Οι δυο συναυλίες του Μίλτου Πασχαλίδη στο Θέατρο Βράχων στις 5 και 7 Ιουνίου, με αφορμή τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων στη δισκογραφία (για τις οποίες, πρέπει να σημειώσουμε πως τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί), ήταν μια καλή αφορμή για να «ταξιδέψω» δέκα χρόνια πίσω, τον Σεπτέμβρη του 2005, όταν με μια μεγάλη συναυλία, ο τραγουδοποιός γιόρτασε τα δέκα πρώτα χρόνια του στη δισκογραφία…
1) 01/09/2005 (Ορχηστρικό)
2) Παραμύθι με λυπημένο τέλος (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
3) Τα μπλουζ της άγριας νιότης (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
4) Ηράκλειο – Καλαμάτα (Μίλτος Πασχαλίδης) Βαγγέλης Γερμανός - Μίλτος Πασχαλίδης
5) Ακόμα σ’ αγαπώ (Μίλτος Πασχαλίδης – Θοδωρής Παυλάκος) Μίλτος Πασχαλίδης
6) Μάτια που δεν βλέπονται (Μίλτος Πασχαλίδης) Μαργαρίτα Ζορμπαλά
7) Οι γερανοί (J.Frenkel, N.Grebnev, R.Gamzatov / Ελληνικοί στίχοι: Γιάννης Ρίτσος – Κατίνα Ζορμπαλά) Μαργαρίτα Ζορμπαλά – Μίλτος Πασχαλίδης
8) Το σαράκι του Ρεμπώ (Μίλτος Πασχαλίδης – Άλκης Αλκαίος) Κώστας Θωμαΐδης – Μίλτος Πασχαλίδης
9) Απουσία (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
10) Ένα πεύκο στην ακρογιαλιά (Μίλτος Πασχαλίδης) Κώστας Λειβαδάς - Μίλτος Πασχαλίδης
11) Σαν των ματιών σου τις βαφές (Μίλτος Πασχαλίδης) Βασίλης Παπακωνσταντίνου
12) Πηνελόπη (Μίλτος Πασχαλίδης) Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Μίλτος Πασχαλίδης
13) Βυθισμένες άγκυρες (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Μίλτος Πασχαλίδης
Cd 2
1) Σου τηλεφωνώ (Νίκος Δούκας – Graviton) Μίλτος Πασχαλίδης
2) Ο τρελός (Δανάη Παναγιωτοπούλου) Μίλτος Πασχαλίδης, φωνητικά: Δανάη Παναγιωτοπούλου
3) Σαν τραγουδάκι (Θοδωρής Παυλάκος) Θοδωρής Παυλάκος
4) Κακές συνήθειες (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
5) Άγγελος με τους αγγέλους (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Χρήστος Θηβαίος
6) Φωτιά μου (Μίλτος Πασχαλίδης) Χρήστος Θηβαίος – Μίλτος Πασχαλίδης
7) Της λήθης το πηγάδι (Μίλτος Πασχαλίδης) Γιάννης Χαρούλης
8) Αμανές (Μίλτος Πασχαλίδης) Ελένη Τσαλιγοπούλου
9) Ελένη (Μίλτος Πασχαλίδης – Ισαάκ Σούσης) Ελένη Τσαλιγοπούλου
10) Πεθαμένες καλησπέρες (Μίλτος Πασχαλίδης) Δημήτρης Μητροπάνος
11) Στα είπα όλα (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Μίλτος Πασχαλίδης
12) Ερωτόκριτος (Απόσπασμα Α505-528) (Παραδοσιακό, Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος, Διασκευή: Μίλτος Πασχαλίδης)
Έπαιξαν επίσης οι φίλοι: Στέργιος Γαργάλας (βιολί), Μανώλης Καραντίνης (μπουζούκι, λαούτο, μπαγλαμά), Νίκος Ξανθούλης (τρομπέτα), Κώστας Συντρίδης (πλήκτρα), Γιώργος Πασχάλης (ηλεκτρική κιθάρα), Γρηγόρης Συντρίδης (τύμπανα), Αντωνία Τσολάκη (μπάσο), Σωκράτης Γανιάρης (κρουστά). Τον ήχο φρόντισε ο Νίκος Βεκύρης. Η ηχογράφηση της συναυλίας έγινε από τον Βαγγέλη Καλαρά και η επεξεργασία από τον Χρήστο Κοσμά. Οι φωτογραφίες είναι του Γιώργου Μαλεκάκη.
