Ο πατέρας της πεθαίνει στη διάρκεια της Κατοχής και η μητέρα δουλεύει σκληρά για να μπορέσει να αναθρέψει τα πέντε παιδιά της.
Στην πολύ μικρή ηλικία των 10-11 ετών γνωρίζει τον μουσικό και συνθέτη Στράτο Ατταλίδη, τον οποίο και παντρεύεται τελικά στα 14, ενώ στα 15 της χρόνια γίνεται μητέρα…
Από τη μάνα και τα αδέρφια της που τραγουδούν περίφημα, παίρνει το μικρόβιο της μουσικής και τραγουδά στο σπίτι, αλλά κρυφά από τους άλλους. Μόνο μπροστά στη μάνα της τραγουδά φανερά. Έτσι, όταν κάπου εκεί στα 1953-54, ο λαϊκός συνθέτης Γεράσιμος Κλουβάτος, σταματά τη συνεργασία του με την Καίτη Γκρέυ και ψάχνει μια ανάλογη φωνή, ο Ατταλίδης, του προτείνει τη γυναίκα του.
Η Γιώτα Λύδια αφηγείται στον Κώστα Μπαλαχούτη (1):
Εκεί λοιπόν που μιλούσαν ο Κλουβάτος, ο Τσάντας και ο Ατταλίδης, πετάγεται αυτός και τους λέει: «Φωνή υπάρχει αλλά ποιος θα της το πει;» «Ποια;» τον ρώτησαν εκείνοι. «Η γυναίκα μου», απάντησε «αλλά αυτή, μόλις μ’ ακούσει να μπαίνω στο σπίτι, ενώ τραγουδά, σταματάει. Δεν κάνει γι’ αυτή τη δουλειά… Δεν είναι όπως οι άλλες». Γιατί εγώ, από τότε όπως και σήμερα ακόμη, είμαι σπιτόγατος. Μ’ αρέσει το νοικοκυριό. Δεν λέω, και με τον Ατταλίδη τότε βγαίναμε, πηγαίναμε με φίλους σε ταβέρνες, αλλά το σπίτι σπίτι…
Όπως θυμάται η Γιώτα Λύδια, μια μέρα ο Ατταλίδης την παρακαλά να πάνε ν’ ακούσουν τον Κλουβάτο που έκανε πρόβες. Εκεί ο Κλουβάτος, που σε συνεργασία με τον Ατταλίδη, έχει στήσει μια μικρή «παγίδα» στη Γιώτα, για να την πείσει τελικά να τραγουδήσει, τον ρωτά:
«Τραγουδάει η Γιώτα;». «Τραγουδάει», του απάντησε. «Σοβαρά;» έκανε τον ανήξερο ο Κλουβάτος. «Ε τότε, θα μας πει ένα τραγουδάκι». Εμένα μ’ είχε πιάσει ταραχή. Έτρεμα. Δεν ήξερα τι να κάνω. «Έλα μωρέ, μια στροφή θα πεις. Να σου κάνει σεγόντο ο Στράτος, για να δούμε πώς βγαίνει στις δεύτερες». Από ‘δω το είχαν, από εκεί το γύριζαν, τελικά με έπεισαν. «Ποια τραγούδια σ’ αρέσουν;» με ρώτησε ο Κλουβάτος. Είπα και νωρίτερα ότι μ’ αρέσανε πολύ η φωνή και τα τραγούδια της Γκρέυ. Ήταν τότε ένα που ‘χαν βγάλει με τον Κλουβάτο και έκανε μεγάλο μπαμ, το «Ποτέ τη μάνα μην πικραίνεις». Το μουρμούρισα λιγάκι και ο Κλουβάτος κοκάλωσε. Άκουσε την πάστα και τα γυρίσματά μου κι έμεινε με το στόμα ανοιχτό. Τότε, λίγες τραγουδίστριες από τις παλιές είχαν τέτοια γυρίσματα στη φωνή. Στη συνέχεια, μ’ έβαλε να πω ένα σμυρνέικο, αμανετζίδικο κι έπειτα μου είπε: «Για άκου αυτό το καινούργιο τραγουδάκι». Και μου έμαθε το «Όποιος πολλά έχει βάσανα». Εγώ από τότε μάθαινα στο λεπτό τα τραγούδια. Δεν ξέρω, το είχα στο αίμα μου. Μόλις μ’ άκουσε και σ’ αυτό, γύρισε και είπε στον Ατταλίδη: «Στράτο, είναι έτοιμη τραγουδίστρια. Φύγαμε». «Πού πάμε;» ρωτήσαμε κι οι δυο. «Στην Κολούμπια, στα γραφεία», μας απάντησε. Πράγματι, την ίδια ημέρα πήγαμε στα γραφεία της Κολούμπια, στο κτίριο που είχαν οι αδερφοί Λαμπρόπουλοι στην Αθήνα. Εκεί υπήρχε μια αίθουσα όπου πέρναγαν τους υποψήφιους από ακροάσεις. Ήταν κι άλλες τραγουδίστριες που περίμεναν. Μίλησε