«Παράλληλες ιστορίες»
Το Σεπτέμβρη του 2011 ξεκινήσαμε στο Ogdoo.gr τη στήλη με τις «παράλληλες ιστορίες» τραγουδιών, που ηχογραφήθηκαν σε μια ή περισσότερες εκτελέσεις με τον ίδιο στίχο και διαφορετική μελωδία ή το αντίθετο, με την ίδια μουσική και διαφορετικούς στίχους. Σε μια τέτοια περίπτωση δυο τραγουδιών με την ίδια μουσική, αλλά διαφορετικό στίχο θα αναφερθούμε σήμερα…
«Σε χιλιάδες σταθμούς»
Το 1990 ο Χρήστος Νικολόπουλος με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο παρουσίασαν τον έβδομο από τους εννέα ολοκληρωμένους δίσκους της συνεργασίας τους, που κυκλοφόρησαν από το 1985 μέχρι το 1992. Ερμηνευτής αυτή τη φορά ήταν ο Μανώλης Μητσιάς, ενώ ο δίσκος με τα δώδεκα καινούργια τραγούδια, που εκδόθηκε από την CBS, έφερε τον τίτλο «Σε χιλιάδες σταθμούς», από το ομώνυμο εναρκτήριο βαλσάκι.
Η παραγωγή ήταν του Γιώργου Μακράκη, η ενορχήστρωση και διεύθυνση της ορχήστρας του Νίκου Λαβράνου κι έπαιξαν οι μουσικοί: Χρήστος Νικολόπουλος (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά), Παύλος Διαμαντόπουλος (μπάσο), Γιώργος Μαγκλάρας (βιολί), Κώστας Σταματάκης (ακορντεόν), Μπάμπης Λασκαράκης (κιθάρα), Στέλιος Καρύδας (κιθάρα), Νίκος Λαβράνος (πιάνο), Νίκος Ζέρβας, Θύμιος Παπαδόπουλος, Νίκος Λαβράνος (keyboards) και ο Γιώργος Λαβράνος (ντραμς και κρουστά).
Αν εξαιρέσουμε το ομώνυμο και επίκαιρο, τότε, τραγούδι του δίσκου, αφού κυκλοφόρησε στην πρώτη εποχή της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» (τότε που οι ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί «ξεφύτρωναν», νόμιμα πλέον, ο ένας μετά τον άλλον) και το «Όμορφη τρελή και σκάρτη» που ακούστηκε κάπως, τα υπόλοιπα έμειναν, μάλλον, στην αφάνεια.
Ανάμεσά τους ήταν κι ένα πολύ ωραίο χασάπικο, το προτελευταίο και ένα από τα ωραιότερα, νομίζω, του δίσκου, που είχε τον τίτλο «Κρίμα»…
«Φίλε μου γλυκέ μου φίλε»
Η ιστορία αυτής της μελωδίας δεν σταμάτησε στο 1990.
Το 1997, μια από τις σημαντικές ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς, η Ερωφίλη, παρουσίασε την πρώτη δισκογραφική δουλειά της, σε επιμέλεια και παραγωγή του περίφημου «ρακοσυλλέκτη» Κώστα Χατζηδουλή, με τίτλο «Πάμε για το Γιάχο Βάχο», με οκτώ τραγούδια σε μουσική των Σπύρου Ιωαννίδη, Χρήστου Νικολόπουλου, Μπάμπη Μπακάλη, Θύμιου Στουραΐτη, Μιχάλη Σουγιούλ, Θανάση Αθανασίου, Κώστα Καπνίση και Κώστα Βίρβου και στίχους των Κώστα Ερνάνη (αν δεν απατώμαι πρόκειται για ψευδώνυμο του Κώστα Χατζηδουλή), Αλέξανδρου Αλεξάνδρου (πρόκειται για ψευδώνυμο του Θεόδωρου Ποάλα), Μπάμπη Μπακάλη, Γιάννη Λελάκη, Χρήστου Γιαννακόπουλου, Κώστα Βουγιουκλάκη, Μίμη Τραΐφόρου και Κώστα Βίρβου. Το υλικό συμπλήρωνε μια ηχογραφημένη μαρτυρία του Κώστα Βίρβου, σχετικά με το τραγούδι που έδωσε το γενικό τίτλο «Πάμε για το Γιάχο Βάχο».
Ακούγοντας το δεύτερο τραγούδι του δίσκου, το «Φίλε, γλυκέ μου φίλε», ο ακροατής μπορεί εύκολα να αντιληφθεί πως πρόκειται για την ίδια μελωδία με το «Κρίμα» με τον Μανώλη Μητσιά, αλλά με λόγια, αυτή τη φορά, του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου, που γράφτηκαν το 1995. Το «Φίλε, γλυκέ μου φίλε» αφιερώθηκε στον Γιώργο Ζαμπέτα.
Στο δίσκο έπαιξαν οι μουσικοί: Σπύρος Ιωαννίδης (μπουζούκι, τζουρά, μπαγλαμά, «γόνατο», μαντολίνο), Παντελής Μπενετάτος (πιάνο), Γιώτης Σαμαράς (κιθάρες), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Σπύρος Παναγιωτόπουλος (κρουστά), Δημήτρης Πατερέλης (πνευστά), Χάρης Λαμπράκης (νέι).
Το «Φίλε, γλυκέ μου φίλε» ξαναηχογραφήθηκε το 1999, αυτή τη φορά με το μπουζούκι του Χρήστου Νικολόπουλου και συμπεριλήφθηκε στο δεύτερο δίσκο της Ερωφίλης, με τον τίτλο «Στα μυστικά σου βάλε με».
- Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τη φίλη και συνεργάτιδα Χρύσα Σωφρονά, που μας θύμισε τη συγγένεια των δυο τραγουδιών…