Έτσι πήραμε μια γεύση από τη συναυλία όσοι δυστυχώς δεν καταφέραμε να βρεθούμε στο Θέατρο Βράχων. Ελπίζω τουλάχιστον να μπήκαν όλα τα τραγούδια, αν και δεν το πιστεύω. Και δεν ξέρω αν είπε ο Πασχαλίδης και το “Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα” και δεν το έβαλαν στο cd, γιατί το λέει πάντα στις συναυλίες του, μου αρέσει η εκτέλεση του, και θα ήθελα να υπάρχει αποτυπωμένο και σε ένα δίσκο...»
Ο Γερμανός τα λέει με το Μητροπάνο. Η μάνα μου φιλάει τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Ο Μάνος Ελευθερίου πειράζει τον Οδυσσέα και τον Λειβαδά.
Τα πρόσωπα που αγαπώ διαδέχονται ακαριαία τα πρόσωπα της ιδιωτικής μου μυθολογίας κι αυτή η αδιάκοπη εναλλαγή μου προξενεί μια γλυκιά ζάλη – ένα ιδιότυπο «εντός τόπου και εκτός χρόνου».
Ο Βασίλης κι ο Μεράντζας. Η Τζένη και η Βίκυ. Ο Πρόδρομος και η «παρέα της Παρασκευής».
Ο Ζαχάρης και η Καναβάκη. Η Δανάη κι ο Χαρούλης.
Με χαιρετούν κάτι φίλοι απ’το Γυμνάσιο που κατά ανεξήγητο τρόπο θυμάμαι σε ποιο θρανίο κάθονταν αλλά ξεχνώ τα ονόματά τους.
Ο Νίκος προβάρει το καινούργιο ακορντεόν.
Το Βαλεντινάκι κουρδίζει υπό το έκθαμβο βλέμμα του νεαρού Νικόλα Θηβαίου.
Ο έτερος υιός, ο Δημητράκης Θωμαΐδης, θέλει, λέει, όταν μεγαλώσει, να φτιάξει μια μηχανή που να καταργεί τη βαρύτητα. (Τί να την κάνω όταν μεγαλώσεις πουλάκι μου; Τώρα τηνε θέλω. Τώρα).
Ο Θοδωρής μ’ έχει ρωτήσει 18 φορές σε τι σωστή σειρά βγαίνει. Του έχω απαντήσει 18 φορές άλλα ντ’άλλων. (Αν βγει στη σωστή σειρά θα είναι ένα μικρό θαύμα).
Ο Καραντίνης μου λέει αγχωμένος: δεν θυμάμαι την τάδε εισαγωγή.
Άσε ρε Μανώλη, παίξε μια δική σου, καλύτερη θα’ ναι… Βγαίνουμε. Στο φως.
02/09/2005 > 1.15 μμ
Έχω εκείνη την παράξενη αίσθηση που έχεις όταν φεύγεις βιαστικός απ’το σπίτι: ότι κάτι ξέχασες. Τα κλειδιά, το θερμοσίφωνο ανοιχτό, το φως της κουζίνας.
Ένα τραγούδι στη μέση.
Ανάβω ένα τσιγάρο. Κάποιος με κερνάει μια ρακή.
Στα αυτιά μου η φωνή της Ελένης. «Λόγια μην ακούς του κόσμου και κουβέντες μασημένες…»
Έτσι ακριβώς. Κι ότι θες να μάθεις, απλά ρώτα με.
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα. Και η λίμνη ακόμα θέλει να ’ναι θάλασσα.