ο Κλουβάτος με τον Νίκανδρο Μηλιόπουλο, που έκανε κουμάντο στην εταιρεία και το κανόνισε. Μαζί με τον Κλουβάτο στο μπουζούκι κι έναν κιθαρίστα τραγούδησα το «Όποιος πολλά έχει βάσανα» και με γράψανε σ’ ένα μπομπινόφωνο. Να σας πω την αλήθεια, δεν καταλάβαινα ακριβώς τι γινόταν, αφού όλα εξελίσσονταν τόσο γρήγορα και απρόσμενα για μένα. Όταν τελείωσα το τραγούδι, βγήκα έξω… Πέρασαν μερικά λεπτά, ήρθαν ο Μηλιόπουλος, ο Κλουβάτος και ο Ατταλίδης και μου έβαλαν να ακούσω τι ηχογραφήσαμε. Μόλις άκουσα την πρώτη στροφή, γύρισα με αφέλεια και τους είπα: «Καλά πέρασε από δω η Γκρέυ και με κοροϊδεύετε». Είπαμε ότι η Γκρέυ ήταν στις αρχές της και στις πρώτες δόξες της τότε. Μου άρεσε η φωνή της και πάτησα πάνω της. Ωστόσο και οι υπόλοιποι είχαν «μείνει» με την ομοιότητα και τον τρόπο με τον οποίο ερμήνευσα το τραγούδι. Δεν ήταν εύκολο να τραγουδήσεις σαν την Καίτη τότε. Γύρισε ο Μηλιόπουλος και είπε: «Αυτό ήταν, τελείωσε. Πάμε για συμβόλαιο». Σου λέει , είναι κελεπούρι, μην το χάσουμε. Υπέγραψα, λοιπόν, το συμβόλαιο και από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησα να τραγουδάω στο στούντιο…
Έπειτα από λίγες μέρες ο Κλουβάτος ετοίμασε ένα ακόμη τραγούδι, το «Κάποια φωνή ακούστηκε» που το ηχογράφησα στην Κολούμπια, στη Ριζούπολη μαζί με το «Όποιος πολλά έχει βάσανα» με τον Ατταλίδη να μου κάνει σεγόντο στο ένα και τον Δημήτρη Ρουμελιώτη στο άλλο. Οι στίχοι πρέπει να ήταν του Τσάντα. Στο μπουζούκι, αν θυμάμαι καλά, ήταν ο Τατασόπουλος, του οποίου τραγούδια ερμήνευσα και αργότερα.
Ήταν 7 Οκτωβρίου του 1954 όταν πραγματοποιήθηκαν αυτές οι ηχογραφήσεις και κυκλοφόρησαν σε δίσκο 78 στροφών Columbia. Κι ήταν μεγάλη υπόθεση εκείνη την εποχή, στον πρώτο δίσκο ενός νέου καλλιτέχνη, να ερμηνεύει ο ίδιος και τα δυο τραγούδια. Συνήθως τα τραγούδια μοιράζονταν σε δυο τραγουδιστές. Στο «Όποιος πολλά έχει βάσανα» οι στίχοι ήταν του Νίκου Φατσέα και δεύτερη φωνή έκανε ο Δημήτρης Ρουμελιώτης, ενώ στο «Κάποια φωνή ακούστηκε» οι στίχοι ήταν του Χαράλαμπου Βασιλειάδη ή Τσάντα και σιγοντάρησε ο Στράτος Ατταλίδης. Και τα δυο τραγούδια συμπεριλήφθηκαν, μετά την πρώτη έκδοσή τους, σε μια συλλογή με τραγούδια του Γεράσιμου Κλουβάτου, με τίτλο «Τα σήμαντρα» που κυκλοφόρησε το 1982 από μια εταιρεία με το label «ROMA». Το «Όποιος πολλά έχει βάσανα» συμπεριλήφθηκε το 2008 στην κασετίνα των 5 cd «Η Κυρία Γιώτα Λύδια 1954-1986» (επιμέλεια Γιώργου Τσάμπρα) ενώ και τα δυο τραγούδια μπήκαν, πριν από μερικά χρόνια, στον πέμπτο δίσκο της σειράς «Χρονικό λαϊκού τραγουδιού - 1954) της εταιρείας «Ελληνικός δίσκος».
Μετά την ηχογράφηση των τραγουδιών, σε μια μικρή σύσκεψη στο στούντιο, ψάχνοντας ένα καλλιτεχνικό ψευδώνυμο για την Παναγιώτα Μανταράκη ο μαέστρος της Columbia Στέλιος Χρυσίνης, ο οποίος είχε παίξει και κιθάρα σ’ αυτά τα τραγούδια, την βαφτίζει: Γιώτα Λύδια…
Πηγή: 1: Κώστας Μπαλαχούτης «Γιώτα Λύδια - Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα» («Ελληνικά γράμματα» 2006)
