Στους στίχους συναντάμε τον βετεράνο Μάνο Ελευθερίου, τους έμπειρους Ισαάκ Σούση και Λίνα Δημοπούλου και τους Κώστα Μπακούρη, Πέγκυ Πολίτη, Γιάννη Μαύρο, Νικόλα Τσιλιβαράκο. Οι ενορχηστρώσεις είναι του δεξιοτέχνη μπουζουξή Βαγγέλη Μαχαίρα και η παραγωγή του «ιστορικού» Γιώργου Μακράκη.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, με την αμεσότητα των συνθέσεών του, έχει καταφέρει να κερδίσει την εκτίμηση των «λαϊκών». Στην περίπτωση του Μπάση, είχε να κάνει με ένα τραγουδιστή, που παρά την «λαϊκότητά» του, έχει επιχειρήσει να παίξει και σε πιο «μοντέρνους» δρόμους. Έτσι κάποια από τα τραγούδια έχουν έκδηλα χρώματα από την παλέτα του συνθέτη (Οι γοργόνες, Και γεια χαρά,) ενώ άλλα γέρνουν προς τον καμβά του ερμηνευτή (Είχαμε όνειρα μεγάλα, Δηλητήριο, Οι άθλοι του Ηρακλή), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο δημιουργός δεν είχε ανοιχτεί και σε αυτά τα «βιλαέτια» στο παρελθόν και μάλιστα με ξεχωριστή επιτυχία.
Ακούγοντας το δίσκο, πέρασα όμορφα… Λείπει το σουξέ… κι αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Ο Μπάσης έχει δυνατότητες και χτίζει μεθοδικά και υπομονετικά μια καριέρα, που αν βρει τα κατάλληλα πατήματα θα απογειωθεί και , το σημαντικότερο, δεν θα κινδυνεύει να γκρεμιστεί. Προς το παρών, σε μια εποχή σύγχυσης και «τρέλας» βαδίζει με ψυχραιμία στο σωστό δρόμο.