Ευχαριστώ από καρδιάς…
Τους συναδέλφους μουσικούς που συμμετέχουν στην ηχογράφηση. Ήταν χαρά και τιμή μου που βρεθήκαμε μαζί στο ίδιο σανίδι.
Τον Τάκη Μουζάκη για την εξαιρετική διοργάνωση της συναυλίας και για την αφοσίωσή του τόσα χρόνια στη φιλία και τη συνεργασία μας.
Τον Χρήστο Κοσμά για την υπομονή του και τη γενναιοδωρία του κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του υλικού.
Τον Ντίνο Τσιρόπουλο για την επεξεργασία της εικόνας.
Το Στέργιο Γαργάλα για τα ολοκαίνουργια ρούχα που έραψε για τα τραγούδια μου.
Το Νίκο Δούκα και τους Graviton για την συντροφιά που μου κράτησε το τραγούδι τους κάτι νύχτες που δεν είχαν τελειωμό.
Τη Λία Χατζηδημητρίου, για όλα.
Το «Πεύκο» είναι της Βαλεντίνας. Ήταν άλλωστε απ’την αρχή δικό της.
Το «λάμδα» του Μητροπάνο το στέλνω στα φιλαράκια του Γρηγόρη στη Βικτωρία.
1) Παραμύθι με λυπημένο τέλος / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σπύρου
2) Κακές συνήθειες / Σκηνοθεσία: Νίκος Σούλης
3) Πηνελόπη / Σκηνοθεσία: Μαριανός
4) Βυθισμένες άγκυρες / Σκηνοθεσία: Μαρία Σκόκα
5) Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Σκηνοθεσία: Γιώργος Γκάβαλος
Αυτό που δεν έχω καταλάβει, είναι γιατί στο dvd δεν συμπεριλήφθηκε ολόκληρη η συναυλία ή έστω ολόκληρα τα 13 κομμάτια που επιλέχθηκαν και μπήκαν μόνο τα συγκεκριμένα αποσπάσματα, λες και πρόκειται για κάποιο promo dvd. Η επεξεργασία της εικόνας και το μοντάζ έγιναν από τον Ντίνο Τσιρόπουλο.
Τώρα πια, έχουν περάσει χρόνια δώδεκα…
Πιέζω τον εαυτό μου να κοιτάξει παλιές φωτογραφίες.
Γενικά, οποιαδήποτε απόπειρα να σταματήσει ο χρόνος, με εκνεύριζε από πιτσιρικά.
Δεν ξέρω, ίσως να φταίει που μέχρι τη Δευτέρα Γυμνασίου νόμιζα ότι το σωστό είναι «αποθανατίζω» και μου φαινόταν κάπως μακάβριο.
Μετά έμαθα τη σωστή λέξη, αλλά η σχέση μου με τις φωτογραφίες δεν βελτιώθηκε αισθητά.
Μάλλον προτιμώ απλά να θυμάμαι.
Σας παραδίνω λίγες στιγμές από εκείνη τη βραδιά του Σεπτέμβρη 2005, κυρίως απευθυνόμενος σ’εκείνους που τότε έλειπαν και που δύο χρόνια τώρα με ρωτούν τρυφερά: πότε θα ξαναγίνει;
Η απάντηση είναι: ποτέ.
Ή μάλλον, ποτέ το ίδιο.
Πρώτον, γιατί – έτσι κι αλλιώς – τίποτα δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο.
Και δεύτερον, γιατί ακόμα κι αν το επιχειρούσαμε, δεν θα είχε ούτε καν πλάκα.
Σας φιλώ
Καλή μας αντάμωση
Μίλτος.
Υ.Γ: Ευχαριστώ τον Μάκη Ιωακειμίδη για τη συνεργασία του.
