βαθιά τον πόνο», ένα παλιό ρεμπέτικο του Απόστολου Χατζηχρήστου, που κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών από τη μικρή εταιρεία «Rally», που είχε ιδρύσει ο παραγωγός Σπύρος Ράλλης. Το τραγούδι είχε πρωτοηχογραφηθεί το 1938, από τον συνθέτη, με δεύτερη φωνή τον Γιώργο Κωνσταντινίδη.
Λίγο μετά, στην ίδια εταιρεία ηχογράφησε και πάλι σε 45άρι ένα τραγούδι των Στέφανου Βαρτάνη και Νίκου Παναγιωτούνη, με τίτλο «Το ψέμα σου το χθεσινό». Αυτά είναι τα δυο πρώτα τραγούδια, με τα οποία μπήκε στη δισκογραφία ο Νίκος Δημητράτος.
Από κει και μετά, εμφανίσθηκε το 1971 στο μεγάλο δίσκο «Καϋμοί της αυλής», του οποίου την επιμέλεια είχε ο Μίμης Πλέσσας, να τραγουδά τα «Τέσσερις νομάτοι» και «Ο φίλος μου ο Παναγής» (σε δεύτερη εκτέλεση μετά τον Γιάννη Καλατζή) και τα δυο του Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, και να σιγοντάρει τον Σπύρο Πολυκανδριώτη και τη Ρένα Βιολάντη στον «Κυρ Αντώνη» του Μάνου Χατζιδάκι….
Πηγές:
1)Συνέντευξη του Νίκου Δημητράτου στον Σπύρο Αραβανή για το περιοδικό «Όασις» (τεύχος 12-Οκτώβριος 2009)
Ευχαριστώ ιδιαιτέρως το φίλο Νίκο Παπανικήτα.
«Έχω βαθιά τον πόνο» (Απόστολου Χατζηχρήστου) Τραγουδά ο Νίκος Δημητράτος στην πρώτη του ηχογράφηση στη δισκογραφία
Δείτε επίσης:
Έφυγε ο Νίκος Δημητράτος
«Έσβησαν οι ώρες» με το Νίκο Δημητράτο
Μπέλλου, Βιτάλη, Δημητράτος τραγουδούν Δημήτρη Λάγιο
«Το τραγούδι του πατέρα» του Μάνου Λοΐζου με το Νίκο Δημητράτο
Σταύρος Ξαρχάκος «976» (ΣΠΑΝΙΟΣ ΔΙΣΚΟΣ!)