Μίλτος Πασχαλίδης - Είχαν περάσει χρόνοι δέκα…
Πριν από δέκα χρόνια λοιπόν, είχαν περάσει άλλα δέκα χρόνια από το 1995 και την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου του Μίλτου Πασχαλίδη «Παραμύθι με λυπημένο τέλος» που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση και έβγαλε τουλάχιστον 5-6 διαχρονικές επιτυχίες… Αυτά τα δέκα χρόνια ο Πασχαλίδης τα γιόρτασε την 1η του Σεπτέμβρη του 2005 με μια μεγάλη συναυλία στο Θέατρο Βράχων, όπου συμμετείχαν οι Βαγγέλης Γερμανός, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Χρήστος Θηβαίος, Κώστας Θωμαΐδης, Κώστας Λειβαδάς, Δημήτρης Μητροπάνος, Δανάη Παναγιωτοπούλου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Θοδωρής Παυλάκος, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιάννης Χαρούλης και ο Μανώλης Καραντίνης. Λίγο μετά κυκλοφόρησε και το διπλό cd με 25 τραγούδια από την ξεχωριστή βραδιά.Τα τραγούδια από τα cd
Cd 11) 01/09/2005 (Ορχηστρικό)
2) Παραμύθι με λυπημένο τέλος (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
3) Τα μπλουζ της άγριας νιότης (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
4) Ηράκλειο – Καλαμάτα (Μίλτος Πασχαλίδης) Βαγγέλης Γερμανός - Μίλτος Πασχαλίδης
5) Ακόμα σ’ αγαπώ (Μίλτος Πασχαλίδης – Θοδωρής Παυλάκος) Μίλτος Πασχαλίδης
6) Μάτια που δεν βλέπονται (Μίλτος Πασχαλίδης) Μαργαρίτα Ζορμπαλά
7) Οι γερανοί (J.Frenkel, N.Grebnev, R.Gamzatov / Ελληνικοί στίχοι: Γιάννης Ρίτσος – Κατίνα Ζορμπαλά) Μαργαρίτα Ζορμπαλά – Μίλτος Πασχαλίδης
8) Το σαράκι του Ρεμπώ (Μίλτος Πασχαλίδης – Άλκης Αλκαίος) Κώστας Θωμαΐδης – Μίλτος Πασχαλίδης
9) Απουσία (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
10) Ένα πεύκο στην ακρογιαλιά (Μίλτος Πασχαλίδης) Κώστας Λειβαδάς - Μίλτος Πασχαλίδης
11) Σαν των ματιών σου τις βαφές (Μίλτος Πασχαλίδης) Βασίλης Παπακωνσταντίνου
12) Πηνελόπη (Μίλτος Πασχαλίδης) Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Μίλτος Πασχαλίδης
13) Βυθισμένες άγκυρες (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Μίλτος Πασχαλίδης
Cd 2
1) Σου τηλεφωνώ (Νίκος Δούκας – Graviton) Μίλτος Πασχαλίδης
2) Ο τρελός (Δανάη Παναγιωτοπούλου) Μίλτος Πασχαλίδης, φωνητικά: Δανάη Παναγιωτοπούλου
3) Σαν τραγουδάκι (Θοδωρής Παυλάκος) Θοδωρής Παυλάκος
4) Κακές συνήθειες (Μίλτος Πασχαλίδης) Μίλτος Πασχαλίδης
5) Άγγελος με τους αγγέλους (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Χρήστος Θηβαίος
6) Φωτιά μου (Μίλτος Πασχαλίδης) Χρήστος Θηβαίος – Μίλτος Πασχαλίδης
7) Της λήθης το πηγάδι (Μίλτος Πασχαλίδης) Γιάννης Χαρούλης
8) Αμανές (Μίλτος Πασχαλίδης) Ελένη Τσαλιγοπούλου
9) Ελένη (Μίλτος Πασχαλίδης – Ισαάκ Σούσης) Ελένη Τσαλιγοπούλου
10) Πεθαμένες καλησπέρες (Μίλτος Πασχαλίδης) Δημήτρης Μητροπάνος
11) Στα είπα όλα (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Μίλτος Πασχαλίδης
12) Ερωτόκριτος (Απόσπασμα Α505-528) (Παραδοσιακό, Στίχοι: Βιτσέντζος Κορνάρος, Διασκευή: Μίλτος Πασχαλίδης)
Οι συντελεστές
Η διεύθυνση παραγωγής της έκδοσης που κυκλοφόρησε από την Minos-Emi, έγινε από τον Μίλτο Πασχαλίδη. Η ενορχήστρωση έγινε από τον Στέργιο Γαργάλα και έπαιξαν οι μουσικοί: Μαρία Καναβάκη (πιάνο, φωνητικά), Ζαχαρίας Σπυριδάκης (λύρα), Νίκος Παπαναστασίου (ακορντεόν, φωνητικά), Βαλεντίνα Ταμιωλάκη (φλάουτο, ντέφι), Ηλίας Δουμάνης (τύμπανα), Δημήτρης Μουτάφης (μπάσο) και Χρήστος Παυλής (ηλεκτρική κιθάρα). Ο Μίλτος Πασχαλίδης έπαιξε ακουστική κιθάρα.Έπαιξαν επίσης οι φίλοι: Στέργιος Γαργάλας (βιολί), Μανώλης Καραντίνης (μπουζούκι, λαούτο, μπαγλαμά), Νίκος Ξανθούλης (τρομπέτα), Κώστας Συντρίδης (πλήκτρα), Γιώργος Πασχάλης (ηλεκτρική κιθάρα), Γρηγόρης Συντρίδης (τύμπανα), Αντωνία Τσολάκη (μπάσο), Σωκράτης Γανιάρης (κρουστά). Τον ήχο φρόντισε ο Νίκος Βεκύρης. Η ηχογράφηση της συναυλίας έγινε από τον Βαγγέλη Καλαρά και η επεξεργασία από τον Χρήστο Κοσμά. Οι φωτογραφίες είναι του Γιώργου Μαλεκάκη.
Εντυπώσεις ενός φίλου
Αν και έχω παραβρεθεί σε αρκετές παραστάσεις του Πασχαλίδη, νομίζω πως καταλληλότερος από μένα για να μιλήσει, είναι ο καλός φίλος και συνεργάτης Μάκης Ιωακειμίδης, που παρακολουθεί – σχεδόν - ανελλιπώς τις δραστηριότητες του τραγουδοποιού. Είχε γράψει λοιπόν τότε στο www.dalaras.com/forum και οι απόψεις του συγκλίνουν, λίγο - πολύ με τις δικές μου: «Επειδή παρακολουθώ χρόνια την παρουσία του και τον έχω δει πολλές φορές live, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως πάντοτε έφευγα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ο Πασχαλίδης έχει σεβασμό για το κοινό που παρακολουθεί, πολύ καλή επικοινωνία, πάθος για ότι τραγουδά και έντονο συναισθηματισμό. Θυμάμαι μια βραδιά, πριν από 4 χρόνια στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, με τον κόσμο να αρνείται να αποχωρήσει και εκείνος να συνεχίζει να τραγουδάει, λέγοντας χαρακτηριστικά: “Εγώ παιδιά για σας τραγουδάω, για σας ήρθα, αν δεν θέλετε να φύγω, συνεχίζουμε!” Στο τέλος κι ενώ είχαν φύγει οι μουσικοί, τραγούδησε ακόμα και “a capella” και εγκαταλείποντας τη σκηνή, τραγουδούσε χωρίς μικρόφωνο, την ώρα που κατέβαινε τα σκαλοπάτια... Μαγική βραδιά...»Και ένα σχόλιο για το live cd που ξανάκουσα:
Πολύ καλός ήχος, στιβαρές ενορχηστρώσεις που συχνά διαφέρουν από τις αρχικές εκτελέσεις, ενδιαφέρουσες συμμετοχές. Από τις κορυφαίες στιγμές το παίξιμο του Καραντίνη στις "Πεθαμένες καλησπέρες" με την εντυπωσιακή δική του εισαγωγή. Και η ερμηνεία του Παπακωνσταντίνου στην "Πηνελόπη" (αν και προσωπικά προτιμώ του Πασχαλίδη) που μας έδωσε τη δυνατότητα να την ακούσουμε από αυτόν, όπως αρχικά ήταν να συμβεί και στο δίσκο ("Κακές συνήθειες") άσχετα αν τελικά ο Παπακωνσταντίνου προτίμησε να πει το "Σαν των ματιών σου τις βαφές".Έτσι πήραμε μια γεύση από τη συναυλία όσοι δυστυχώς δεν καταφέραμε να βρεθούμε στο Θέατρο Βράχων. Ελπίζω τουλάχιστον να μπήκαν όλα τα τραγούδια, αν και δεν το πιστεύω. Και δεν ξέρω αν είπε ο Πασχαλίδης και το “Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα” και δεν το έβαλαν στο cd, γιατί το λέει πάντα στις συναυλίες του, μου αρέσει η εκτέλεση του, και θα ήθελα να υπάρχει αποτυπωμένο και σε ένα δίσκο...»
Το σημείωμα του Μίλτου στο cd
01/09/2005 > 8.55 μμΟ Γερμανός τα λέει με το Μητροπάνο. Η μάνα μου φιλάει τη Μαργαρίτα Ζορμπαλά. Ο Μάνος Ελευθερίου πειράζει τον Οδυσσέα και τον Λειβαδά.
Τα πρόσωπα που αγαπώ διαδέχονται ακαριαία τα πρόσωπα της ιδιωτικής μου μυθολογίας κι αυτή η αδιάκοπη εναλλαγή μου προξενεί μια γλυκιά ζάλη – ένα ιδιότυπο «εντός τόπου και εκτός χρόνου».
Ο Βασίλης κι ο Μεράντζας. Η Τζένη και η Βίκυ. Ο Πρόδρομος και η «παρέα της Παρασκευής».
Ο Ζαχάρης και η Καναβάκη. Η Δανάη κι ο Χαρούλης.
Με χαιρετούν κάτι φίλοι απ’το Γυμνάσιο που κατά ανεξήγητο τρόπο θυμάμαι σε ποιο θρανίο κάθονταν αλλά ξεχνώ τα ονόματά τους.
Ο Νίκος προβάρει το καινούργιο ακορντεόν.
Το Βαλεντινάκι κουρδίζει υπό το έκθαμβο βλέμμα του νεαρού Νικόλα Θηβαίου.
Ο έτερος υιός, ο Δημητράκης Θωμαΐδης, θέλει, λέει, όταν μεγαλώσει, να φτιάξει μια μηχανή που να καταργεί τη βαρύτητα. (Τί να την κάνω όταν μεγαλώσεις πουλάκι μου; Τώρα τηνε θέλω. Τώρα).
Ο Θοδωρής μ’ έχει ρωτήσει 18 φορές σε τι σωστή σειρά βγαίνει. Του έχω απαντήσει 18 φορές άλλα ντ’άλλων. (Αν βγει στη σωστή σειρά θα είναι ένα μικρό θαύμα).
Ο Καραντίνης μου λέει αγχωμένος: δεν θυμάμαι την τάδε εισαγωγή.
Άσε ρε Μανώλη, παίξε μια δική σου, καλύτερη θα’ ναι… Βγαίνουμε. Στο φως.
02/09/2005 > 1.15 μμ
Έχω εκείνη την παράξενη αίσθηση που έχεις όταν φεύγεις βιαστικός απ’το σπίτι: ότι κάτι ξέχασες. Τα κλειδιά, το θερμοσίφωνο ανοιχτό, το φως της κουζίνας.
Ένα τραγούδι στη μέση.
Ανάβω ένα τσιγάρο. Κάποιος με κερνάει μια ρακή.
Στα αυτιά μου η φωνή της Ελένης. «Λόγια μην ακούς του κόσμου και κουβέντες μασημένες…»
Έτσι ακριβώς. Κι ότι θες να μάθεις, απλά ρώτα με.
Έχουν περάσει χρόνοι δέκα. Και η λίμνη ακόμα θέλει να ’ναι θάλασσα.
Ευχαριστώ από καρδιάς…
Τους συναδέλφους μουσικούς που συμμετέχουν στην ηχογράφηση. Ήταν χαρά και τιμή μου που βρεθήκαμε μαζί στο ίδιο σανίδι.
Τον Τάκη Μουζάκη για την εξαιρετική διοργάνωση της συναυλίας και για την αφοσίωσή του τόσα χρόνια στη φιλία και τη συνεργασία μας.
Τον Χρήστο Κοσμά για την υπομονή του και τη γενναιοδωρία του κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του υλικού.
Τον Ντίνο Τσιρόπουλο για την επεξεργασία της εικόνας.
Το Στέργιο Γαργάλα για τα ολοκαίνουργια ρούχα που έραψε για τα τραγούδια μου.
Το Νίκο Δούκα και τους Graviton για την συντροφιά που μου κράτησε το τραγούδι τους κάτι νύχτες που δεν είχαν τελειωμό.
Τη Λία Χατζηδημητρίου, για όλα.
Το «Πεύκο» είναι της Βαλεντίνας. Ήταν άλλωστε απ’την αρχή δικό της.
Το «λάμδα» του Μητροπάνο το στέλνω στα φιλαράκια του Γρηγόρη στη Βικτωρία.
Το dvd με τα αποσπάσματα της βραδιάς…
O δίσκος επανακυκλοφόρησε το 2007 σε μια πολυτελή κασετίνα, μαζί με ένα dvd που περιείχε αποσπάσματα δεκατριών τραγουδιών από τη συναυλία αλλά και πέντε videoclips των τραγουδιών:1) Παραμύθι με λυπημένο τέλος / Σκηνοθεσία: Δημήτρης Σπύρου
2) Κακές συνήθειες / Σκηνοθεσία: Νίκος Σούλης
3) Πηνελόπη / Σκηνοθεσία: Μαριανός
4) Βυθισμένες άγκυρες / Σκηνοθεσία: Μαρία Σκόκα
5) Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος (Μίλτος Πασχαλίδης – Οδυσσέας Ιωάννου) Σκηνοθεσία: Γιώργος Γκάβαλος
Αυτό που δεν έχω καταλάβει, είναι γιατί στο dvd δεν συμπεριλήφθηκε ολόκληρη η συναυλία ή έστω ολόκληρα τα 13 κομμάτια που επιλέχθηκαν και μπήκαν μόνο τα συγκεκριμένα αποσπάσματα, λες και πρόκειται για κάποιο promo dvd. Η επεξεργασία της εικόνας και το μοντάζ έγιναν από τον Ντίνο Τσιρόπουλο.
Εκεί ο Μίλτος σημειώνει:
09/07/2007Τώρα πια, έχουν περάσει χρόνια δώδεκα…
Πιέζω τον εαυτό μου να κοιτάξει παλιές φωτογραφίες.
Γενικά, οποιαδήποτε απόπειρα να σταματήσει ο χρόνος, με εκνεύριζε από πιτσιρικά.
Δεν ξέρω, ίσως να φταίει που μέχρι τη Δευτέρα Γυμνασίου νόμιζα ότι το σωστό είναι «αποθανατίζω» και μου φαινόταν κάπως μακάβριο.
Μετά έμαθα τη σωστή λέξη, αλλά η σχέση μου με τις φωτογραφίες δεν βελτιώθηκε αισθητά.
Μάλλον προτιμώ απλά να θυμάμαι.
Σας παραδίνω λίγες στιγμές από εκείνη τη βραδιά του Σεπτέμβρη 2005, κυρίως απευθυνόμενος σ’εκείνους που τότε έλειπαν και που δύο χρόνια τώρα με ρωτούν τρυφερά: πότε θα ξαναγίνει;
Η απάντηση είναι: ποτέ.
Ή μάλλον, ποτέ το ίδιο.
Πρώτον, γιατί – έτσι κι αλλιώς – τίποτα δεν επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο.
Και δεύτερον, γιατί ακόμα κι αν το επιχειρούσαμε, δεν θα είχε ούτε καν πλάκα.
Σας φιλώ
Καλή μας αντάμωση
Μίλτος.
Υ.Γ: Ευχαριστώ τον Μάκη Ιωακειμίδη για τη συνεργασία του.
